پارسینه:

به گزارش خبرنگار پارسینه، ساختار حاکم بر صندوق‌ها مشکل جدی دارد. در مدیریت صندوق‌ها نه تنها نمایندگان کارگر و کارفرما نقشی ندارند بلکه این صندوق‌ها تبدیل به حیات خلوت دولت شده‌اند.

در شرایطی که دولت نمی‌تواند منافع خود را به خاطر نظارت‌های مستمر دنبال کرده و اهداف خود را به ثمر بنشاند به صورت پنهانی از طریق صندوق‌ها دنبال کننده منافع خود است.

جعفر قادری استاد اقتصاد دانشگاه شیراز در گفتگو با پارسینه توضیح داد: امروز صندوق‌های بازنشستگی به عنوان یک معضل بسیار بزرگ برای دولت‌های آتی در ایران به میراث گذاشته شده است. این معضل اگرچه چندان عیان نیست اما بخش قابل توجهی از درآمدهای کشور را می‌بلعد.

او اضافه کرد: اگرچه دولت‌ها بار تعهدات پیاپی و تکالیف متعدد را بر دوش صندوق‌ها گذاشته‌اند اما در آخر خود دولت نیز ناگزیر شده است که هزینه این تکالیف را برعهده بگیرد و سالانه بالغ بر ۳۰ هزار میلیارد تومان از درآمدهای کشور را صرف پرداخت به آنها کند.

قادری به قوانینی اشاره کرد که در سال‌های گذشته تعهدات صندوق‌ها را مدام افزایش داده است. بر این اساس در شرایطی تکالیف گسترده با بار مالی زیاد برای صندوق‌ها در نظر گرفته شده که هیچ برنامه جبرانی برای صندوق ها پیش بینی نشده است. از ایرن رو صندوق‌ها روز به روز به مرحله ورشکستگی نزدیک‌تر شده‌اند.