باخیش

ائله، 
اول باخیشدا
         ایناندیم؛
گؤزلرینده
منیم کی دیر.

نگاه

تنها 
در نخستین نگاه
              باورم شد
[که] چشمانت نیز 
از آن من ست.

کیمه دییه ره م؟

اوره گیمده قالا-قالا سؤز یاتیب
بولودلار آزالیر غمیم چوخالیر
باهاریم سویوشور
پاییزیم گلیر
گون -به -گون رنگیمی سارالدیر بو غم
گلمه سن سؤزلریم
کیمه دییه ره م؟

با کی میتوانم بگویم

خرمن-خرمن
           سخن
                 در دلم

کاهش ابرها [-ی بهاری]
        فزونی اندوه

بهارم میگذرد
فرا میرسد پاییزم

اگر تو نیایی 
باکی
میتوانم بگویم
رنگم
    به زردی میگراید
                  از اندوه؟