بیشتر کسانی که در اين نمايشگاه از آنها نام برده شده، شخصيت‌ های کمتر شناخته‌ شده و اهالی کشورهای خاورميانه هستند که در ميان آنها، نام "عبد الحسين سرداری" ديپلمات ايرانی و مسئول امور کنسولی ايران در پاريس در سال ۱۹۴۰ ميلادی نیز به چشم می خورد. بر اساس بررسی های انجام شده، اين ديپلمات توانسته است از فرستادن کم و بيش ۲۰۰۰ شهروند يهودی به سوی کوره‌ های آدم‌ سوزی نازی ها جلوگيری کند. به نقل از اطلاعات منتشر شده در نمايشگاه، آقای سرداری در آغاز تنها برای ايرانيان يهودی ساکن فرانسه گزرنامه ی نو صادر می‌ کرده، اما پس از آگاهی از فرجام يهوديان ديگر کشورها در اردوگاه‌ های مرگ رژيم نازی، آغاز به صدور مدارک ايرانی برای آنها نیز می‌ کند. او برای نجات جان آنان، از نبود يک تفسير یگانه از قوانين ضد يهودی آلمان نازی استفاده و استدلال می‌ کرده که يهوديان ايرانی متفاوت از يهوديان ديگر کشورها هستند.

پس از اشغال ايران در شهريور ۱۳۲۰ به دست نيروهای انگل ستان و شوروی و آمریکا و به دنبال آن امضای توافق نامه ميان دولت شاهنشاهی ايران و متفقين، آقای سرداری مصونيت ديپلماتيک خود را از دست می‌ دهد و به او دستور بازگشت به ايران داده می‌ شود، اما او تصميم می‌ گیرد در پاريس بماند و به کمک به یهودیان با ثروت شخصی خود ادامه دهد. عبد الحسین سرداری در سال ۱۳۶۰ در شهر لندن درگزشت و سه سال پس از مرگش، برای نخستين بار و به شکل رسمی، مرکز "سيمون ويسينتهال" در شهر لس‌ آنجلس آمريکا، از فعاليت‌ های انسان‌ دوستانه ی او در زمان جنگ جهانی دوم ستایش کرد.