رفتن به محتوای اصلی

شلوار کردی یا سیاست کردستان بزرگ
28.10.2015 - 19:28

اخیراً به دنبال برخورد لفظی  توهین آمیزدر ورزشگاه "الغدیر" ارومیه پیرامون « شلوار کردی» پیش آمد اعلامیه هایی در محکومیت توهین به دیگری صادر شد. و سایت کرد پا تبلیغاتی
راه انداخت. و مقالاتی در این رابطه درسایتها نوشته شد. متاسفانه آنچه من دیدم بیشر این دیدگاهها «بسیار سطحی و آبکی» بود. اینان شلوار کردی را دیدند ولی از کنار «سیاست کردستان بزرگ» آگاهانه چشم بسته و رد شدند و پرداختن به ریشه ی مشکل همچنان جایش خالی ماند.
ساده انگاران نوشتند مشکل شلوار کردی یکی از بازیکنان بود که مورد توهین قرارگرفت.
نه این خام خیالی ست و منحرف کردن اذهان. کسانی که مثل من فرزند منطقه اند دیده و میدانند که هیچوقت کسی به خاطر لباش اش مورد توهین قرار نگرفته است. اما آنچه اکنون زیر شلوار کردی جریان دارد «سیاست کردستان بزرگ» است که توسط گروههای کردی تبلیغ میشود و هواداران آنها در همه ی زمینه ها این سیاست را میکوشند نشان دهند. سیاست مذکور«اورمیه را ملک کرد میداند، بخش بزرگی از آذربایجان غربی را ملک کرد میداند. «گروههای سیاسی-نظامی» در منطقه راه انداخته و به فعالیت مشغول است. نقشه ها و آمار تبلیغ میکند. و...منابع این مسایل مقالات زیادی ست که در این خصوص در سایتها ی مختلف دوستان کرد نوشته و تبلیغ کرده اند. ما تاریخاً جنگ برادر کشی «نقده» را بعد از انقلاب نیز داریم که به علت سیاست غلط حزب دموکرات کردستان ایران رخداد. اکنون دنباله ی این سیاست غلط -  با تز به غایت
نادرست «کردستان بزرگ» ادامه دارد. نتیجه ی این سیاست در ایران و به خصوص آذربایجان غربی تکرار رخداد نقده خواهد بود که می تواند از چیزهایی مثل «شلوار»، فراروید و به اورمیه ملک کرد، آذربایجان غربی ملک کرد، و نبرد آزادی بخش کردستان از چنگ فاشییسم ترک خاتمه یابد و منطقه را درگیر یک جنگ داخلی تمام عیار بکند. حکومت مکار اسلامی هم در این جریان بیکار ننشسته و گروههای متضاد مسلح کرد و ترک را می تواند بسازد و به جان یکدیگر بیاندازد. 

واقعیت این است که ما در منطقه «هم ناسیونالیسم کرد داریم و هم ناسیونالیسم ترک». برخورد این دو را در نقده دیده ایم. در ترکیه دیده ایم. این برخوردها راه حل «رفع تبعیض» نیست. اصلاً ناسیونالیسم بطور کلی راه حل درستی برای رفع تبعیض نیست. چاره آن است که مشکل « تبعیض و آزادی» را در مجرای « حقوقی و سیاسی مسالمت آمیز» دنبال کنیم. نباید فراموش کرد تا وقتی که حکومت فاشیستی اسلامی پا برجاست نه کرد به حقق اش میرسد و نه ترک. بیخود نباید در شعارهای ناسیونالیستی دمید و به جای « همبستگی بین تبعیض دیدگان و ستمکشان» ایجاد دوری و نفرت و کینه نمود. کسانی که شعار کردستان بزرگ را پیش می برند بهتر است متوجه راه خود باشند. این راه همچنان که در ترکیه بیش از 30 یا 40 هزار کشته داده در ایران نیز آماده ی آن است که قربانیان بیشمار بگیرد. خلقهای ما راهی به جز این ندارند که «ناسیونالیسم را دور بزنند و به دنبال راه حلهای حقوقی، سیاسی و مسالمت آمیز» باشند. و از «بزرگ گرایی ها» دست بردارند. سیاست بزرگ گرایی از سوی هر خلقی که باشد سیاست قربانیان بزرگ است. 
من توجه جوانان خلقهای ی تبعیض دیده را به «مبارزه ی مشترک فارغ از بزرگ گرایی ها، فارغ از ناسیونالیسم ؛ در مجرای کسب حقوق و مسالمت و دوستی و همبستگی متقابل» جلب میکنم. بسیاری از مسایل ما تبعیض دیدگان و ستمکشان و استثمارشدگان در یک شرایط « آزاد و دموکراتیک» قابل پیگیری ست. برای به دست آوردن چنین شرایطی نیاز به آزاد اندیشی داریم.
تحمل یکدیگر، جستن منافع مشترک، بهانه به دست حکومت و همدیگر ندادن، کوشش در دوستی و همبستگی، به رسمیت شناختن حقوق انسانی یکدیگر، طرح  اختلافات را به شرایط آزاد محول کردن، می تواند ما را در کسب حقوق یاری کند.
دمیدن به شعله های خشم ناسیونالیسمها می تواند منطقه را در آتش جنگ داخلی خاکستر کند. هیچ چیز با ارزش تر از حفظ حیات انسان نیست. بکوشیم حیات همذیگر را حفظ کنیم. و هر مشکلی را در شرایط خود مطرح گنیم. شعارهای نابجا، غیر عملی، خیال انگیز تلاشهای انسانی ما را به شکست میکشاند.
ناسیونالیسم کرد بهتر است بعد از هزاران کشته در ترکیه متوجه شود که راه نادرستی پیشه کرده و ادامه ی این سیاست  در ایران و به خصوص در آذربایجان غربی بسیار فاجعه آفرین 
است. آذربایجان غربی انبار باروت است. نباید آتش در انبار انداخت. 
بدیهی ست که توهین درست نیست. اما کسانی که با سیاست کردستان بزرگ در انبار باروت آتش میافکنند باید مسئولیت عواقب آن را از هم اکنون به عهده گیرند.

سیاست پروژه ی «بزرگ گرایی ها» در داخل برنامه ی «خاورمیانه ی بزرگ » و برنامه ی نئوکان های آمریکایی «تغییر حکومتها و مرزها از راه جنگ های داخلی در منطقه» قرار دارد، احزاب و گروههایی که سیاست خود را از روی این پروژه ها کپی برداری کرده اند و در تحقق این سیاستها می کوشند ، متوجه باشند ،عاقبت این برنامه ها « تبدیل منطقه به خاکستر» ، کشته و زخمی میلیونی از انسانها، ترتیب مهاجرت میلیونها انسان به اروپا و آمریکا و دیگر نقاط جهان ، کشیدن آنها و فرزندانشان به «بردگی نوین جهانی» ست که نه تنها «هویت فرهنگی» بل «هویت انسانی» خود را نیز فراموش کنند و به «ابزار و شئی» خالص در سیستم جهانی تبدیل شوند. این پروژه ها در منطقه و جهان عمل میشود و نمونه ها را در «افغانستان،عراق،یوگسلاوی،لیبی،سوریه و آفریقا و..» مشاهده کرده و میکنیم. 

قدم اول این پژوژه ها با شعار آزادی شروع میشود. قدم دوم آن تحویل «گورستان و خاکستر» است. و گام سوم اش « آوارگی و بردگی جهانی»ست. گام چهارم آن شئی شدگی ، و خالی شدن از «هویت انسانی» و محو شدن در سیستم جهانی بردگی نوین است.
این راهی ست که شعار «آزادی در بزرگ گرایی» پیش پای مردمان منطقه قرار داده است :
1- ایران بزرگ
2-کردستان بزرگ
3- وغیره 
پیش پای شماست. دریای خون و خاکستر- آوارگی و بردگی و محو هویت انسانی.

اما راه دیگری نیز وجود دارد که جامعه ی اروپایی رفته است:1- گذر به دموکراسی در کشورهای منطقه از راه مسالمت؛ 2- تشکیل اتحادیه کشورهای منطقه بمانند اروپا؛3- در صورت وجود جدایی ها، جداشدن مانند «چک ها و لاواکی ها». 

تا جایی که دیده ام فعالان آگاه جنبش مسالمت آمیز رفع تبعیض در آذربایجان ، هیچ مشکلی با آزادی پوشش ، زندگی مسالمت آمیز با دیگران ؛ عدم توهین و احترام متقابل ، ندارند. 
اما با تبلیغات و برنامه  برای  تسخیر اراضی و اعمال خشونت و خشونت های مسلحانه مشکل دارند. خردمندانه است که  راه سیاست مسالمت آمیزدر مبارزه ی سیاسی -مدنی برای احقاق حقوق پیش گرفته شود و تبعیض دیدگان را به هم نزدیک و همبسته سازد.
وقتی شعار : ترکه صداش در نمیاد- صدای عرعر نمیاید ؛ در سراسر ایران پخش میشود، هیچ اعتراض  جمعی « از این روشنفکران مدعی اخلاق و همزیستی و اعلامیه صادرکن» دیده نمیشود ، فعال آذربایجانی «ماهیت این اخلاق دوگانه» را به خوبی درک میکند. این دوگانگی اخلاقی-فکری را در قضیه ی مجسمه فردوسی دیده، در «سکوت صد ساله ی ژنوساید فرهنگی-جانی» آذربایجان دیده و ... 
بهتر است در ماهیت این «دوگانگی اخلاق نژادپرستانه» اندیشه کرد. این اخلاق و فکر ربطی به دموکراسی و همزیستی و احترام متقابل ندارد. و ناقض آنهاست.
هنگامیکه حکومت بر همه چیز مردم مسلط است  و همه را در دست دارد، و هر نقشه ای خواست پیاده میکند، حرکات توهین آمیز، شعار «مرگ بر فلان و بهمان»، ربطی به مبارزه ی رفع تبعیض و کسب حقوق ندارد.
اینگونه حرکات را نمی توان  به حساب مبارزه ی رفع تبعیض نوشت. اینها از سوی هرکسی باشد نادرست و غیر اخلاقی و غیر انسانی ست.

استراتژی زندگی یا استراتژی مرگ

دو استراتژی پیش پای جامعه ی ایران و منطقه قرار دارد:
1- استراتژی جنگ( از آن ناسیونالیسمها و ناسونالیسها ست که بزرگ گرایی ها را با شعار گلیم خودم را از آب بیرون بکشم ، کشور خود را به هر قیمتی تشکیل بدهم ، تبلیغ و پیش برده میشود. )
2- استراتژی صلح ( از آن استقرار دموکراسی در جامعه و فدرالیسم، است که از راه مدنی و مسالمت ، ایجاد اتحادیه های منطقه ای برپایه ی دوستی و منافع مشترک، همزیستی یا جدایی ، با مسالمت و حق انتخاب زندگی جمعی، رقم میخورد.)
- اختلافات ارضی ، در استراتژی صلح قابل حل است .
- و در استراتژی جنگ قابل حل نیست. چرا که به کشتار و ویرانی میانجامد که نمونه هایش را در جاهای مختلف شاهدیم.
کسانی که استراتژی جنگ را برای «تشکیل کشور » انتخاب کرده اند طبیعی ست که واکنش پیشبرندگان استراتژی صلح را مشاهده کنند.

راه درست استراتژی صلح است. من در دهها مقاله کوشیده ام این راه را نشان دهم و آنرا تنها راه متمدنانه برای همزیستی یا جدایی میدانم.
متاسفم برای درک کسانی که بر طبل استراتژی جنگ میکوبند. و شعارهای نا بهنگام و زود رس و خیالی مطرح کرده و هنوز که هنوز است در «کودکی سیاسی» گیر افتاده اند. و منطقه را میخواهند به سوی خون و خاکستر- و آوارگی و بردگی سوق دهند.
استراتژی اینان برای حفظ زندگی نیست برای حفظ مرگ است. جوانان بی گناه و معصوم را قربانی استراتژی خون آشام خود میکنند. اینان در برابر « زندگی» باید پاسخگوی استراتژی نادرست خود باشند.
مسئله ملی راه حل نظامی ندارد.حل اختلاف ارضی از راه نظامی ممکن نیست.
تشکیل کشور قبل از استقرار دموکراسی و فدرالیسم ممکن نیست.
بزرگ گرایی - تشکیل کشور- پیش کشیدن اختلاف ارضی ست. و برگزیدن راه جنگ.
«نفی زندگی یا حفظ زندگی ، مسئله این است.»
--------
در پیوند ، از آ.ائلیار:
1-تز ناسیونالیستی کردستان بزرگ، ایده ی جنگ داخلی بین خلقهای تحت ستم
http://www.iranglobal.info/node/39557
2-آوانتوریسم ناسیونالیسم افراطی کرُد
http://www.iranglobal.info/node/38984
3-ملاحظاتی پیرامون آزادی خلقهای تحت ستم
http://www.iranglobal.info/node/38894
4-
رخداده های تلخ آذربایجان غربی
http://www.iranglobal.info/node/18937


5-ملاحظات ارضی در آذربایجان غربی (1)
http://www.iranglobal.info/node/12304
6-
ملاحظات ارضی در آذربایجان غربی (2)
http://www.iranglobal.info/node/12502
7-
مبارزۀ برابر حقوقی مسالمت آمیز هم استراتژی هم تاکتیک جنبش آذربایجان
http://www.iranglobal.info/node/11857
8-تاکتیک جنبشهای ملی-دموکراتیک
http://www.iranglobal.info/node/7653
9-ایران در آستانه انقلاب دموکراتیک
http://www.iranglobal.info/node/7651

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

آ. ائلیار

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.