قرار گرفتن نام عربستان سعودی و متحدانش در لیست سیاه کودک کشی، دارای پیامدهای بزرگ سیاسی و بین المللی علیه آن کشور است. چنین گزارش هایی می توانند مبنای قطعنامه های حقوق بشری قرار گیرند، و آن قطعنامه ها نیز به نوبه خود می توانند اقدام و مداخله بین المللی برای متوقف کردن جنایت علیه کودکان را ممکن سازند. آنچه خشم عربستان را برانگیخت و در واقع موجب ترس و نگرانی آن کشور و متحدان ضد یمنی اش گردیده است، همین پیامد احتمالی سیاسی است. عربستان در نقض حقوق بشر علیه اتباع خودش سابقه سیاهی دارد. آل سعود و روحانیون وهابی متحد آنها قطعا نگران آن نیستند که در اثر ریختن بمب که بوسیله هواپیماهای سوپر مدرن بر روی مناطق مسکونی یمن انجام می گیرد چند کودک و یا پیر و جوان به قتل می رسند. نگرانی آنها از گزارش مستند بان کی مون ، ترس از عواقب سیاسی این گزارش است.  جامعه بین المللی ازفعالیت های نظامی عربستان سعودی و هم پیمانانش ناخشنود است. تحرکات نظامی ویرانگر عربستان در یمن از سلسله عوامل گسترش  جنگ و آتش افروزی در کل خاورمیانه است. سازمان ملل متحد در سال های گذشته حوثی های زیر نفوذ جمهوری اسلامی ایران، نیروهای شبه نظامی و نیروهای دولتی یمن  که در مقابل عربستان سعودی می جنگند را در لیست سیاه کودک کشی قرار داده بود. حال که گزارش جدید سازمان ملل متحد متوجه کودک کشی سعودی ها گردیده است ، صدای آل سعود و مفتی های وهابی در آمده است و تصمیم بی طرفانه کارشناسان سازمان ملل متحد را ضد اسلامی و علیه دولت های اسلامی اعلام می کنند. در ایجاد موج سنگین فشار بر دبیر کل سازمان ملل به مناسبت ارایه گزارش ارزشمند در دفاع از کودکان بی گناه یمنی و یادآوری مسولیت کودک کش های سعودی و ائتلاف ضد یمنیِ امیر نشین های حوزه خلیج فارس، بسیاری از کشورهای عضو سازمان همکاری های اسلامی هم شرکت هماهنگ داشتند. فشارهای سیاسی به بان کی مون به حدی قوی بود که او مجبور شد برای جلوگیری از قطع کمک های  مالی کشورهای نفتی عرب موقتا نام عربستان سعودی را از لیست سیاه کودک کش ها در آورد.

حذف موقتی نام عربستان سعودی از لیست سیاه کودک کشی ، از بار مسؤلیت سیاسی این کشور چیزی نمی کاهد. فشار سیاسی بر سازمان ملل متحد بیانگر آن است که عربستان و متحدان آلوده به ایدئولوژی اسلامی ، نه تنها در کودک کشی ید طولایی دارند، بلکه آنجا که لازم باشد و دستشان برسد در تضعیف و نابود کردن بزرگترین نهاد سکولار بین المللی-سازمان ملل متحد-ذره ای تردید نخواهند کرد.  آیا زمان آن نرسیده است که بان کی مون و جامعه بین المللی عطای کمک های کشورهای مرتجع نفتی را به لقایشان ببخشند و خود را از قید وابستگی به دلارهای کثیف نفتی آزاد سازند؟

احمد تاج الدینی

10.06.2016