در روز چهارشنبه، 20 اردیبهشت 1396، برابر با دهم ماه مه 2017، به کوشش طیف گسترده ای از کنشگران و نیروهای سیاسی میهندوست، فراخوانی انتشار یافت. امضا کنندگان هدف مشترکی را عنوان کردند که هیچ انسان آزادیخواه، سکولار و دمکراتی نمی تواند بازتاب مهم ترین خواست های جامعه ی ایرانی را در آن نبیند. روح همبستگی حاکم بر بیانیه ی مشترک، این شرایط را فراهم ساخت تا طیف گسترده ای از کنشگران سیاسی، در کنار یکدیگر به نمایش “انتخابات” 29 اردیبهشت رژیم جمهوری اسلامی  “نه” بگویند.

این آغازی نوین در پیکار برای کنار گذاشتن رژیم جمهوری اسلامی در ایران است، که طی آن رنگین کمان کنشگران سیاسی از چپ،  دمکرات،  ملی گرا، لیبرال، سکولار، مشروطه خواه، جمهوری خواه و … همصدا شده اند.

کارزار “نه” به انتصابات رژیم جمهوری اسلامی، مهم ترین مسئله ی سیاسی روز است. اگر در چنین شرایطی نیروهای جبهه ی آزادیخواه، دمکرات و سکولار ایران دست به دست هم ندهند، در تندپیچ های سیاسی فردا چه خواهند کرد؟

در کارزار “نه” به انتصابات، بخشی از گروه ها و محافل سیاسی ترجیح داده اند تنها بمانند و پژواک “نه” به انتصابات را در چاردیواری محفل، سازمان و یا حزب خود بشنوند.

پرسش از نیروهای همبستگی گریز این است که آیا زمانی به درازای نزدیک به 4 دهه تک روی، فرقه گرایی و گریز از پذیرش مسئولیت در قبال همبستگی ملی بس نبوده  است تا ضرورت همبستگی برای رهایی جامعه ی ایرانی و میهن مان از زیر سلطه ی حکومت جمهوری اسلامی تشخیص داده و گام های عملی برداشته شود؟

فراخوان “نه” به نمایشِ “انتخاباتِ” رژیمِ جمهوریِ اسلامیِ سالِ 1396 (2017) در خارج از کشور با امضای طیف  گسترد ی کنشگران سیاسی منفرد و همراهی چهره های کوشنده ی فرهنگی، هنری، علمی و همچنین شخصیت های برجسته ی  برخی از احزاب، سازمانها و گروه های سیاسی و انجمن های فرهنگی منتشر شد.

پس از مدتها، طیفی چنین گسترده کنار هم ایستاده و همصدا به “انتخابات” دروغین رژیم جمهوری اسلامی “نه” گفته اند. این دستاورد نوینی برای نیروهای میهندوست،  آزادیخواه، لائیک و دمکرات بوده، می تواند نوید همدلی ها، همصدایی ها، همکاری ها و همپیمانی های فردا باشد.

برای ورود به کارزار ملی “نه” به انتصابات و گذر از رژیم جمهوری اسلامی، به بلوغ و وارستگی سیاسی، برتر شمردن سود  جامعه و کشور بر گرایش ها، آرزوها و خواست های فردی، محفلی، گروهی، حزبی، دینی، تباری و نژادی نیاز است.

امضا کنندگان در این اقدام مشترک نشان دادند که به آن اندازه از واقع بینی سیاسی رسیده اند که می توانند در امور همگانی، ملی و کشوری، با کوتاه آمدن از گرایش های ایدئولوژیک و خواسته های گروهی، به همکاری سیاسی پرداخته، منافع ملی را بر سود فردی و گروهی خود پیشی دهند.

جامعه ی ما نیاز بی درنگ به برپایی جنبش همبستگی ملی و سکولار دمکراتیک برای “نه” گفتن به انتصابات مردم فریبانه ی  رژیم جمهوری اسلامی، پایان دهی به عمر  اژدهای خودکامگی و دیکتاتوری و آغاز بی درنگ ساختن فردایی شایسته برای مردم  ستمدیده ی ایران دارد.

امضاء کنندگان فراخوان “نه” به نمایشِ “انتخاباتِ” رژیمِ جمهوریِ اسلامیِ سالِ 1396 (2017)، با پیام خود در این راستا گام برداشته اند.

فرخنده باد همبستگی ملی – دمکراتیک ایرانیان

بهزاد صمیمی

16.05.2017