شاید این گفته از نظر علمی صحیح نباشد که چنین ادعایی کرد، ولی نظر تجربی شخصی بنده، و به احتمال، بیش از نود درصد، موکد این اصل است که ، تمامی قریب به 90 درصد کسانیکه با سیستم آموزشی منطبق بر زبانی غیر از زبان مادری، و یا بهتر بگوییم، زبان خانه بوده اند، به عینه هم  در شخص خودم و هم دوستان دیگر دیده ام که، در جهت یابی و هدایت مسیر در لایه های مختلف زندگی دچار مشکلات عدیده ای هستند.

عنوان نوشتار خود نوعی سر و ته وار معنی دارد. چپ یعنی سول و راست یعنی ساغ. به این بخش از زبان که تن هرکلمه نوعی وزن خاص به آن میدهد تا درک کلمه را آسان کند نمیپردازیم ولی اصطلاح "چپ و راست"، در ترکی، خود، از سمت راست به چپ، یعنی " راست- چپ" گفته میشود.

به جهت باز شدن مساله از خودم شروع میکنم که همیشه در جهت یابی چه در ریاضی و چه در امور عامیانه تر در خیابان و کوچه_ چپ و راست خودم را گم میکنم. تا به امروز برایم جای سوال بوده که چرا اینچنین در یک مساله ساده چپ و راست گیچ میشوم و نمیدانم کدام سو جهت مناسب برای ادامه مسیر است. البته منظور سرعت تجزیه و تحلیل در این مورد مد نظر است. چند وقت پیشتر مقاله ای در خصوص اهمیت زبان مادری در سیستم یادگیری و دستور العمل های آموختن مرا شیفته خود کرد. در بخشی از این مقاله نویسنده اعلام میدارد که کودکان قبل از ورود به سیستم مدرسه در خانه برای اولین و به صورت ابتدایی ترین سطوح یادگیری را تجربه میکنند.

کودکان که در روز اول به مدرسه وارد میشوند در یک محیط تازه با کلاس درس جدید معلم غریبه اکثر همکلاسی ها غریبه و محیط غریبه تر روبرو میشوند. در این بین نقش زبان بسیار پر رنگتر جلوه میکند. چرا که کودکان را با محیط جدید، توسط  پل زدن با زبان، مرتبط ساخته و به آنها این امکان را میدهد که با غریبگی موجود در محیط، کنار آیند و خود را هر چه بهتر با اطرافشان تطبیق دهند. و این اولین تجربه کودکان است که یاد میگیرند  با محیط نا آشنا چگونه کنار بیایند. به آنها این اعتماد به نفس را از روز اول میدهد تا بتوانند در این سویه موفق عمل کنند. یعنی آموخته های دیروز بعلاوه استفاده از زبان و بکار بستن آن یک نتیجه مطلوب را به ارمغان میاورد.

حال تمامی این مشکلات روز اول مدرسه و استرس موجود در محیط جدید را در نظر بگیرید به همراه بی زبانی. کودک در این روز میفهمد که زبانش را باید غورت دهد. اعلام نمیکند ولی باید تن دهد. چرا که تا دیروز هرچه یاد گرفته بود امروز همه بی ارزش اند. همه بی مفهوم غریبه و موجب رنجش او خواهند بود. کودک در این رویه در اتصال به محیط جدید سر در گمی پیدا میکند. این رویه خیلی نامحسوس است. به شخصه از اساتید زبان و جامعه شناس کسی را ندیده ام که به این مساله بپردازد.

عدم ارتباط آموخته های دیروزی کودک با سیستم جدید آموزشی در محیط جدید برقرار نمیشود و کودک در اینجا گم است. در این خصوص واقعا نیاز به سیاست جامعه شناسی و آسیب شناسی جدی برای کودکان است. چونکه جهت یابی برای این کودک بسیار پیچیده تر شده و انطباق با محیط جدید را که کاملا با آن بیگانه است با باخت در روز اول شروع کرده است. یعنی ذوق و شوق یادگیری و اعتماد به نفس همه را از دست میدهد.

از شما خواننده محترم سپاسگذار خواهم بود اگر در این خصوص نظراتتان را ارئه دهید.