محققان مزبور در لابراتوار صحرایی “سانتا سوسانا” ی ولایت کالیفرنیا که در زمان جنگ سرد احداث شده بود، کار می کردند. در سال ۱۹۵۹ در این لابراتوار بزرگترین فاجعه در تاریخ کشور رخ داده بود.

طبق اطلاع رسمی، ارقام فنی لابراتوار ثابت بودن جریان  کار رئاکتور را تأیید می کرد. رسانه های آن زمان هم توجه خواص به این سانحه مبذول ننمودند و مقامات محلی در امور امنیت عام همچنین سکوت اختیار کرده بودند.

طبق گزارش نشر شده جدید، حدود ۱۴۰۰ کارمند سابق درخواست جبران خسارت وارده  کردند، لیکن یک سوم  درخواست کنندگان جبران خسارت  را دریافت کردند. به گزارش رسمی دولت، اکثر درخواست کنندگان به دلیل عدم ثابت کردن کار خود  در منطقه پر خطر مزبور، حق دریافت جبران خسارت وارده را ندارند.

 لابراتوار مذکور از چند بخش که در آن آزمایشات با مواد رادیواکتیو صورت می گرفت و همچنین موترهای مدرن موشکها آزمایش می شد، ترکیب بود.

در خود “سانتا سوسان” ده رئاکتور فعال بود و چند تا از آنها دچار نواقص و سانحه شده بودند. رئاکتورهای علمی و آزمایشی حفاظت کافی ایمنی نداشته که اکثر اوقات  در پیرامون لابراتوار تشعشع ای رخ می داد.

ما با یکی از کارمندان سابق لابراتوار که صرف نظر از این که مریزی سرطان پوست دارد،  جواب منفی جبران خسارت وارده دریافت کرده بود، گفتگو داشتیم.

“اوئیلیام شِپلِر” می گوید:”ما مصروف ساخت توِل ها  بودیم. از همه بدتر تشعشع رادیواکتیو نه، غبار آن است. غبار به وجود انسان راه پیدا کرده از تشعشع جوشکاری و کارهای دیگر تولید بدتر است”.

وی در ادامه گفت:”با این همه دولت، این زمان کارم را در بخش چهارم لابراتوار سانتا-سوسان در نظر نگرفته است. بسیاری از همکاران من فوت کرده یا از اشکال سرطان رنج می برند. آنها هم از جبران خسارت وارده محروم شدند”.

Sputnik