اعتراض نامه یِ زندانیانِ سیاسی به دولتِ بریتانیا

10.07.2015 - 14:35

این همه درحالی ست که؛ یگانگیِ ملی ایران (ایران؛ یک کشور، یک ملت)، بخش ناپذیریِ حاکمیتِ ملی ایران National Sovereignty، استقلالِ ملیِ ایران و تمامیت ارضیِ ایران، چهارچوبی ست مسلم و پولادین که از پشتیبانیِ قاطع و بی تفسیرِ عالی‌ترین اسنادِ حقوقیِ بین المللی برخوردار است.

سینه یِ تاریخ، هدف‌گیریِ جانِ جمعیِ ملتِ ایران را کنشی نوظهور و تلاشی نواورانه نمی‌شناساند. باری، بیگانگیِ این هدف‌گیران با تاریخ، ریشه‌یِ تکرارِ بی‌پایانِ این تلاشِ ورشکسته و هماره بی پیروزی است؛ چراکه این جانِ ملی، مستقل از هر نشیب و فراز زیسته ست و نیز، می‌زید و خواهد زیست. چندی است برخی سازمان‌هایِ رسانه‌ایِ دولتی و به طورِ مشخص، رسانه یِ دولتیِ بی بی سی BBC، در ادامه یِ این کوشش هایِ ناکام، ولی مضرّ، به تلاشی سازمان یافته در جهتِ شکافتنِ تار و پودِ فرشِ هزاررنگِ کهن-کشورِ تک ملیتیِ ایران، از طریقِ تبلیغِ گسترده‌یِ پیش فرض‌هایِ به شدت ضدِّ ایران، تحریفِ تاریخ و نفرت افکنیِ قومی، مشغول‌اند. این همه درحالی است که؛ یگانگیِ ملی ایران (ایران؛ یک کشور، یک ملت)، بخش ناپذیریِ حاکمیتِ ملی ایران National Sovereignty، استقلالِ ملیِ ایران و تمامیت ارضیِ ایران، چهارچوبی است مسلم و پولادین که از پشتیبانیِ قاطع و بی‌تفسیرِ عالی‌ترین اسنادِ حقوقیِ بین المللی برخوردار ست؛ چنان که پایبندی و احترام به تمامیت ارضی و استقلالِ سیاسیِ کشورها در زمره‌یِ اصول سازمانِ ملل متحد در بندِ ۴ از ماده یِ ۲ِ سندِ منشورِ مللِ متحد آمده ست؛ و یا همین سازمان در بندِ ۴ از ماده یِ ۸ ِ سندِ پیوستِ اعلامیه یِ جهانیِ حقوقِ بشر- «اعلامیه یِ مربوط به حقوقِ اشخاصِ متعلق به اقلیت هایِ ملی یا قومی، دینی و زبانی» به صراحت می‌گوید: «هیچ موردی در اعلامیه یِ حاضر نباید چنان تفسیر و تعبیر شود که "فعالیتی" مغایر با "هدف و اصولِ" سازمانِ ملل متحد، از جمله برابریِ حاکمیت، تمامیتِ ارضی و استقلالِ سیاسیِ کشورها را مجاز بداند». با این همه، بنگاهِ سخن پراکنی بریتانیا (British Broadcasting Corporation)، برایِ نمونه، یکی از برنامه‌هایِ بخشِ فارسیِ خود (پرگار) را به میدانی برایِ فعالیتِ تبلیغاتی علیهِ حیات و اصولِ ملی ایران تبدیل کرده ست. چنانکه در این برنامه به تاریخِ ۸/۴/۱۳۹۴ ، افزایشِ تنش‌هایِ هویت‌طلبانه و حقوقِ قومی [که در تغایر ست با منشورِ حقوقِ بشر و پیوست های آن که مدافعِ حقوقِ فرد-فردِ متعلق به گروه‌های قومی است، نه حقوقِ قومی]، در آذربایجان مسلم فرض شد، و چاره‌یِ آن در ایران دوستانه‌ترین! روی‌کرد، «تکه تکه کردنِ حاکمیتِ ملیِ ایران» از راهِ فدرالیزاسیون [اینجا سخن از تقسیمِ حکومت government نیست، که سخن از تکه گیِ حاکمیت sovereignty که اصلِ مشترکِ هر بیست-و-شش کشورِ فدرالِ جهان -با وجودِ همه‌یِ تفاوت هایِ ساختاری و تاریخی شان با همدگر- است]، و یا رسماً جداییِ آذربایجان به خاص، و جداییِ همه یِ اقوامِ ایران به عام، تجویز شد.

به همین مناسبت، ما شماری از دربندانِ سیاسی در ایران، خطاب به دولتِ بریتانیا، اعتراضِ شدید خود را به مجموعه اقداماتِ ایران-نابود-خواهانه‌یِ این بانیان، ابراز می نماییم و نسبت به ژرفابخشیِ روزافزونِ بدبینی و بی اعتمادیِ زبانزدِ احادِ ملت ایران به بنیادِ سیاست هایِ این دولت نسبت به خود اکیداً هشدار می دهیم. حافظه یِ تاریخیِ ملتِ ایران روزگاران را نمی فراموشد!

امضا کنندگان به ترتیب حروف :

فرید آزموده

امیر امیر قلی

سهیل بابادی

محمد حسین بروجردی

محمد جراحی

ایرج حاتمی

خالدحردانی

رسول حرداني

شاهرخ زمانی

مهدی شاندیز

سعید شیرزاد