قرار است که مردم با حضور خود در چنین رای گیری مهندسی شده ، تنگ نظرانه و بی نهایت مسخره ای ، نمایشی از اقتدار برای حکومت اسلامی بیافرینند تا بتواند با آن هم در معادلات داخلی در مقابل جناح های اصلاح طلب درون نظام و هم در مقابل اپوزسیون مخالف این نظام و هم در معادلات منطقه ای و بین المللی ، مانور دهد و نظام پوسیده اسلامی را برای چند سال دیگر و بنام مشروعیت مردمی ، ادامه دهد. و بنام نماینده منتخب مردم ایران ، امتیازات و باج های بی حساب و کتاب و خارج از کنترل و نظارت دمکراتیک مردمی ، به قدرت های خارجی برای حفظ خود بدهد.

هر گونه رای دادن به این نظام با توجیه انتخابی بین بد وبدتر ، رائیی به ادامه تبعیضات جنسی /جنسیتی / اتنیک / مذهبی / عقیدتی و سرکوب بیشترلایه های گوناگون مردم بویژه کارگران ، معلمان ، بخش های وسیعی از حقوق بگیران ، دانشجویان و کنشگران اجتماعی / فرهنگی و تدوام غارت ، بحران های اقتصادی ، فقر و بیکاری و گسترش ناهنجاری ها ی اجتماعی فرهنگی اخلاقی و روانی است .

مشارکت در این بازی انتصاباتی ، رائیی به تغذیه بیشتر ملا ها در جهت کنترل و محدود کردن آگاهی عمومی از دستاورد های دانش جهانی در زمینه های گوناگون و عقب نگاه داشتن عامدانه و خائنانه جوانان و مردم ایران و ترویج دروغ ، خرافات ، جهالت و فساد است .

رای به این رژیم همزمان به معنای میلیتاریزه شدن بیشتر خاورمیانه به قیمت سفره های خالی شده و کمر های خمیده اکثریت مردم است. تصور اینکه منابع آزاد شده پس از برجام ، خرج باز سازی اقتصاد ایران و رفاه مردم خواهد شد ، توهمی سنگین و خطرناک بیش نخواهد بود. بر عکس بسیاری از این منابع خرج تقویت و بسیج قمه کش ها برای سرکوب زنان و مردمان ایران ، پر کردن زندان ها و شکنجه گاه ها از منتقدین و مخالفین و ادامه و افزایش اعدام ها و نیز لشگر های جهادی و جنگ های امام زمانی و آخر زمانی در منطقه و جهان خواهد شد.

متاسفانه حاکمان متعصب و جبار اشغالگر ایران ، بدون اغراق یکی از منابع مهم بحران سازی نه تنها در خاورمیانه بلکه در جهان نیز بوده و هستند. قدرت گیری اسلامیون شیعه در ایران در 37 سال پیش ، الهام بخش و نیز یکی از دلایل مهم رشد جریانات متقابل بربریت داعشی / سنی و جنگ های منطقه ای وکشتار های قومی/ مذهبی ، ویرانی کشور های گوناگون همسایه و منطقه و تولید ده ها و صد ها میلیون آواره و پناهنده در آسیا و آفریقا ، بوده و می باشد.

آیت الله ها و فرماندهان سپاه و بسیج از ایران سنگری برای گسترش طلبی امپریالیستی شیعه /اسلامی خود ساخته اند. از چنگال این رژیم در تمام منطقه نظیر کشور ما ایران ، خون می چکد. با وجود چنین رژیمی صلح پایدار و دوستی بین مردمان و کشور های زخمی و ویران شده خاورمیانه ، تصور باطل و دور از ذهنی است.

نام کشور عزیز ما بدلیل چنین حکومتی با بدترین شرارت ها و پلیدی ها در سطح افکار عمومی جهانیان آلوده شده است.

نتیجتن استدلال انتخاب بین بد وبدتر برای شرکت در نمایش انتصاباتی رژیم در شرایط شکل نگرفتن یک آلترناتیو قدرتمند ملی و در بر گیرنده ، آن هم با توجه به تصفیه وسیع اصلاح طلبان حکومتی از لیست های انتخاباتی ، حتی معنای محدود خود را نیز ازدست میدهد. اصولگرایان با توطئه گری های بسیار برای یکدست کردن قدرت ، تلاش می کنند که مانع ورود اصلاح طلبان حکومتی هم در مجلس خبرگان و هم مجلس شورای اسلامی بشوند . در هر صورت بخشی از مردم شاید بدلیل اجبارات کاری و زندگی و مهر خوردن شناسنامه ها و شاید به امید بیشتر کردن شکاف در جناح های رژیم و ایجاد روزنه هایی برای تنفس ، در این انتصابات شرکت خواهند کرد و از تنفر به " اهل بیت ولی فقیه " ، به اصلاح طلبان و اعتدالگرایان باقی مانده در لیست ها ، رای خواهند داد.

اما حتی با فرض ورود بخشی از اصلاح طلبان به این دو مجلس آخوندی ، اینان نه میخواهند و نه میتوانند در این نظام بسته و مافیایی تغییرات زیادی را ایجاد کنند.

زمان بسرعت می گذرد و با وجود ادامه چنین نظامی ، چشم انداز بسیار تاریک و طوفانی از گسترش گرسنگی ، نفرت ها ، بمب ها ، ترور ها ، جنگ ها ، ویرانی ها ، آواره گی ها و سقوط بیشتر در این مرداب ، ایران ، خاورمیانه و جهان را تهدید می کند.

وظیفه اپوزسیون این نیست که خود را در این توهم شریک کند که از طریق انتخاب بین بد و بد تر این رژِیم ، می توان تغییراتی در این نظام ایجاد کرد . بر عکس مهمترین وظیفه اپوزسیون مسئول ایجاد امید به تغییر از طریق متحد شدن و متحد کردن مردمان ایران بر سر خواست های مشترک و در راس آن نفی این نظام و قوانین دیکتاتوری مطلقه اسلامی سر تا پا ضد مردمی ، زندانساز ، شرم آور و خونریز است. وظیفه تاریخی اپوزسیون در چنین شرایط پیچیده و خطرناکی این است که برای اتحاد عمل و ایجاد یک آلترناتیو و رهبری مشترک هدفمند ، راه کار های اصولی و قابل اجرا بیابد.

ایده و ابتکار بر پا کردن صندوق های انتخاباتی آزاد از جانب فعالان دمکراسی خواه در داخل و خارج ، یکی از راه کار های قابل اجرا در مقابل بساط شعبده بازی رسوای ولایت فقیه و آیت الله هاست.

البته در این باره بخشی از نیرو ها در خارج طبق " سنت معمول" با موضعگیری های شتابزده و یک خط در میان خواندن نظرات این دوستان ، تفسیر های اشتباهی از این حرکت کرد ه و آن ها را متهم به گرم کردن تنور انتخاباتی رژیم اسلامی کرده اند. این نوع برخورد ها علاوه بر اینکه غیر واقعی است با ایجاد شبهه در میان کنشگران به تلاش فعالین داخل که در زیر تهدید زندان و شکنجه بسر میبرند ، ضربه میزند.

کافی نیست که که در انتصابات رژیم شرکت نکرد یا آنرا افشا و تحریم کرد .

کافی نیست که با صدای بلند و در همه جای ایران مردم را به عدم شرکت در این مراسم تحقیر آمیز که در آن قرار است ایرانیان بار دیگر رای به قربانی شدن چند باره خود در پیشگاه " اهل بیت آخوند ها " بدهند ، دعوت کرد.

اپوزسیون جدی بهتر است که همزمان مردم خسته از این مصیبت 37 ساله را دریک حرکت اثباتی برای ابراز وجود خود و " نه " فعال گفتن به رژیم اشغالگر اسلامی ، به عمل دیگری دعوت کند. صندوق انتخاباتی آزاد و تشویق وسیع مردم در داخل و خارج برای دادن رای در این صندوق که خارج از کنترل رژیم است ، این ظرفیت را دارد که با کمترین هزینه انسانی ، بستر چنین دعوت و حرکتی شود.

صندوق انتخابات آزاد می تواند در ادامه راه گشای نزدیکی ، گفتگو و اتحاد عمل هدفمند اپوزسیون با گرایشات گوناگون نیز بشود چرا که در این حرکت هر فرد و گروهی می تواند نام کنشگران و رهبران مورد اطمینان و علاقه خود را به لیست انتخاباتی نیز اضافه کند . در این زمینه نه محدودیتی وجود دارد و نه نظارت استصوابی و نه شورای نگهبان و نه ولی فقیه معظم ونه مصباح و نه جنتی و نه "خودی " ها.

این حرکت می تواند نیز یک نوع وزن کشی سیاسی نسبی و شناسایی و معرفی کنشگران و رهبران مورد علاقه مردمان ایران را در داخل و خارج در خود داشته باشد که برای شکل دادن یک آلترناتیو ملی و دمکراتیک با حقانیت مردمی در مقابل این رژیم ، از واجبات است.

اپوزسیون بهتر است بجای خراب کردن یکدیگر ، و سوزندان وقت و ایجاد بی اعتمادی به حمایت از تلاش های سازنده یکدیگر بر خیزد. و اگر اشکالی در جایی می بیند که می تواند حرکت را محدود کند ، سعی در بهبود و تکمیل آن نماید.

هر چند این حرکت و رای گیری اینترتی حتی پس از مراسم انتصابات رژیم ادامه خواهد داشت ، اما چه بهتر که حتی در این فرصت کوتاه تا زمان انتصابات ، به استقبال آن برویم و از کانال های گوناگون آنرا برای مردم در داخل و خارج توضیح دهیم ، شبهات و سوء تفاهمات را رفع کنیم و بطور وسیع از همگان دعوت به مشارکت کنیم.

ایده برگزاری نوعی انتخابات از طریق اینترنت در گذشته نیز از جانب بخشی از نیرو ها مطرح شده است اما امروزه این ایده با تلاش کنشگران داخل و خارج به یک عمل و حرکت تبدیل شده است . نباید اجازه داد که این حرکت محدود بماند و شکست بخورد .