به خاطر این تصمیم در ابتدا شجاعت اخلاقی و رهبری خانم مرکل با تحسین گسترده روبهرو شد.
خانم مرکل به ملت آلمان گفت: “ما می توانیم از عهده این کار برآییم”. شهروندان آلمانی هم که در ایستگاه ترن فرانکفورت با صدای بلند و صریح به پناهندگان خوشآمد می گفتند، از میهمان نوازی خود احساس غرور میکردند.
برای صدراعظم آلمان بحران پناهندگان تاکیدی بود بر این که “مدارا، در روح و روان اروپا” است.
اما در اوایل سال جاری میلادی، تردیدهایی نسبت به سیاست او ابراز شد بخصوص پس از آنکه گفته شد در شب اول ژانویه گروههایی که عمدتا خارجی بودند، زنان جوان را هدف آزار و اذیت قرار دادهاند.
این اتهامات سبب تشدید اعتراضات علیه مهاجران شد ولی پس از آن که شمار پناهندگان تازه وارد کاهش یافت، اعتراضها هم کم شد.
اما پس از چهار مورد حمله در ظرف یک هفته، دوباره ترس و بدگمانی نسبت به پناهجویان بازگشته.
عامل سه مورد این حملات پناهجویان بودند.
اما این حملات ارتباطی با هم نداشته و نشان دهنده یک توطئه همآهنگ علیه آلمان نبودند.
دو مورد این حملات از جمله حمله به یک میخانه در شهر آنسباخ با گروه موسوم به دولت اسلامی مرتبط بود. در نوار ویدیویی که پلیس پیدا کرد، فرد مهاجم سوگند میخورد که آلمانیها “دیگر خواب راحت نخواهند داشت.”
نظرسنجیهای اوایل سال جاری نشان میداد که از محبوبیت خانم مرکل کاسته شده ولی در مقایسه با بیشتر رهبران دنیا، هنوز او از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است.
پس از حادثه شب سال نو در کلن، حمایت از صدراعظم آلمان اندکی کاهش یافت ولی بعد از رأی بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا و نیز کودتای نافرجام اخیر در ترکیه، محبوبیت خانم مرکل افزایش یافت.
رأی دهندگان آلمانی در دنیایی که در حد خطرناکی بیثبات است به خانم مرکل به چشم تکیهگاه و یک صخره محکم نگاه میکنند.
محمد دلیل، پناهنده سوری که خودش را در آنسباخ کشت و عدهای را مجروح کرد، میبایستی ماهها قبل از آلمان اخراج میشد.
عده بسیار زیادی هم هستند که اجازه اقامت در آلمان به آنان داده نشده ولی هنوزدر این کشورند.
در آغاز هفته جاری در مونیخ کاملا مشهود بود که بسیاری احساس امنیت نمیکنند.
چندین نفر از ساکنان مونیخ میگفتند که در انتظار حملات بیشتری هستند.
آنها آشکارا در باره ترسشان صحبت میکردند.
رینر وندت، رئیس فدراسیون پلیس آلمان گفت: “مردم آلمان میترسند.”
ولی نوعی خونسردی و عدم تمایل به این که یک تراژدی را به محکوم کردن گسترده خارجیان یا تقاضا برای اعلام حالت اضطراری، تبدیل کنند در این کشور دیده میشود.
حزب ضد مهاجرت “آلترناتیو برای آلمان” گفته تحت “ایدئولوژی خطرناک فعلی یعنی تکثرگرایی فرهنگی، امنیت داخلی و نظم آلمان همچنان در حال از بین رفتن است.”
ولی طرفداران این حزب اخیرا کمتر شده و مقامات حزب برای این که تعداد طرفدارانشان را به بالای ۱۲-۱۳ درصد برساند تقلا میکنند.
حملات اخیر سبب شده که یک بار دیگر توجهات به سیاست مهاجرت معطوف شود.
آقای وندت، می گوید: “این کار درستی است که در باره این که اشخاصی که اینجا میآیند چه کسانی هستند بحث و گفتگو شود.”
فشارهایی وارد خواهد شد تا در باره پناهجویان تازه وارد، تحقیقات کامل صورت گیرد.
در انتخابات آلمان که سال آینده برگزار میشود معضل پناهندگان موضوع مهمی خواهد بود. احتمال میرود خانم مرکل برای چهارمین دوره در این انتخابات شرکت کند.
خانم مرکل برای جلوگیری از ورود پناهجویان بیشتر به یونان و سایر کشورهای اتحادیه اروپا تا حد بسیار زیادی به ترکیه و رهبر این کشور که به طور فزایندهای قدرت را قبضه میکند، وابسته است.
از آنجا که چهار مورد حمله به هیچ وجه ارتباطی با هم ندارند، استراتژی دولت آلمان مطمئن کردن مردم و امتناع از اتخاذ تدابیر شدید است.
در میان یک میلیون و دویست هزار پناهندهای که وارد آلمان شدهاند ۵۹ مورد تحقیقات در ارتباط با تروریسم صورت گرفته.
توماس د میزیر، وزیر کشور آلمان می گوید: “نظر ما این است که نباید رفتارمان را تغییر دهیم. ما باید بیشتر مراقب باشیم ولی نمیتوانیم با ترس زندگی کنیم.”
با این وجود، نگرانی های عمیق تری نسبت به ادغام و یکپارچگی جامعه ابراز میشود.
برنامههایی برای آشنا کردن پناهندگان با ارزشهای کشور جدیدشان تهیه شده از جمله برابری زن و مرد و آزادی عقیده.
میزان ادغام پناهندگان در جامعه آلمان در دراز مدت، تعیین خواهد کرد که آیا سیاست درهای باز آنگلا مرکل کارگر موفق بوده یا نه.
حملات بیشتر، به خصوص اگر با پناهندگان تازه وارد، ارتباط داشته باشد، خانم مرکل را در انتخابات سال آینده آسیب پذیر خواهد کرد.
با توجه به این که بریتانیا تصمیم ترک اتحادیه اروپا را گرفته و رئیس جمهوری فرانسه به شدت محبوبیتش را از دست داده، صدراعظم آلمان که عنوان “بانوی اروپا” را دارد بیش از پیش اهمیت یافته.
او که همچنان رهبر محکم و استواری است که احساسات خود را کنترل می کند، اخیرا گفت: “ترس هرگز مشاور خوبی نیست، نه برای زندگی شخصی ما و نه برای جامعه.”گوین هیویتبیبیسی
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید