اشاره:
فاطمه کریملی ، نویسنده ی جوان، از جمهوری آذربایجان. 
او روزنامه نگاری خوانده و داستانهای کوتاه «گدا»، «زخمها» و ... را میتوان 
در نشانی زیر از او دید:
https://fatimekerimli.wordpress.com/
کریملی مقالات زیادی درشناخت فرانس کافکا نوشته است.

Fatimə Kərimli
سئویره م
برگردان: A. Elyar

دوست دارم

درک و احساس چیزی که  دوست میداری از احساس خود «دوست داشتن» زیبا تر است.
فرق نمی کند چه چیزی را دوست داری. خواه جاندار باشد و خواه بیجان. به صورت معمولی از قلم مورد پسند گرفته تا نویسنده ی مورد علاقه . 
از کتاب عادی تا  شهر دوست داشتنی آن. از شخصیتهای تاریخی مورد علاقه تا گلهای مورد پسند.همه چیز.
مثل اینکه  با ذوق و آگاهی بگوییم: «من کافکا را دوست دارم، خیلی هم دوست دارم»؛ چی هست اینجا؟ یا آنکه با درک و احساس بگوییم:« عطر این گل، با تمام وجود برایم ذوق و اشتیاق میدهد»، میدانید چقدر زیباست؟
انسان انسان بودنش را در چنین مواقعی حس میکند. 

به جز این، نه حس قهر و ناراحتی، نه نفرت و کینه ، و نه تصاحب مال و ملک بسیار، انسان را زندگی می بخشد و نه زنده میکند.
من داستویوسکی،مورکانی(نویسنده ی ژاپونی)، جک لندن و کافکا و رسولزاده و خیلی از انسانها و جاندارانی را که زندگی نمیکنند دوست دارم .  
داستویوسکی را دوست دارم. وهمه ی بچه های روی زمین را . در طبیعت هرچه گل و غنچه هست به تمامی دوست دارم. نامهای جانواران زیاد است همه را دوست دارم.
کتابهایی را که خوانده ام دوست دارم. در رمان«ابله » -داستویوسکی- « Mışki» را از همه بیشتر دوست دارم. 

از میان رنگها بیش از همه سرخ را دوست دارم. یکی دو خاطره ی زیبا دارم آنها را دوست دارم. درموسیقی همه ی ترانه ها را دوست دارم.
رقص، و همه حرکاتی که دقتم را به رقص جلب میکنند ، و تکرار بازیهای ژیمیناستیک در ذهن و خیالم را دوست دارم. 
ترانه های پرهیاهو را دوست دارم . و در تاب، تاب بازی را. و ذهنهایی که اینها را درک میکنند دوست دارم.

 Önsöz

***

 Fatimə Kərimli

Sevirəm

Sevdiyini hiss etmək sevməyin özündən daha gözəl hissdir.
Fərqi yoxdu nəyi sevirsən, istər canlı olsun, istərsə də cansız.
Adicə xoşuna gələn qələmdən tutmuş, sevimli yazarına qədər, adi kitabdan tutmuş, sevimli şəhərinə qədər.
Tarixdə bəyəndiyin şəxsiyyətdən tutmuş sevimli gülünə qədər hər şey.
Məsələn, “Mən Kafkanı sevirəm, çox sevirəm” deyə düşünmək qədər zövqlü nə var?
“Ya da ki, bu gülün ətri bütün varlığımla mənə zövq verir”- deyə düşünmək necə gözəldi, bilirsiz?
İnsan insan olduğunu ancaq belə zamanlarda hiss edir.
Başqa heç bir hiss, nə küskünlük, nə inciklik, nə kin, nə də nifrət heç bir insana dünyanı qucaqlamaq hissini yaşatmır.
Mən Dostoyevskini də, Murakamini də, Kafkanı da, Cek Londonu da, Rəsulzadəni və nə qədər yaşamayan canlını sevirəm. Dostlarımı sevirəm. Dünyada nə qədər uşaq varsa hamısını sevirəm.
Təbiətdə nə qədər gül, çiçək varsa, onların da hamısını sevirəm.
Ən çox at və canavar olmaqla bütüüünn heyvanları sevirəm.
Oxuduğum kitabları sevirəm. “İdiot”dakı knyaz Mışkini isə hamıdan çox sevirəm.
Rəngləri, hamısından çox da qırmızını sevirəm. Bir-iki dənə bəyəndiyim xatirəm var, onları da sevirəm.
Musiqini, bütün mahnıları sevirəm. Rəqsi sevirəm.
Bütün diqqətimi cəmləyib rəqsə baxmağı, ya da bədii gimnastını hərəkətlərini xəyalımda təkrarlamağı sevirəm.
Qışqıra-qışqıra mahnı oxumağı, yelləncəkdə yellənməyi sevirəm. Və bunları düşünən beynimi sevirəm.

-------
E.mail:  elyar3@googlemail.com