سپهر سیاسی کشور گر چه تراژیک و ترس آور است، اما گاه عده ای با حرکات و سکنات ویژه ای دست به اقداماتی می زنند که موجب می شود این فضای حزن انگیز مضحک و خنده آور گردد. این گروه با القاب و عناوینی مانند نخبگان فرهنگی، چهره های برجسته سیاسی و چه بسا بعضی از آنان نیز با داشتن سابقه زندان و مخالفت با نظام به صحنه می آیند، و به این وسیله می خواهند نشان دهند که از جنس مردم معمولی نیستند، و در زمره از ما بهترانی هستند که فقط برای خدمت به مردم و انجام وظیفه میهنی پا به میدان سیاست گذاشته اند.
هنر منحصر به فرد این افراد نامه نویسی به صورت طوماری به مقامات سیاسی داخلی و خارجی است. روش کار این طومار نویسان حرفه ای شباهت بسیار به هیئت های متوسلین به ائمه اطهار دارد.
همانگونه که عمال استبداد در نظام جمهوری اسلامی با تشکیل هیئت های توسل، مردم بی خبر را جهت برآورده شدن حاجات شان به این و یا آن امام حواله می دهند، تا آنان را گمراه سازند، این بنگاه های طومار نویسی نیز به روشی دیگر همان مقصود را دنبال می کنند. هدف هر دو طیف یکی است: منحرف کردن توجه مردم از منبع اصلی فساد و استبداد در داخل و کند کردن شعله های خشم مردم له شده در زیر فشار استبداد سیاسی در رژیم جهنمی اسلامی است.
توسل-نامه 37 چهره هنری و دانشگاهی به دونالد ترامپ و حاجت خواستن از آن امامزاده آمریکایی برای حراست از قرار داد معروف5+1 و نیز طومار هیئت متوسلان 30 نفره دیگر ایضا به ترامپ برای گسترش تحریم علیه سپاه و امپراتوری خامنه ای، طومار هیئت معظم متوسلان چند صد نفره به اوباما در حمایت از رئیس جمهوری محبوب و منتخب اسلامی و بسیاری دیگر از این توسل نامه های بی حاصل و مسخره به راستی چه هدفی را دنبال می کنند؟ این سنت طومار توسل نویسی پیش از آنکه بوسیله عمال رژیم در خارج باب شود، در داخل مرحله آزمون و خطا را پیموده و به عنوان شیوه کارایی برای انحراف افکار عمومی بکار گرفته شده بود. طومارهای توسل به خامنه ای ، رفسنجانی، رییس جمهور، رییس مجلس ، رییس دستگاه قضا و مانند آنها تماما در راستای تداوم استبداد عمل کرده اند.
از این متوسلان به قدرت مداران باید پرسید که شما از بردن شکایت از گرگ به کفتار چه سودی برده اید؟
اگر نتیجه دمکراسی اعمال حاکمیت مردم بر سرنوشت خود باشد، چرا به این مردم متوسل نمی شوید تا بر سرنوشت خویش حاکم گردند؟ چرا آنان را به قیام علیه ظلم و فساد دعوت نمی کنید؟ چرا پرچم دمکراسی را برافرشته نمی کنید؟ کسانی که در مبارزه به سیاست مداران حاکم مستبد متوسل می شوند معنایی جز این ندارد که از خود قطع امید کرده اند. دیگر فرق نمی کند که شفاعت از ائمه اطهار طلب شود یا از امامان سیاسی.
اگر خدای نباشد زبنده ای خشنود شفاعت همه پیغمبران ندارد سود.
06.ژانویه.2017
افزودن دیدگاه جدید