خواهش می کنم خود را مختصرا معرفی کنید.

دریک خانواده متوسط شهری بزرگ شدم که مذهب دران نقش چندانی نداشت.نام سازمانی ام« مسرور» بود، آنقدر با این اسم خو گرفته بودم که نام اصلی، سالها از یادم رفته بود.

شصت وپنج سال دارم و در زمان تاسیس سازمان چریک های فدایی، اطلاع دقیقی ازچگونگی تشکیل آن نداشتم؛ اما در پی تبلیغات شدید «ضد خرابکاری» که در مطبوعات آن زمان علیه چریک ها پخش می شد، بدون اینکه خود بخواهم، با چریک ها از این طریق آشنا وسپس در زندان مشهد کاملا جذب آنان شدم.

ابتدا فرقی بین مجاهدین و چریک ها را نمی فهمیدم. در زندان وکیل آباد مشهد(1352) با سازمان چریک های فدایی آشنا شدم واز همان سال، بطور کامل جذب این سازمان شدم ویک سال پس از آزادی در سال 1354 از طریق مصطفی حسن پور و رضا غبرایی ارتباط تشکیلاتی گرفتم که این ارتباط تا انقلاب و پس از آن، تا سالها پیش ادامه داشت. قبل از انقلاب سال (1356) با تاسیس شرکتی پوششی، عملا مرکز ارتباطات چریک های فدایی در داخل و خارج شدم. درست 2 ماه مانده به انقلاب با دو تن از دوستان محمد روحی پور و زهره طاهری پور ستاد مخفی چریک های فدایی خلق را درست  روبروی دانشگاه تهران ایجاد کردیم که عملا مرکز رهبری چریک های فدایی خلق ایران در آن روزها شد .

 پس از انقلاب تا هفت سال، حتی یک روز هم علنی در جمهوری اسلامی زندگی نکردم بعبارت دیگراز سال 54 تا 65 به مدت 11 سال، زندگی مخفی(سبک و سنگین) و در دورهایی هم در قبل و پس از انقلاب مسلحانه زندگی کردم.

دوران دبیرستان خود را چگونه پشت سر گذاشتید؟

من در محله حسن آباد شهر شاهی مازندران، بزرگ شدم، هیجکدام از دوستان دوران دبیرستان ام سیاسی نبودند، تنها معلمی که حرف های« بودار» می زد؛ شخصی بود بنام« دبیر زمانی» یکی از بنیان گذاران انجمن حجیته شهرمان بود. با اینکه هیج گرایش مذهبی نداشتم، این شخص توانست برمن تاثیر بگذارد .همراه با او، دو جلسه ای  در مسجد عشقی شهرمان شرکت کردم، از آنان خوشم نیامد وبعد به خدمت سربازی رفتم که مصادف بود با جشن های 2500 ساله شیراز که منهم در این جشن بعنوان سرباز هخامنشی شرکت داشتم.

میدان مرکزی شهری که در ان بزرگ شدم

با حماسه سیاهکل چگونه آشنا شدید؟

در سالی که سیاهکل اتفاق افتاد، چیزی جز درگیری «خرابکاران» درجنگلهای گیلان به گوشم نخورده بود. ولی روزی در شیراز(1350) جلوی سینما منتظر ورود به داخل آن بودم که عکسهای چریک های تحت تعقیب ناخودآگاە توجه و علاقه ام را جلب کرد. در همان شهر شیراز بود که ساواک بطور محترمانه از سیاسی ها آن شهر خواست که تا پایان برگزاری جشن ها ازشیراز به جای دیگری نقل و مکان نمایند. در اردوگاهی که در پشت خرابه های تخت جمشید اسکان داشتیم، روزی ضد اطلاعات ارتش آمد و یک نفر از دوستانم را دستگیر کرد.

عکس های یادگاری پشت تخت جمشید سال 1350 (جشن های 2500 ساله)

هزینه های سرسام آور جشن های 2500 ساله  یکی از دستمایه های تبلیغی مخالفان، علیه نظام پهلوی بود. تبلیغات بسیار منفی ضد خرابکاری عملا بسود چریک ها و مجاهدین خلق تمام شد.

 چه خاطره ای از آن دوران دارید؟

ازسیاهکل خاطره مشخصی ندارم، یادم می آید شبی(زمستان 1349) از تهران بسوی مازندران، جلوی کامیونی را گرفتم که مرا به شهرمان ببرد، راننده که مرد میان سالی بود، در بین راه ترسیده بود و فکر می کرد که شاید، یکی از آن «خرابکار ها» را سوار کرده است، ازمن پرسید:« تو که خرابکار نیستی » این بخوبی نشان از فضای وحشتی بود که نیروهای امنیتی نا دانسته ایجاد کرده بودند.

 امروز با گذشت چهل و پنج سال از آن دوران، به چه تجربه ای رسیده اید؟

دلایل  روی کار امدن خمینی بطور اختصار  چنین  است : 1_ این مردم ایران بودند که به دلیل نا اگاهی سیاسی بسوی خیمنی کشیده شده بودند و بطور اکستریم از رهبر اانقلاب حمایت می کردند2_ چریک های فدایی خلق دو ماه مانده به 22 بهمن 57 طی نامه ی سرگشاده اولین هشدار در رابطه با  نشانه های فاشیست اسلامی را به مردم ایران داده بود. 3-بر طبق قانون اساسی مشروطه، شاه می باید سلطنت می کرد و نه حکومت، محمد  رضا شاه درست برعکس عمل کرد دولت و مجلس نمایشی بودند و هویت مستقلی نداشتند و دست بوسی شاه  روش معمولی در نظام پهلوی بود. 4_فضای سیاسی ایران  بشدت بسته بود. کسی نمی توانست در این فضا «نفس» بکشد. بنابراین انقلاب محصول استبداد، مردم نا آگاه واکستریم ، احزاب سیاسی افراطی، شرایط بین المللی نا مناسب و جنگ سرد بود. طبیعتا ، قضاوت در باره  چریک ها  در چنین فضایی مسیر است. شخصا فکر می کنم آزادی اندیشه در مقابل استبداد، یگانه راه نجات باشد. به همین خاطر است که از سال 2001 مجموعه اینترنتی فرهنگ گفتگو و سپس درسال 2004  سایت ایران گلوبال را تاسیس کردم . که «شاه کلید» آن آزادی اندیشه است.

همزمان با آغاز جنبش سبز 1388 جلوی سفارت جمهوری اسلامی در کپنهاک