A.Elyar
İstərsən əyə çağırasan məni
Bir gülün adını daşıyıram mən
Çıxıb dünənin həyat vurğunlarının döşündən
Edam meydanlarında
.Bənddəki azadlıq rəngində
İstərsən əyə çağırasan məni
Bir gülün adını daşıyıram mən
Çiçəklənib ölkəmin qız, oğlanlarının
yanğın dodaqlarında
Vuruşda
Sevgidə
O barabarlıq, azadlıq üçün
Zülmü, yoxsulluq, artıq əmək zəmisində
.Yerə döşənən ulduzların rəngində
İstərsən əyə hiss edəsən məni
Bilmirəm qızam ya oğlan
Qadınam ya kişi
Suyam ya torpaq
Bəlkə də bir ağacın
Nahardan sonrakı kölgəsiyəm ki
Bir kiçik qız uşağı
.Balaca əllərinlə ətəyimdə evcik düzür
Bilmirəm
Bəlkə də
Yellərdə, bir qurumuş gül yarpağam
İşdə xiyabanda olan uşaqların gülüşü kimi
Yada yoxsulların boş bekar, cadar-cadar əlləri tək
.Yada "nəcib" bacılarımin üz rəngi kimi
Bilmirəm
Bəzən, bu ya o əzizin adınla çağırırsan məni
Bəzən də, bu ya o xalqın adınla
Mən nə o yam nədə bu
.Bəlkə də bunların hamısıyam
İstərsən əyə tanıyasan məni
Patlamış daşlara bax
Çiçəklənmiş güllərə
Və quşun uçuşuna
.Birdə mənə daş yonub tikmə qəfəs
İstərsən əyə tanıyasan məni
Azadlığa bax
.Və barabarlığa
اگر میخواهی صدایم کنی
صاحب نام گلی هستم
که دیروز برسینه ی شیفتگان زندگی رویید
در میدانهای تیرباران
به رنگ آزادی در بند.
اگر میخواهی صدایم کنی
صاحب نام گلی هستم
که بر لبان عطشناک دختران و پسران سرزمینم شکوفته است
در نبرد
در شیفتگی
برای آزادی و برابری
برکشتزار فقر و ستم و استثمار
به رنگ ستارگان خفته بر زمین.
اگر میخواهی مرا حس کنی
نمیدانم دخترم یا پسر
زنم یا مرد
آبم یا خاک
شاید سایه درختی، در بعد از ظهرم
که دخترکی با دستهای کوچک اش
بردامنم خانه میسازد
نمیدانم
شاید هم
گلبرگ خشکی هستم در باد
چون لبخند همه ی کودکان خیابان و کار
و یا چیزی چون دستهای خالی و ترک خورده ی بیچیزانم
یا رنگ روی خواهران روسپیم.
نمیدانم.
گاهی با نام این یا آن عزیز صدایم میکنی
و گاهی با نام این یا آن خلق
من نه اینم، نه آن
شاید همه ی اینها هستم.
اگر میخواهی مرا بشناسی
انفجار سنگها را ببین
و شفتگی گلها را
و پرواز پرنده را
و دیگر برایم سنگی نتراش و قفسی نساز.
اگر میخواهی مرا بشناسی
آزادی را ببین
و برابری را.
Fərq etməz
Həmişə xoş keçməyə
الماس و لبخند
رفقم، زیبایم
دو هدیه دارم
یکی آری یکی نه
یکی الماس، یکی لبخند.
لبخندم را برگردن تو میاویزم
تا مهربانی هایمان فراموشمان نشود
و شیفتگی هایمان چهره ی غربت نبیند
الماسم را به «حکومت» هدیه میکنم
تا جایمان در آن فراموشمان نشود
فرقی نمیکند دیکتاتور باشد یا دموکرات
حیات انسان همیشه نیازمند رفاه و آزادی ست.
دو هدیه دارم
یکی آری یکی نه
یکی الماس، یکی لبخند.
لبخندم از آن تو
الماسم از آن حکومت.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید