تبعیض و به حاشیه راندن اقوام ایران و بخصوص مردم عرب ایران، بلوچها، کردها، ترکمنها و حتی در مواقعی ترکهای اذربایجانی در شمال غرب ایران، پروژایی است که از زمان رضا شاه کلید خورد و امروز نظام جمهوری اسلامی ایران با استفاه از تجارب نظام سابق، و برای حفظ قدرت اقتصادی و سیاسی بشدت بر طبل ان میکوبد و به طور سیستماتیک و محرمانه ان را اجراء میکند.

با نگاهی مختصر به اوضاع اجتماعی ایران کنونی و تبلیغ همه جانبه  فرهنگ و زبان فارسی و استفاده از فارس زبانان در تمام امور کشوری و لشکری و مدیریتی، و در همان زمان به حاشیه راندن ملیتها و بخصوص مردم عرب اهواز،بلوچ و کرد،و ترکمن، میتوان بوضوح سیاست تبعیض و نژاد پرستی را مشاهده کرد.

سوالی که به راحتی میتوان امروز کرد این است، چرا که تمام استخدامها در ارتش و بخصوص نیروی هوایی، هواپیمایی کشوری و به طور کلی تمام خلبانان نظامی و غیر نظامی ایران از زمان شاه تا امروز همه فارس زبان و از مناطق مرکزی ایران هستند، شاید کسی بگوید که چند نفر ترک ربان هم خلبان هستند، که در کل مسئله هیچ تغییری حاصل نمیکند، زیرا نتیجه همان است که امار محرمانه حکومتی اعلام کرد، که بیش از 95% خلبانان زبان مادری شان فارس است، ایا شما یک عرب یا بلوچ و کرد سنی و ترکمن را میشناسید که  خلبان باشد؟ به مقام عالی نظامی برسد؟ به مدیریت عالی برسد؟ و غیره.

شاید کسی بگوبد که علی شمحانی عرب است، اما این به یک شوخی شبیه است تا واقعیت، یک نفر عرب در نظام ایران!!! اما فراموش میشود که شمخانی جزء نظام است، به او همسر اصفهانی دادند (دوم) و یا اختیار کرد، و او خود یکی از مسئولین سرکوب مردم عرب ایران است و هر وقت که بحرانی پیش میاید، اولین کسی که چماق سرکوب علیه مردم و جوانان عرب  بدست میگیرد، خود علی شمخانی است.

تبعیض علیه مردم عرب امروز حتی به شغل ابدارچی هم رسیده است و بعضی از مدیران شرکت نفت که از مناطق مرکزی ایران با هواپیما به اهواز می ایند، و بر طبق گزارشی که در مطبوعات حکومتی امده است، ابدارچی مخصوص خود را به همراه دارند و از استخدام بومیان اجتناب میکنند.

حال دیگر ما وارد مواردی مثل موسیقی، فیلم، تدریس زبان مادری،استخدام در ارتش و سپاه و دانشکده خلبانی، بورسیه دادن فقط به فارسها،امور فرهنگی، و دهها مورد دیگر که تبعیض و نژاد پرستی در ان بیداد میکند، نمیشویم.

اغلب مردم جهان بر این باورند که نژاد پرستی خطرناک ترین آفت عصر حاضر و یکی از عوامل عقب ماندگی در کشورهای گرفتار تبعیض نژادی یا دینی – مذهبی به شمار می رود. از نظر جامعه شناسان و کارشناسان علوم اجتماعی این آفت به عنوان نخستین مانع برای توسعه در همه کشورهای جهان تلقی می شود اما در عین حال تشخیص دقیق میزان آن بسیار دشوار به نظر می رسد، چرا که نژاد پرستی در موارد بسیاری به شکل غیر علنی انجام می شود. زیرا برخی در نظر سنجی ها هم به نژاد پرست بودن خود اقرار نمی کنند. افرادی هستند که اصلا نمی دانند که نژاد پرست هستند.

در باره ایران که یکی از کشورهای مهم در خاورمیانه است خیلی‌ها این سوال را مطرح می کنند که چرا ایران از قاتلی جنایتکار همچون بشار اسد علنا دفاع می کند مگر نه اینکه ایران با حزب بعث عراق در جنگ و ستیز بود؟ یا چرا در عراق به هرج و مرج و کشتار قشر بزرگی از عراقی ها دست زده است؟ یا اینکه دخالت ایران در یمن و کشورهای عربی خلیج از کجا ریشه می گیرد؟ چه بسا پاسخ همه سوال ها را می توان در مسئله نگاه نژادپرستانه و سیاست تبعض مذهبی دولت ایران یافت.

نسبت دادن تبعیض نژادی یا تبعیض مذهبی در عملکرد سیاسی ایران تنها یک ادعا خالی از حقیقت یا یک ترفند تبلیغاتی نیست بلکه تحقیقات و نظر سنجی های معتبر طی گزارش هایی پرده از این واقعیت تلخ برداشتتند.

به گزارش تلویزیون العربیه، روزنامه "واشنگتن پست" برای تعیین شاخص نژاد پرستی به شناخت ارزش‌های جهانی پرداخته که بدین وسیله میزان بردباری و گذشت ساکنین با افرادی با نژادهای گوناگون در یک کشور مشخص شود.

این نظر سنجی توسط گروهی از پژوهش گران سوئدی انجام شده که شامل پرسش‌هایی درباره میزان نژاد پرستی ملت هاست. یکی از مهم ترین پرسش‌های مطرح شده درباره ملیت افرادی است که پرسش شوندگان تمایل دارند در همسایگی آنان زندگی کنند.

بنا بر نتائج نظر سنجی که در 80 کشور انجام شده مردم هندوستان نژاد پرست ترین ملت ها هستند. این در حالیست که ایران دومین کشور و نیجریه در مرتبه‌های نخست در این نظر سنجی شناخته شده است.

یکی از بارزترین نمونه نژادپرستی در ایران که هم حکومت و هم قشر بزرگی از جامعه ایران آن را به عنوان یک فرهنگ به آن عادت کرده، عرب ستیزی است و سنی ستیزی است که در معاملات و برخوردهای روزمره در زندگی ایرانیان مشاهده می شود. مثلا عرب ها با توجه به اینکه بیش از ده درصد ایران عرب هستند اما این قوم هنوز از پوشیدن لباس‌های عربی، و درس به زبان مادری یعنی عربی محرومند. ایران معاصر ایران و به تبع آن جمهوری اسلامی همه نام های تاریخی عربی شهرها محله ها روستاها و اسم استان را از عربی به فارسی تبدیل کرد. ایران در موسسات آموزش عالی علیه عربها تبعیض قائل می شوندمانع ورود آنها به مراکز آموزش عالی یا تعیین آنها برای پست‌های کلیدی مانند پست‌های قضایی و غیره می شوند.

اما تبعیض علیه سنی ها در ایران بیداد می کند سنی ها در قانون اساسی ایران نمی توانند رئیس جمهور شوند سنی ستیزی در ایران ابعاد خطرناک تری از تبض قومی دارد به طوری که از سال 2011 تاکنون ایران بیش از 400 نفر از اهل سنت را اعدام کرده است.

با وجود نزدیک به 22 میلیون جمعیت اهل سنت در ایران، اما سنی ها هنوز جایی در نهادهای حکومتی ایران یا پارلمان ندارند. سنی ها حتی در تهران مسجد هم ندارند و هنوز فروختن کتاب‌های سنی در ایران یک جرم تلقی می شود.

عرب ستیزی در سالهای اخیر در ایران از طریق منبرهای حکومتی و نهادهای فرهنگی وابسته به دولت به صورت آشکار ترویج می شود به طوری مخالفان این پدیده با تاسیس نهادی به نام «مرکزی مبارزه با نژاد پرستی و عرب ستیزی در ایران»، با حضور در محافل بین المللی اقدام به افشای سیاست نژادپرستانه و  تبعیض‌ مذهبی و قومی ایران کردند.