نامتار NAMTAR -مجری فرمانها- سه دوست را به حضور EREŞ-KIGAL  الهه ی دنیای مردگان  میبرد.

آنها خود را معرفی میکنند. و توضیح میدهد  که شخصا سئوال و غم و دردی ندارند، تنها حامل سئوال و درد مردم هستند.

 سئوال شان اینه که : از کی قرار است دنیای زیر زمین در کارهای دنیای روی زمین دخالت کند؟

دیگر اینکه سنگ تقدیر به زیر زمین آنها آمده میخواهند آنرا بیابند و ببرند.

و مردگان هزار ساله- اسکلتها- را با زندگان کنونی- منظور خودشان- عوض نمایند .

EREŞ-KIGAL جواب میدهد : به کار روی زمین دخالت نمیکنند.  و آنها میتوانند به دنبال سنگ بروند.

لاما جواب میدهد چطور دخالت نمیکنید:  اسکلتها روی زمین حکومت میکنند!

الهه روی نامتار -مجری دستورات خود- عصبانی شده  میپرسد چرا کسی را که می بیند جانش را نمیگیرد؟

نامتار جواب میدهد: حق چنین کاری را ندارد ! تنها جانهایی را که روی زمین رها شده اند جمع میکند!

و با کسی دشمنی ندارد. برعکس دوستدار همگان است.از سوی دیگر اسکلتها جان ندارند و همه اش استخوان اند!

 EREŞ-KIGAL از افکار پسرش که پشت پا به سنتهای قدیمی زده فریاد ای امان سر میدهد.

ولی برای حل مسایل فرمان لازم را صادر میکند:

 نامتار باید  لشگری از دختران جنگجو را برداشته و تا غروب آفتاب، İŞİB افسونگر و اسکلتها را جمع کرده به حضورش بیاورد.

سه دوست نیز با چند نفر از دختران جنگجو به دنبال یافتن سنگ سرنوشت میروند.

در نقطه ای - در زیر دریا- آنرا مییابند که ، گروهی از جنها،  به محافظتش گمارده شده اند. .بعداز اسیر کردن جنها سنگ را برداشته به قصر برمیگردند. 

نامتار نیز افسونگر و اسکلتها را با خود میاورد.

در این میان الهه به فکر میافتد که سنگ سرنوشت را برای خود نگاهدارد چون سه دوست نمیتوانند به روی زمین برگردند.

ولی شوهرش NİRGAL  اورا از این کار باز میدارد . با دلایل که ارائه میدهد...

عاقبت الهه تصمیم میگیرد افسونگر و اسکلتها را زندانی کند و سه دوست بجای آنها به روی زمین برگردند و سنگ سرنوشت را به صاحب آن ENKİ خدای خرد و آب شیرین برگردانند.

بدین ترتیب سه دوست به روی زمین برمیگردند و انکی توسط سنگ سر نوشت موقتا چرخ زندگی را به روال درستش برمیگرداند.

با این کار حاکم عوض میشود و مردم حاکم جدیدی برای خود انتخاب میکنند.

بردگان و مقروضین آزاد میشوند و بیچیزان برای کار و زندگی لوازم مورد احتیاج خود را دریافت میکنند.

نام و نانشه به سر کار و زندگی خود میروند.

انکی به لاما میگوید حالا که از دنیای مردگان برگشته راهش به سوی صعود به آسمان باز شده است.

اما لاما نه آسمانی نیست و نه زمینی. او به سایه ای میماند که به هیچ جایی بند نیست.

در این وضعیت انکی سه دوست را یکجا جمع کرده میگوید با آوردن سنگ خیال نکنید زندگی برای همیشه بهترشده و همه کار پایان یافته است.

انسان دارای فکر و اراده است و حریص قدرت و راحت طلبی.

برای تحقق این خصایل و عناصر چهارگانه ،  آنها به گروهها تقسیم میشوند  و جنگ و کشمکش راه میافتد.

این عناصر از دایره ی کارهای خدایان بکنارند و سرنوشت دخالتی در آنها ندارد.

لازم است باهم باشند و برای بهزیستی همگان همواره تلاش کنند.

پیوند دوستان دوبارجان میگیرد و آنها آنچه از دستشان برمیاید انجام میدهند.

*

اما لاما مثل همیشه چون پرنده ای در دست صیاد دلش پرتلاطم است.

او در جریان زندگی خود عاشق دوستش NAM شده  و میل به تشکیل خانوده  دارد.

ولی اینکار برای او غیر ممکن است. پری فاقد چنین خاصیتهایی است .
 

مشکل را با انکی در میان می نهد و او نیز با خدایان صحبت میکند.

و بالاخره  جواب میگیرند که پری هم میتواند انسان شود، همانطور که انسان میتواند به پری تبدیل شود.

NAM او را از این کار منع میکند. اما کو گوش شنوا، جواب میگیرد عشق این چیزها سرش نمیشود.

سرانجام لاما  از آسمانی بودن خود دست میشوید و انسان و زمینی بودن را برمیگزیند.
خدایان خواست او را تحقق می بخشند.

بدین طریق عشق بر مشکلات سر راه خود  پیروز میشود...

متن:

نام به لاما گفت:

-بیا از این کار صرف نظر کن. خود را از آسمان به زمین نیانداز

انسان چیز خاصی ندارد. او هم به نوعی حیوان است

- پری نیز چیز خاصی ندارد. او هم سایه یک خیال است.

-عشق دیوانگی ست. گاهاً هم دیوانگی اندر دیوانگی.

لاما جواب داد:

-شاید یک رابطه ی متقابل است در نقطه ایکه عقل و احساس یکی میشوند.

- چه میدانم لاما، شاید هم همه اینها و به اضافه ی چیزهای دیگر است.

-نام! چه میدانم، هرچه هست همان است که هست دیگر...