دانه‌های شن

با فرو نشستن آتش انتخابات در ایران و آغاز مرحله دوم طرح پیشنهادی پوتین برای پایان دادن به بحران سوریه که با برقراری آتش بس "تحمیلی" آغاز شد، همه نگاه بسوی ژنو خواهد شد تا اولین واکنشها را نسبت به طرح پیشنهادی "فدرالیسم" محک بزنند. استفان دی مستورا نماینده ویژه سازمان ملل امروز خطوط سه گانه اصلی‌ "نقشه راه سوریه" را که شامل تشکیل یک دولت فراگیر ملی‌، تدوین قانون اساسی‌ جدید و انتخابات ریاست جمهور و پارلمان در ۱۸ ماه است، ارائه کرد.

بزرگترین چالش رسیدن به نقطه نهایی‌ که بزرگترین نقطه اختلاف میا‌‌ن "همه" است، شخص بشار اسد و آینده اوست، زیرا با نزدیک به نیم میلیون کشته و ویرانی بیش از نود درصد سوریه، نمیتوان هیچگونه آینده‌ای به هیچ صورتی برای او و خانواده ا‌ش درون جغرافیایی سوریه تصور کرد. ضمن اینکه با توجه به همین آمار و ارقام، میزبانی از او به عنوان پناهنده نیز بجز دردسر نخواهد بود، اما نبود او علاوه بر اینکه توازن روی میز مذاکره را تعدیل و رسیدن به توافق تسریع و کار پذیرایی‌ از بیوه و فرزندان او‌را به یک کار "انسان دوستانه" و با پرستیژ تبدیل خواهد کرد.

در یمن هم حوثی‌ها تقریبا در صنعا به محاصره درآمده اند و پیام یوسف الفیشی یکی‌ از رهبران حوثی‌ها به تهران به عدم دخالت در امور یمن و سؤ استفاده ابزاری از حوثی‌ها که به فاصله کوتاهی پس از برقراری آتش بس میا‌‌ن حوثی‌ها و عربستان در مناطق مرزی عربستان، در فضای مجازی منتشر شد، حکایت از وخامت اوضاع دارد و اعتراف عریان فرماندهان سپاه به حضور "مستشاری" در یمن نیز مهر تاییدی بر این مدعاست.

اظهارات "عجیب" اوباما مبنی بر لزوم توافق جمهوری اسلامی و عربستان بر تقسیم منطقه نشان از میزان احترام و اعتقاد او به دموکراسی و حقوق بشر است.انگار نه که آن منطقه شامل کشورهایی "ظاهراً" مستقل و مردمی شایسته "انتخاب" بودن یا نبودن با این یا آن طرف است، گویی بحث بر سر معامله یا اجاره مزارعی با همه امکانات و محتویات است. پیام اصلی‌ آن خطابه در متن همان خبر بود: این جنگی است که خودتان باید بجنگید و تا جایی‌ که به ما مربوط است، اسلحه موردنیاز برای این جنگ را در ازای نفت ارزان در اختیارتان خواهیم گذشت.

دستگاه دیپلماسی عربستان برخلاف دایناسورهای تمام نشدنی‌ رژیم تهران، برای ادارهٔ بازی جدید از ابزار و توانایی‌ بیشتری برخوردار است و سیاست هجومی را جایگزین سیاست‌های محافظه کارانه و مماشات کرده و با اجرای سیاست "فشار همه جانبه" مشغول عقب راندن و منزوی کردن رژیم تهران در منطقه است. میزان تاثیر سیاستهای عربستان را از واکنش کاخ سفید به قطع شدن کمک سه میلیاردی عربستان به ارتش لبنان میتوان دریافت، اظهار نظری کاملا نابجا و شتاب زده درباره موضوعی که نه از دور و نه از نزدیک هیچ ربطی‌ به واشنگتن ندارد.

بغداد، آتش زیر خاکستر

آنچه درمیآن خبرهای ریز و درشت گم شده است، آتشی است که زیر خاکستر عراق می‌سوزد و در روزها و هفته‌های آینده بسیاری را در خود خواهد سوزاند. بیش از ۷ ماه است که مردم درمانده از سیاست بازان دین فروش در عراق، هر هفته به خیابان میایند و خواهان انجام اصلاحات و مبارزه "حقیقی‌" با فساد و ارجاع کلیه سیاستمداران عراق از سال ۲۰۰۳ تا کنون به دادگاه هستند. یک هفته با سطلهای زباله آراسته به عکس سیاستمداران، هفته دیگر با جاروهایی برای روفتن فاسدان و این هفته با کفن‌ها یا پیرا‌هن‌های سفید.

از هفته گذشته مقتدی صدر با اعلام انحلال شاخه سیاسی( حزب) منصوب به خود، بها الاعرجی را که تا چندی پیش با عنوان معاون نخست وزیر مشغول "غارت" بود، ابتدا وادار به استعفا و سپس به مدت سه ماه بازداشت کرد و از مردم عراق خواست که هرکس هرگونه شکایت یا مدارکی علیه او دارد به دادگاه ارائه دهد. پیوستن رسمی‌ او و طرفدارانش به این تظاهرات، فتیله آتش را بصورت سوزنده‌ای بالا کشید و واکنش تهران، فرستادن قاسم سلیمانی برای محکم کردن کمربند "ائتلاف شیعه" بود،

هفته گذشته مقتدی صدر جلسه ائتلاف شیعه متشکل از عمار حکیم، ابراهیم جعفری و حیدر العبادی را که برای برقراری "آشتی" به کربلا رفته بود، را پس از چند دقیقه ترک کرد و امروز با دادن یک اولتیماتوم یک هفته‌ای به پارلمان و نخست وزیر عراق، کارتهای خود را روی میز گذاشت: انحلال دولت و احاله (بدون استثنای) همه فاسدان به دادگاه برای بازگردانیدن یک تریلیون دلار سرمایه‌های کشور عراق که نتیجه ۸ سال حکومت دولتهای نوری المالکی است.

ظاهراً پایتختهایی که ملیجک‌های بیت رهبری از آنها به عنوان پایتختهای تحت نفوذ رژیم از آنها یاد میکرد، مانند دانه‌های صحن درحال لغزیدن و فرو ریختن هستند و بزودی بسیاری را با خود فرو خواهند کشید. نطق دیروز ابراهیم الجعفری وزیر امور خارجه عراق نیز شاید آخرین خطابه او نه تنها به عنوان وزیر که به عنوان یک سیاست‌مدار باشد.

کاظم موافق