«یکنفر»  هودار ترکیه اردوغان در زیر خبر انفجار بروکسل چنین نوشته بود :«امیدوارم اروپایی های از خواب غفلت بیدار شوند و به این واقعیت برسند که با یک گروه تروریست نمی توان به جنگ گروه تروریست دیگر رفت. حمایت های ابلهانه سردمداران همیشه مست اروپا از تروریست های پ ک ک و کمکهای تسلیحاتی آشکار و پنهان آنها به پ ی د که امروز حتی صدای آشوریان سوریه را نیز در آورده امنیت جهان را به خطر انداخته....»

در پاسخ به او نوشتم :

«یکنفر» جان ؛ اروپایی  ها ،از 11 سپتامبر 2001 به بعد ،خطر تروریسم اسلامی را جدی گرفته اند. آنان اول محور شرارت درست کردند و سپس طالبان ، صدام و قذافی را سرنگون کردند اما اقدامات نظامی غربی ها نه تنها نتیجه ای در بر نداشت بلکه موجب رشد بی سابقه تروریسم در جهان شد.  به همین دلیل بود که غربی ها در چند سال اخیر، بخش بزرگی از مباحث خود را به موضوع اسلام رادیکال ومقابله با  تروریسم اختصاص داده اند .

اما با تو موافقم که اصولا تروریسم «خوب» و یا «بد » نداریم . در واقع این « انفجار استامبول» بود که اردوغان را از خواب غفلت بیدار کرد ؛ همه ی ما فکر می کردیم که انفجار استامبول ،کار کردهای ترکیه و یا سوریه باشد ولی مقامات ترکیه ان را به داعش نسبت داده اند.

درست 25 سال پیش مقاله ای در نشریه کار تحت عنوان:« سیاست یک بام و دو هوای غربی ها» نوشته بودم.در آن متذکر شد ه بودم که چگونه است که مبارزه مسلحانه کردها در ایران (خمینی) و عراق( صدام حسین) مبارزات ازادیخواهانه نامیده می شد ولی مبازره مسلحانه «پ پ ک »، تروریستی و جدایخواهی قلمداد می شود.

به یاد دارم که  یکی از سازمان های مخالف رژیم  در دهه شسصت، در قرار داد های سری و در مقابل در یافت پول و سلاح از استخفارت عراق، بمب های تعبیه شده را در مساجد و معابر ایران کار می گذاشتند ؛ هزاران نفر بی گناه کشته و زخمی شدند ولی کوچکترین ترقه ای که در ترکیه منفجر می شد ، مطبوعاتت غربی ان را محکوم می کردند.

هفته ای نیست که در بغداد و یا دمشق بمب های انتحاری جان صد ها انسان را نگیرد ، ولی اینگونه اخبار، اصولا در مطبوعات جهان در سطر اخبار قرار نمی گیرد ولی بمب گذاری درپاریس ، استامبول و بروکسل چنان اهمیت خبری پیدا می کند که همه ی ما؛ پروفیل فیس بوک مان به رنگ پرچم های فرانسه و بلژیک در می اوریم . راسیسم واقعی همین است چرا یک بار رنگ پرچم ها عراق ، سوریه، ترکیه و... به رنگ پروفیل های فیس بوک مان عوض نمی شود؟ هفته گذشته بود که بیش از 70 نفر در یک بمب گذاری انتحاری در دمشق کشته شده بودند ، این خبر نه تر کیه و نه در غرب در سطر اخبار جهان قرار نگرفت .

جهان متمدن هیج چاره ای ندارد که دست از سیاست ،یک بام و دو هوایی بردارد و بفهمد که چاره ای ندارد که یک اتئلاف بزرگ جهانی علیه تروریسم تشکیل شود و این اقدام ضد بشری در همه ی کشور ها به یک اندازه محکوم گردد . نکته مهم این است که تروریسم تنها با یک اتئلاف جهانی در سازمان ملل از بین نمی رود .اصولا تروریسم را نمی شود از بین برد و تنها می شود که ان را «محدود» کرد.

راه حل مقابله با ترویسم

برای محدود کردن ، تروریسم در اندازه کنونی که بشکل «انتحاری» در امده است، راه حل های سیاسی لازم است که ازنظر اینجانب چنین است :

1_ امریکا و غرب بایستی دست از حمایت یک جانبه از اسرائیل بردارند و پروژه « صلح در مقابل زمین» و به رسمیت شناخته شدن دولت فلسطینی را در دستورکار خود قراردهند.

2_ عدم جانب داری از اختلاف سنی و شیعه و تشویق عربستان و ایران جهت مذاکره و در نهایت خاتمه جنگ های نیابتی .

3_ کمک به تغییر تدریجی ورفرمیستی  در خاورمیانه بجای تغییراز راه سرنگونی رژیم های دیکتاتنور

4_ حل مسئله اتنیکی بشکل تدریجی و رفرمیستی و مخالفت جدی با تغییر نقشه جغرافیایی کشورهای خاورمیانه (در حال حاضر) است

5_ در کنار این اقدامات برخورد شدید و یکسان دولت های جهان علیه پدیده تروریسیم می تواند نتیجه بدهد . آری نمی شود شما ملتی را با بمب های هزار کیلیویی اف 16 نا بود کنید و عکس العمل طرف مقابل را در شکل تروریسم نبینی ... .. دنبا بسیار کوچک و هوشمندشده و چشم و گوش مردمان جهان به سیاست خیلی باز تراز دوران  جنگ سرد شده است و دیگر نمی شود که به این سیاست یک با م و دو هو ادامه داد.