هر روز که می گذرد ما بنوعی باید شاهد رنج و بدبختی خود و یا دیگران باشیم . از روزی که رسانه های مجازی درست شدند گویی که هر روز باید خبری باعث نگرانی ما شود ، در حالیکه جنبه های با عظمت زندگی به نوعی از چشممان پنهان می مانند .
چرا که برای درک شکوه زندگی باید به درون خود برویم و درباره حقایق زندگی به کاووش بپردازیم ، در حالیکه این خبرها و اتفاقات بد و ناخوش درون ما را درگیر تلاطم می کند و ما بسیاری از اوقات توفیق درک حقایق زیبا را از دست می دهیم .
مذهبیون تند رو همیشه سعی کرده اند بگویند که بهشت
جایی خارج از این دنیاست و این دنیا ارزش چندانی ندارد ، آنها با موعظه های نادرست خود بسیاری از جوانان را گمراه کرده و می کنند و نهایتا هم این می شود که یکی بمب بخودش می بندد تا به بهشت برسد ، یکی هم برای دفاع از کشوری دیگر راهی سفر شهادت می شود .
این اسطوره سازیها، مدتهاست که مردم کشورهای خاورمیانه را نه سرگرم بلکه دل نگران کرده ، چرا که زندگی ارزش خود را از دست داده و  اکثر افراد با شستشوهای ذهنی دنبال بهشتی خارج از این زندگی هستند .
اما وقتی دقیق شویم ، می بینیم که ما برای این به دنیا نیامدیم تا با فقر و رنج و بدبختی دست و پنجه نرم کنیم ، ما آمد ایم که از برکات علم و دانش ، خلاقیت ، اختراعات ، تکنولوژی و بطور کل برای درک و فهم بیشتر در این دنیا بهره ببریم
یک ماهی خلق نمی شود که از بی آبی رنج ببرد،  همانطور که یک انسان خلق نمی شود تا در جهانی که پر از ثروت و برکت هست ، فقر و گرسنگی ، بدبختی، تن فروشی ، کلیه فروشی ووو را تحمل کند .
چرا در حالی که ما می توانیم در یک شرایط نسبتا عادی و خوب به پیشرفتهای علمی فکر کنیم ، در گیر جنگهای ناخواسته ای شویم که مجالی برای درک موهبت های زندگی نمی دهند ؟
سالهاست که جنگ دیده ایم و طبل جنگ کوبیده اند . کشمکشهای بین کشورهایی که سران آنها تندرو هستند میلیون ها انسان را به کام مرگ فرستاده است .
همه جا بوی خون ، خشم و تنش می آید .
ما تصور می کنیم که این سیاستمداران هستند که با هم می جنگند ، اما خوب که دقیق می شویم ، می بینیم این مردم هستند که با افکار تحریف شده یکدیگر را لعنت و به جنگ دعوت می کنند. مسلمانها بر علیه هم ، یهود بر علیه مسلمان ، چپ بر علیه راست ، راست بر  علیه چپ ، یکی مذهب ، یکی بی دین ، یکی غربی ، یکی شرقی وووو همه در حال کوبیدن دیگری، و حاصل انبوه تنش ها و نفرت ها و فشارهای عصبی می شود این زندگی محنت باری که گوشه و کناردنیا شاهدش هستیم .
پس وقتی فکر ها خراب هستند این زندگی می شود جهنم و باید برای رفتن به بهشت هر چه زودتر بمیریم تا خلاص شویم .
هیهات که تا حیات اجتماعی سالم نباشد بتوان شاهد پیشرفتی بود ، همه شکست های نظامی، سیاسی ، اقتصادی و اخلاقی بخاطر سیکل معیوب افسردگی ها و ناکامی های روحی و فکری مردم یک جامعه هستند , که از مردم به سیاستمداران و از سیاستمدارن به مردم منتقل می شود .
بیاییم با خودمان صادق باشیم ، کم یکدیگر مورد آزار و اذیت فکری و روحی قرار بدهیم  و کم مانعی شویم بر سر راه آرزوها و آمال مشروع و طبیعی یکدیگر .
هر کدام از ما استحقاق داشتیم که زندگی شاد و خوبی داشته باشیم ، امکان تحصیل و کسب مدارج تحصیلی بالاتری داشته باشیم ، امکان ارضا خواسته های طبیعی و مشروع خود را داشته باشیم، چرا درست زندگی نکردیم ؟
چرا همه اش وعده بهشت را شنیدیم ؟
مگر بهشت در وجود ما نبود ؟ مگر بهشت از ما جدا بود ؟
بهشت مخزن و جایگاه بزرگ آرامش ، خلاقیت، و خردمندیست  پس لطفا وعده بهشت ندهید وقتی که قلب ها را می شکنید و انسان ها را می شکنید .
بهشت قلبهای ماست که هر روز مجروحش می کنیم و می کنید و می کنند . و این زندگی جهنم است وقتی که قلب ها سنگ می شوند ، بی رحمی عادی می شود ، و به اسم خدا انتقام راهی برای زیستن می شود .
در کشورهای اروپایی هم مردمش دست کمی ازما مردم خاورمیانه ندارند ، آنها هم در فشارند و نیاز به بازسازی های فکری و معنوی دارند ، آنها هم مثل ما خیلی درباره سیاست باز هستند ، و زندگی درست و حسابی ندارند .
انگلستان پر هست از مردم عصبی ، آلمان هم و سایر کشورهای اروپایی هم مردم نا آرام زیاد دیده می شوند .
دوستی می گفت در سانفرانسیسکوی آمریکا از هر ده نفر که سوار اتوبوس ها می شوند ، شش تای آنها مشکلات روانی کاملا مشهود دارند ، پس می بینیم که آسمان تقریبا در همه جا یک رنگ هست و بهشت و جهنم بر می گردد به خود ما .
اگر فکر و ذهن ما به دنبال خوبی ها حرکت کرد و مصمم شد برای پیشرفت،  جهان خارج ما هم،  شرایط بهشت را برای ما مهیا خواهد کرد ، اما اگر در مسیر جنگ افروزی و ایجاد فشار و تنش گام برمی داریم ، شهار شهادت شهادت سر می دهیم ،  مسلما الویت ها تغییر می کنند ، و باید هر روز در رسانه ها، شاهد مصایب دردناک یکدیگر باشیم و این چنین زندگی حقا که ارزشزیستن ندارد و بهتر ست آن را به حال خودش رها کنیم .