ایمیل زیر را از افراد زیادی گرفته ام، شما هم حتما گرفته اید. نوشته:
در انتهایش هم نوشته "فقط یک زور دیگه بزنید."
انگار وزنه برداری ست و یا دارند ماشین هل می دهند.
و البته یک سال است که چنین ایمیلی در گردش است و معلوم نیست که چرا این رای گیری اینقدر طولانی شده، ولی دریافت کننده ایمیل، بدون ذره ای کنجکاوی یا کنکاش می خواهد با یک فوروارد وظیفه ی ملی اش را انجام دهد. افرادی که شاید سالی یک ایمیل هم نفرستند، به این موضوع که می رسد، انگار غیرت ملی شان نمی گذارد ندیده اش بگیرند و فکر می کنند که باید حداقل یک مبارزه ی ایمیلی بکنند.
بدون توهین به هیچ کسی و ضمن احترام به دغدغه های هر کسی، فقط یک تلنگر کوچک به "بعضی" از فرستندگان این ایمیل که ببینید، هیچگاه شده یک ایمیل بفرستید و بگویید "جدی جدی دارند این جوان بیگناه را اعدام می کنند" بیایید طومار امضا کنیم، بیاییم صدایمان را بلند کنیم. آخر برای بزرگ شدن و به بار نشستن این جوانان دلسوز مملکت، موهای پدر و مادری سپید شده. اینها سرمایه های مملکت اند، اینها بچه های ما و عزیز کسانی هستند.
می دانید فرزاد کمانگر کیست؟ 19 اردیبهشت سالروز اعدامش است. معلم بچه های روستا، اعدام شد، چون دلش برای مردمش می تپید و برای حقوق بشر قلم می زد. هیچ وقت پرسیدیم که جرمش چه بود؟ آیا ثابت شد؟ آیا وکیل مدافعش اجازه دفاع یافت؟ آیا از یک دادگاه عادلانه برخوردار شد؟
یعقوب مهرنهاد چی؟ او هم دوست جوانان بود. در سرزمین خشک و محروم سیستان و بلوچستان. او را هم به راحتی کشتند، و کسی صدایش درنیامد و ده ها و صدها و هزاران جوان عاشق این مملکت را کشتند و هیچکس نگفت "جدی جدی دارند می کشند"
دریاچه اورمیه که دیگر مال خودمان است و "عرب"ها ادعایی بر آن ندارند، چرا برای خشک نشدنش کاری نمی کنید؟ چرا ایمیل نمی زنید که "جدی جدی دارد خشک می شود" که اگر خشک شود، فاجعه ی زیست محیطی می آفریند. که مردم منطقه ی وسیعی را تحت تأثیر قرار می دهد. که نمک بجامانده از آن منطقه را ویران می کند. چرا چون موضوع "رو کم کنی" با عرب ها نیست، پس خیلی هم مهم نیست.
واقعا چرا اینقدر مهم است که نام خلیج فارس را عوض کنند؟
وقتی که 33 سال است رژیم اسلامی همه ی مملکت را زیر و رو کرده، مردمش را سرکوب و تحقیر کرده و منابع ملی و طبیعی اش را غارت و حراج کرده. چرا برای آنها کاری نمی کنیم؟
اشتباه نکنید. نه اینکه سرمایه های مملکت برای من مهم نباشد، یا به منافعی که ایران در خلیج فارس دارد بی اعتنا باشم، منظورم این است اگر با این آب و تاب برای تغییر یک نام، بلند می شوید، چرا برای انسانها بلند نمی شوید؟ هر انسانی که برود دیگر جایش پر شدنی نیست، ولی نام ها تغییر می کنند. این خاک پرستی و ناسیونالیسم چیست که چشم ها را به روی سرنوشت انسانها می بندد. این همه زندانی داریم، چرا نمی گوییم جدی جدی دو سال می شود که نسرین ستوده، وکیلی که جرمش دفاع از موکلانش است، دارد در زندان می پژمرد و خانواده اش، پسر و دختر خردسالش، قربانیان آن رژیم سرکوبگر هستند. نسرین ستوده فقط یک نمونه از صدها و هزاران انسان بیگناهی است که دارند برای زدن حرف حق تقاص پس می دهند.
در حالی که اکثر مردم نان شب ندارند بخورند، باید بروند تظاهرات که چرا امارات حرف جزایر سه گانه را زده. آن رژیم همه مان را سر کار می گذارد، و هر روز یک بحران علم می کند، تا مشغولش شویم. هیچ از خودمان پرسیدیم چرا در این آشفته بازار مملکت با مشکل تحریم اقتصادی و تهدید جنگ و صدها مشکل بزرگ و کوچک دیگر، رئیس جمهور محترم به ابوموسی (یکی از جزایر سه گانه) می رود؟
ما مردم حافظه نداریم، پیگیری نداریم، و کاری را که شروع می کنیم ادامه نمی دهیم و همه چیزمان مقطعی است حتی مبارزه مان.
آیا وقتی به آن لینک سر زدید تا رای دهید، توجه کردید که چه ارگان یا شخصی این صفحه را باز کرده؟(که البته مشخص نیست) توجه کردید که تاریخ شروع رای گیری و خاتمه اش مشخص نیست؟ توجه کردید که چندین آگهی تبلیغاتی در آن جا خوش کرده و معلوم نیست با هر کلیک ما چقدر به جیب بازکننده ی صفحه می رود. تا به حال که حدود چهار میلیون رای داده اند، تبلیغ کنندگان هم که داوطلبانه دارند کمک می کنند و هر کس به 20 نفر ایمیل می کند، دیگر چه بهتر از این.
نگران نباشید، درست است که گوگل به بهانه ی وجود "ایرانیان خشمگین" نام خلیج فارس را از نقشه اش برداشته و این آب را بی اسم روی نقشه رها کرده است، اما وقتی سازمان ملل طبق دستور العمل ST/CS/SFR.A/2.Add.2 مورخ 1994 تائید کرده که نام صحیح این خلیج، خلیج فارس است پس دیگر این همه نگرانی و فعالیت و تظاهرات برای چیست؟
یک بار همکار جوانم، آرش عزیزی، در گفت وگویی که با هم داشتیم گفت که چه اشکالی دارد نام این خلیج که همسایگانش ایران و اعراب (عمان، قطر، عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی، عراق) هستند، به خلیج دوستی ایران و عرب تبدیل شود.
می دانم بعضی ها حتی تحمل شنیدن چنین نظری را ندارند، ولی بیایید تمرین مدارا کنیم تا نظر مخالف خود را بشنویم و تحمل کنیم. دموکراسی نیاز به آدم های دمکرات دارد. به نظر شما واقعا چه اشکالی دارد، اگر یک اسم بتواند از تنش و جنگ جلوگیری کند؟
لطفا عصبانی و غیرتی نشوید و مخالفتتان را متمدنانه ابراز کنید.
* فرح طاهری روزنامه نگار ساکن کانادا است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید