آخوندهای ایران 37 سال از وحدت اسلامگرایان سخن گفتند و تلاش کردند تا "جهان اسلام" را علیه  "کفار" و "شیاطین" متحد کنند. در این مدت "جهان اسلام" با سوء استفاده از حماقت و ایرانفروشی اسلامگرایان حاکم، هستی ایران و ایرانیان  را بالا کشیده و دیروز در نشست جده، آروغ شان را بسوی حکومت اسلامی ( قاصبان ایران) فرستادند.

"۳۴ کشوری که پیرامون عربستان، ائتلاف ضد تروریستی را تشکیل می‌دهند، اکثراً کشورهای سنی‌مذهب‌اند (مصر، ترکیه، پاکستان، سنگال...) و ایران و عراق و سوریه در آن حضور ندارند. مرکز فرماندهی ائتلاف و هماهنگی عملیات در ریاض قرار خواهد داشت."

حکومت اسلامی 37 سال هستی ما را در شوره زار اسلام و اسلامگرایان ریخت و ایران را بعنوان کشوری دینی، ارتجاعی، شرور، تمدن ستیز، انسان ستیز و پیشاقرون وسطائی به جهانیان معرفی کرد. اسلامگرایان ایران از آغاز قدرتگیری شان در ائتلاف با روسیه ("کفار")، اصرار داشتند و دارند تا از عزیمتگاه اسلام و اسلامگرایان جاده ایجاد "امپراطوری اسلامی" را فرش کنند و مسلمانان را زیر شعارهای ضد غربی و امریکا - اسرائیل ستیزانه متحد کنند.

حکومت اسلامی 37 سال ایران را در مسیر فاجعه باری کشاند که ویرانی همه جانبه کشور، تحلیل غیرقابل جبران مادی و معنوی ایران و انزوا و بی آبروئی جهانی پیامد آن بود. شکست پان اسلامیسم آخوندی از همان آغاز روشن بود، چرا که از سنگر مرده گان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی 1400 ساله پا در میدان نهاده بود و چون نعش متعفنی در سیاست جهانی معرف ایران و ایرانیان شد.

ائتلاف بزرگ 34  کشور مسلمان سنی پیرامون عربستان برای مبارزه با داعش (فرزند خلف عربستان، ترکیه  .. )، مشت محکمی بر دهان منحرفان پاوه گوی حاکم بر ایران، و امضاء سند شکست سیاست اسلامگرایان شیعه در ایجاد جبهه اسلامی علیه امریکا و اسرائیل و نیز سیاستهای غرب ستیزانه اسلامگرایان می باشد.

در نظام های استبدادی امر مسئولیت پذیری و پاسخگوئی به مردم بی معنا بوده و فقها خود را تنها پاسخگوی "خدا" می دانند و حاضر نیستند بیلان کار فاجعه بار خود را به قضاوت مردم بگذارند. این ملت ایران است که باید با خود تعیین تکلیف کند که تا کی می خواهد نظاره گر ویرانگری های آخوندها باشد و در کشاندن آنها بپای میز محاکمه سیاسی تاخیر و تعلل کند؟

اکنون که ایران از همه لحاظ آبستن خروج از مدار کشورهای اسلامی و برپائی نظامی سکولار دمکراتیک است، باید بر حق ایرانیان در حسابرسی به تاریخ 37 ساله اسلامگرایان در ایران بعنوان مطالبه ای دادخواهانه ملی – دمکراتیک اصرار کرد و از همه اشکال پیکار برای کسب حق ملت ایران در تعیین سرنوشت خود، خلع ید از قاصبان ایران و ایجاد نظام دلخواه برآمده از اراده شهروندان کشور، بهره گرفت.