او با سیلی جانانه‌ای که بر گوش «آقا» نواخت، طبلِ تو خالی دستگاه تحت امر «رهبر معظم» را به صدا درآورد و هیبت و حرمتِ ساختگی و ته‌مانده‌ی آبروی ولیّ فقيه و «شرکا» را بر زمین ریخت و بحران بنیانیِ نظام انتخاباتیِ کنونی را که تحت نظارت استصوابی شورای نگهبان و حاکمیت دستگاه امنیتیِ سپاه و بسیج قرار دارد، عمیق‌تر، وسیع‌تر و علنی‌تر کرد.

ازینرو این رویارویی با مداخله‌ی خامنه‌ای در کار انتخاب رئیس جمهوری - هرچند از طرف احمدی‌نژاد صورت می‌گیرد - فرصتی ست عالی تا در جوّ انتخاباتی خاص و حسّاسی که اکنون شکل گرفته، فساد انتخاباتیِ ناشی از سلطه‌ی ولی فقیه و منصوبین‌اش در افکار عمومی، آشکار شود، و دموکراسی‌خواهی و جمهوریت، تقویت گردد.

در واقع علت اینکه خامنه‌ای آنگونه ناصحانه، احمدی‌نژاد را از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری منع کرد، همین ترس از رو شدن و افشای انبوه فسادی ست که خود و عواملش همراه با احمدی‌نژاد مرتکب شدند، نه حفظ آرامش و سلامت انتخابات یا جلوگیری از دوقطبی شدن!

خامنه‌ای نیک می‌داند که احمدی‌نژاد جعبه‌ی سیاهِ دم‌ودستگاهِ سلطنتِ اوست. اگر در رقابت با اصلاح‌طلبان و روحانی، وارد کارزار انتخاباتی بشود، در دفاع از خود، ناگزیر از گفتنِ آن بگم، بگم‌هایی خواهد شد که جای سالمی در جسم و جان جنابِ «رهبر» باقی نخواهد گذاشت. در حقیقت ته‌مانده‌ی حقانیت و مشروعیتش در میان بسیجی‌ها و پاسداران هم به پایان خواهد رسید و این همان چیزی ست که لرزه بر اندام «آقا» می‌اندازد!

ازینروست که می‌شود گفت، حق به جانب آن دسته از اصلاح طلبان و ترقی خواهانی ست که نامزدی برای ریاست جمهوری و «کاندیدا» شدن را حق مسلم هر ایرانی از جمله حق احمدی‌نژاد و حمید بقایی هم می‌دانند و در ته دل، از ریسکی که «احمدی...» کرده راضی‌اند و جوّ به وجود آمده از آن نافرمانی را فرصتی تلقی می‌کنند برای طرح اصلاحات انتحاباتی، و نه حمله به احمدی‌نژاد!

آن شخصیت‌ها و نشریاتی که اصلاح‌طلب و پشتیبان دولت امید و اعتدال‌اند ولی احمدی‌نژاد را به سبب سرپیچی از خواست خامنه‌ای به باد انتقاد گرفته‌اند، اگر «حضرت رهبر» روحانی را از شرکت در انتخابات منع کند، به روحانی چه خواهند گفت، تسلیم یا مقاومت؟

فروردین هزاروسیصدو نودو شش شمسی- تگزاس
mohammadarasi@gmail.com