آنسوىِ جاده هاى بى گذر

در درونِ خيمه ى وحشتِ شب

زير آوارِ نااُميدىّ و سكوت

در پسِ دلواپسى هاى بى غرور

يك نفر از دور 

مى خواند .

نه بانگ خروسى است اينجا

نه ستاره اى روشن

اما صدا گوئى

از انورِ شطِ شب

طنينِ روشنِ سپيده دم دارد .

از كرانه اى ديگر

پشتِ حصارِ شب

يك نفر انگار

دست من، دست ترا

در دستانِ روشنِ آفتاب

كم دارد .

فرخ ازبرى - آلمان

٥ ژانويه ٢٠١٦