رهبر کنونی اقلیم کوردستان، کە برگزاری رفراندوم برای استقلال بخش جنوبی کوردستان را اعلام نمودە، هنگامیکە پدرش مصطفی بارزانی فرماندە نظامی جمهوری ملی کوردستان در مهاباد بود، در این شهر زادە شد! پدر ایشان در سنین نوجوانی حکومت کوردستان بە ریاست شیخ محمود حفید را تجربە کردە و شیخ نیز چندی بعداز میرنشین بابان در قرن نوزدهم میلادی بدنیا آمد. بدین ترتیب استقلال خواهی کردها نسل بعدااز نسل، بە نسل امروز منتقل شدە، کە بیش از یک قرن بنام قراردادهای سایکس- پیکو، لوزان و الجزایر مسکوت گذاشتە شدە است.
سیاست کشورهای انگلستان، فرانسە و آمریکا در خاورمیانە، آفریقا و بخشی از آمریکای لاتین، در طول صد وبیست سال گذشتە، همراهی با خشن ترین دیکتاتوریها و ساقط کردن حکومتهای مردمی نظیر مصدق در ایران، آلندە در شیلی و دیگر کشورها بودە، جلوگیری از تشکیل کوردستان مستقل بعداز جنگ جهانی اول نیزاز زمرە این سیاست بود، کە هنوز در حق کردها اعمال می شود.
استقلال یک دهم جمعیت ملت کورد، کە مبتنی بر رای و خواست آنان باشد، عین دادخواهی و دمکراسی طلبی است و نمی تواند تهدیدی برای دمکراسی و تشدید تشنج پنداشتە شود. رهائی یک ملت کە در محاصرە دیکتاتورها قرار گرفتە است، با کدامین منطق بر علیە دمکراسی ترجمە می شود؟ تو گویی تمامی کشورهائیکە کوردستان در محاصرە آنها قرار گرفتە است، مهد دمکراسی بودەاند و کوردها با رای انداختن بە درون صنندوقها آنرا بر باد می دهند!؟ مردمانی بە تشدید تشنج در منطقە متهم می شوند، کە در طول ٢٥ سال اخیر اهرم نیرومندی برای ثبات در منطقە بحران زدە خاورمیانە بودەاند. مردمی کە در طول ٢٥ سال اخیر نە تنها تهدیدی برای هیچ کشوری نبودە، بلکە خود از همە جهات مورد تهدید قرار گرفتەاند.
بخش جنوبی کوردستان کە راە استقلال در پیش گرفتە، قسمتی از سە بخش کردستان بودە، کە بعداز پایان جنگ جهانی اول در جریان فروپاشی امپراتوری عثمانی بە سە حکومت تازە تاسیس عراق، ترکیە و سوریە آویزان شد. این سە بخش زیر سلطە امپراتوری پارس، درجریان شکست امپراتوری پارس- صفوی، بە امپراتوری عثمانی بخشیدە شد و از آن تاریخ تا کنون حکومتهای ایران هیچ وقت علاقەای مبنی بر الحاق دوبارە این سرزمینها در عرصە ملی و بین المللی از خود نشان ندادە و اکنون بازماندگان صفویان در حکومت فعلی ایران، در خط مقدم جبهە اعراب شیعە عراقی، کە هر روز بر تهدیدهای خود علیە استقلال کوردستان می افزاید، قرار گرفتە اند.
در ماههای اخیر کە اعلام برگزاری رفراندم قطعی و رسمی شدە است، حکومت ایران، سازمانها و دوائر دولتی و غیر دولتی، رسانەها ، احزاب از چپ و راست و میانە،افراد مذهبی، لائیک، نویسندگان و حتا آنان کە فیلسوف خطاب می شوند، رسالەها در مخالفت با برگزاری رفراندوم نگاشتەاند. بدون اینکە در خلوت خویش بە این پرسش پاسخ گفتە باشند، کە چرا با آزادی "هم نژادان خویش!!" مخالفت می کنند؟ رفراندوم کوردستان بە سنگ محکی برای سنجش دمکراسی خواهان در منطقە و جهان، رونمائی نقابها از چهرە ها، تبدیل شدە است.
سازمان ملل، اروپا و آمریکای "مهد دموکراسی" در کنار دیکتاتوریهای اسلامی ایران، عراق و ترکیە، علیە دمکراسی خواهی کوردها، اشتراک نظر پیدا کردەاند و این سیمای واقعی جهان کنونی ماست. نفت، بازار اسلحە و بازار بطور کلی، دغدغە اصلی است، نە صلح و دمکراسی و دادخواهی!
کشورهای منطقە و غرب نە تنها از وجود منطقە آرام جنوب کوردستان زیانمند نبودەاند، بلکە سود فراوان نیز حاصل کردەاند. کشور عراق کە خود توان نگهداری از مرزهای تحت فرمان خویش را نداشت و قستمی از خاکش توسط داعش در کمتراز یک هفتە اشغال شد، با تکیە بە نیروی کوردها توانست دوبارە خودرا حاکم بر این بخشهای کشورش بنامد. کشورهای غربی کە ظاهرا" توسط داعش غافلگیر شدە بودند، با تکیە بر نیروی کوردها دوبارە بر منطقە مسلط شدند. این رویە همە کشورهای منطقە بودە کە کوردها را فقط برای پاسدری از مرزهای خود می خواستەاند، اکنون کە کوردها خود وخواسته های خود را مطرح می کنند با آن روی واقعی جهان روبرو شدەاند.
امر برگزاری رفراندوم در این منطقە پدیدە ای است جدید، کوردها تا کنون در هیچ رفراندومی شرکت نداشتەاند کە موئید نظر و رای آنها باشد. تاریخ چهارصد سالە اخیر کوردها در منطقە، تاریخ انعکاس نظر و رای آنها نبودە و تاریخ حذف آنها بطور کلی در معادلات سیاسی بودە، کە آخرین مورد آن همین حکومت فعلی عراق می باشد، کە کوردها پایە اصلی و جدی تشکیل آن بودند، کە در یک پروسە بە ظهور دیکتاتوری جدید منتهی شد، کە کوردها ناچار از خارج شدن از آن هستند. پافشاری بر ماندن کوردها در این اتحاد نامقدس، تائیدی بر ماندگاری دیکتاتوری از نوع مذهبی آن در عراق و کشورهای همجوار می باشد!
ظهور کشور جدید کوردستان، جدا از خواستە دیرینە کوردها، شانس و ایجاد موقعیت تازە ای برای همە دمکراتهای منطقە و صلح طلبان و سکولارها و دمکراسی خواهان می باشد، در صورتیکە کشورهای غربی این مسئلە را درک کنند و در صورتیکە دمکراتهای منطقە از پوستە شونیستی خویش خارج شوند و همسو با دیکتاتورها از نوع اسلامی و لائیک عمل نکنند.
مردم اقلیم کوردستان با اعلام برگزاری رفراندوم استقلال کوردستان، گامی تاریخی برداشتەاند و همە هست و نیست خود را در گرو آزمایشی گذاشتەاند، کە فقط می تواند از یک پیشمرگ سر بزند، آنها پیشمرگان دمکراسی در این منطقە دیکتاتور زدە باقی خواهند ماند. هر فرد صلح خواە، حق خواە، دمکراسی طلب و نیک اندیش می بایست در کنار این پیشمرگان قرار گیرد!
نوزدە سپتامبر ٢٠١٧