اكنون در اين برهه ى حساس كه جان جوانان شجاع دلى همچون مرتضى مراد پور بازيچه ى دست گروههاى سياسى شده و بعضى از اين گروهها جان او را و جان جوانان وطن را آلت بازيهاى برد و باخت سياسى كرده اند، و اكنون كه آزربايجان در مسير انتخاب و تفكيك و آزمون قرار گرفته سفر روحانى به ارمنستان مثل سفرهايى كه در برهه هاى حساس آزربايجان از روى آن گذشته و به كردستان مى خزيد به شدت سئوال برانگيز است. اما مهمتر از روحانى و اصلاح طلبان و ديگران سئوال من اين است كه سياست اين فراكسيونى ها در قبال ارمنستان چيست؟ آيا مواضع سياسى آنها هم مثل مواضع رئيس جمهورشان مى باشد يا براى تنبيه ارمنستان مواضع ويژه اى اتخاذ كرده اند؟
آيا فراكسيون فقط نام تركها را يدك خواهد كشيد يا چهره ى متفاوتى از خود نشان خواهد داد؟ من اعتقادى به فراكسيون ندارم و ملت ما به مرور زمان خواهند ديد كه اين فراكسيون با فراكسيون انديشيده شده در ذهن ملت فاصله ها دارد. كسانى هم كه معتقد به حركت گام به گام فراكسيون هستند بفرمايند بسم الله. گام اولشان كه در مورد مرتضى با هل دادن ملت برداشته شد. حالا ببينيم گام دومشان يعنى گرفتن يك موضع اصولى در قبال ارمنستان چه خواهد شد. اصلاً آيا قرار است كه فراكسيون گامى بردارد يا ملت هميشه دستش را خواهد گرفت تا تاتى كردن يادش بدهد؟
آيا فراكسيون همچنان خواسته هاى ما را در خود انبار كرده و به گور خواسته هاى ما تبديل خواهد شد؟ اگر سياست هاى منطقى و متفاوتى در قبال ارمنستان نگيرند اينبار نخواهم نوشت گور پدر فراكسيون، بلكه خواهم نوشت؛ فراكسيون گور به گور شده !
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید