روژی کورد: 

معاون طرح وتوسعه آب همدان به خبرگزاریها گفته، آب سد آزاد کوردستان به همدان منتقل خواهد شد.

برخی از فعالین مدنی شناخته شده کورد در استان سنندج، ضمن اعلام مخالفت شدید خود با اجرای این طرح، در تماس با مرکز روژی کورد، اعلام داشته اند، در صورت عملی شدن و یا شروع مراحل عملی این طرح، کمپینها و نارضایتهای اعتراضی وسیعی را تشکیل خواهند داد.

یکی از این فعالین مدنی، به روژی کورد گفت: “آب سد آزاد از لحاظ خصوصیات فیزیکی شیمیایی دقیقا یک آب معدنی به حساب می آید و باید مستقیما به تصفیه خانه شهر سنندج جهت شرب شهر سنندج استفاده شود. چون آب سد وحدت ناسالم و انواع مواد از ام تی تی بی که به شدت سرطانزا است در آن وجود دارد.”

وی که نخواست نامش فش شود، افزود: “این خواسته قانونی جهت انتقال آب سد آزاد به جهت شرب شهر سنندج و انتقال مستقیم آن به تصفیه خانه سنندج باید به خواسته عمومی شهر سنندج تبدیل شود. نبایراین آب معدنی جهت کشاورزی همدان منتقل شود به جای آن آب سد وحدت که آلوده است و باعث سونامی سرطان در سنندج شده جهت کشاورزی به همدان انتقال یابد”

اینک آب شهرستان بوکان نیز به شهر تبریز منتقل می شود و در این در حالیست که کشاورزان خود ین شهرستان با مشکل آب جهت آبیاری مزارع خود روبرو می باشند.

آب شهرستان مهاباد نیز به مراغه و میانه و میاندواب انتقال داده شده است.

سدسازی در کوردستان به منظور تجمع و انتقال آب کوردستان به شهرهای ایران، یکی از معضلاتی است که در صورت عدم برخورد شدید با آن و عدم ممانعت از آن، در آینده کوردستان را نیز همانند ایران، با معضل بی آبی و وتبدیل شدن به کویر، مواجه خواهد نمود.

بر طبق اظهارات رییس گروه تحقیقاتی مولفه‌های اقتصادی – اجتماعی بیابان زایی در گفتگو با  ایرنا “طبق مطالعات انجام شده نیمی از کشور به بیابان تبدیل شده است”.

محمد درویش، در رابطه با روند بیابان زایی ایران گفته است: “روند بیابان زایی کشور با سرعت بالایی در حال پیشروی است که اثرات مخربی را بر محیط زیست ایران خواهد داشت. از جمله اثرات این روند تخریبی٬ افت حاصلخیزی خاک، کاهش تولید، افزایش روستاهای متروکه٬ افت آب‌های زیرزمینی، نشست زمین و افزایش تولید گرد و غبار می باشد”.

رییس گروه تحقیقاتی مولفه‌های اقتصادی – اجتماعی بیابان زایی همچنین افزود: “از بین رفتن گونه‌های گیاهی و حیوانی کشور نیز در ادامه روند گسترش بیابان ها٬ اجتناب ناپذیر است. در حالیکه بسیاری از گونه‌های گیاهی و برخی از گونه‌های حیوانی ایران در  فهرست اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت ( یوکن ) قرار دارد.”.

وی وضعیت کاهش منابع آبی و توسعه خشکسالی در ایران را نگران کننده توصیف کرد و افزوده بیش از ۹۰ درصد اندوخته آبی کشور از دست رفته و باقیمانده آن نیز به سرعت در حال مصرف است.

وی در رابطه با وضعیت برخی از شهرهای ایران در رابطه با بیابان زایی گفت: “در برخی مناطق ایران مانند استان فارس ۱۴۰ برابر استاندار جهانی و در تهران ۹۰ برابر آن است؛ یعنی تهران سالانه ۳۶ سانتی‌متر نشست می کند.”

پروفسور پرویز کردوانی ظهر روز یکشنبه نهم آبان 1395 السد، در جلسه شورای حفاظت آب استان البرز که در سالن شهدای دولت استانداری برگزار شد، وضعیت آب در ایران بسیار وخیم ارزیابی کرد و گفت  ایران دیگر آبی ندارد.

پدر کویرشناسی ایران  با بیان اینکه 32 سال پیش بحران‌های امروز را پیش بینی کرده بودم، گفت: بحران آب در کشور حتی کویرهای ما  را نیز تحت تاثیر قرار داده و این مناطق نیز در حال از بین رفتن هستند.

پدرکویرشناسی ایران ادامه داد: هر چهار منبع آب در ایران کم شده و امروز ایران را در وضعیت بحران آب قرار داده است.

کردوانی در بخش دیگری از سخنان خود به نامه ای که نادر قاضی پور سال ها پیش به عنوان نماینده مجلس نوشته و برای او ارسال کرده است اشاره و تصریح کرد: وی در این نامه از من خواست تا برای دریاچه ارومیه چاره ای بیاندیشم اما وقتی از نزدیک مشاهده کردم که چاه های زیادی اطراف دریاچه را احاطه کرده است گریه کردم و گفتم این دریاچه دیگر احیا نخواهد شد.

پدر کویرشناسی ایران در  ادامه از چند طرح به عنوان طرح هایی خیالی یاد کرد و گفت: اتصال دریای خزر به خلیج فارس، احیای دریاچه جازموریان، شکافتن رشته کوه البرز برای نفوذ رطوبت هوا به مناطق مرکزی کشور، جنگلکاری و طرح تغییر آب و هوا با ایجاد دریاچه های مصنوعی که در سال های گذشته مطرح شده است از جمله طرح های خیالی و غیر قابل اجراست.

وی ادامه داد: شهر تهران در 50 سال آینده نه آب زیرزمینی دارد و نه سدی که آب جمعیت آن را تامین کند.

کردوانی با بیان اینکه 32 سال پیش نسبت به بحران آب هشدار داده بود اعلام کرد: حفر چاه، غارت آب، پیشروی آب شور و نشست زمین را از همان موقع هشدار داده بود.

کردوانی به جهرم به عنوان یکی دیگر از این مناطق اشاره و اعلام کرد: همه باغات جهرم دارای سیستم آبیاری قطره ای است اما عمق چاه های این شهرستان به 600 متر رسیده است و دشت آن دیگر آب ندارد و مردم به کوه ها به عنوان منابع تامین آب روی آورده اند.