این نوشته در همراهی با دو نوشته از هایده ترابی تحت عنوان   
-مشکلِ "آرش کمانگیر" 
www.akhbar-rooz.com 
-اسطوره و آرش (عبور از یک حاشیه)

http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=73758

نگارش یافته است.

سلطه ی یک فرهنگ یا شکوفایی فرهنگ مشترک؛ مسئله این است.

"باستانگرایی فرهنگی-سیاسی" در آغاز مشروطیت، و جذب " محتوای آن در فرهنگ چپ و جبهه ی ملی، و شکل افراطی اش در " فرهنگ شاهی" ، در جامعه ما ، سلطه فرهنگی-سیاسی حکومتی را ، به نام یک خلق به عنوان "  فرهنگ ایرانی"، به جای فرهنگ مردمان مختلف مسلط کرد.

و میتوان گفت همچنان تحت عنوان " فرهنگ اسلامی-ایرانی" ادامه دارد.

نیروی سیاسی به اصطلاح " ایرانی" این فرهنگ،  که با حذف قدرت شاهی "عمدتاً"  از ارکه ی حاکمیت پایین آمد، اکنون بار دیگر در اندیشه " تسلط" فرهنگی-سیاسی" خود است، با عناوین مختلف. جهت کنار زدن نیروی های دیگر. 

بخشی از نیروی چپ که تاریخاً تحت تأثیر " کم و بیش" فرهنگ ملی" قرار داشت و دارد نیز در راه حفظ  به اصطلاح این "فرهنگ ایرانی" و تسلط آن به شکلی کوشاست. 

چه راست اسلامی و چه طیف سکولار ، و چه چپ- با نگاه کم و بیش ملی گرایی- همه در اندیشه و برنامه ی « استقرار قدرت فرهنگی-سیاسی» فارسی اند. 

راهی را طی میکنند که تاریخا طی شده و نتیجه فاجعه بار آنرا در گذشته و حال شاهدیم. سلطه ی یک فرهنگ و نابودی فرهنگ مردمان مختلف. یعنی فرهنگ عمومی.

 آنچه در این میان قربانی شده  و میشود، و  کمتر کسی در اندیشه ی آن است،  ایجاد و شکوفایی داوطلبانه و آزادانه ی فرهنگ عمومی رنگارنگ مردمان مختلف ایران است.

 با نقد و  تغییر این شرایط است که فرهنگ مشترک میتواند ایجاد شود . و میتوان به درستی از « فرهنگ مشترک عمومی» سخن گفت.

ما، مردمان مختلف ایران، فرهنگ مشترک آزاد نداشته ایم. و نگذاشته اند که این  فرهنگ آزاد عمومی ایجاد شود. 

بهتر است چشمها را شست و "سلطه ملی گرایی فرهنگ" مسلط یا فرهنگ  ایرانی را  کنار نهاد ؛ و در جهت ایجاد و شکوفایی فرهنگ مشترک همه ی مردمان مختلف اقدام نمود؛ اگر در اندیشه رهایی خودیم. اگر میخواهیم سکوت این صد ساله شکسته شود.

ضروریست همه چیز به زیر تیغ نقد بیرحمانه برود. اسطوره و غیر اسطوره. اثر نویسنده و شاعر و سیاستمدار. چپ و راست. در همه جا. و در فرهنگ همه ی مردمان گوناگون.

 اگر میخواهیم از فرهنگ و سیاست سلطه و سلطه گری رها شویم.

 اندیشه هایی که در این جهت است میتواند ما را در ایجاد یک فرهنگ مشترک مترقی و انسانی راهگشا باشد. آزادی و برابری و زندگی صلح آمیز میتواند نتیجه ی این فرهنگ باشد.