پس از اعلام نتایج انتخابات پارلمانی ترکیه و عبور حزب دمکراتیک خلق ها از حدنصاب، با کسب 13% کل آرا بسیاری پیروز اصلی این انتخابات را به این حزب نسبت داده و حزب عدالت و توسعه را که بیشترین میزان رای را بدست آورد، مغلوب این انتخابات نامیدند که تا حدودی این باور را میتوان صحیح انگاشت. اما به دلیل ایفای نقشی به عنوان نماینده کرد ها از طرف ها د پ در پروسه آشتی مابین دولت و پ ک ک این سوال پیش آمده که چرا با وجود تساوی آرا مابین آک پارتی و ها دپ در مناطق کرد نشین باز هم حزب دمیرتاش را پیروز مینامند ؟

باید به یاد داشت که پس از تغییر نام حزب آشتی و دمکراسی به حزب دمکراتیک خلق ها دیگر نمیتوان همانگونه که از نام جدید پیداست این حزب را تنها نماینده کردها دانست. این حزب نمایندگی خلق های ترکیه را(در اصل اقلیتهای ملی عقیدتی) به عهده گرفته و از عضو گیری در بدنه تا کادر رهبری و پارلمانتارهای کاندید در انتخابات گرفته تا میزان حضور نمایندگان کرد و غیر کرد در پارلمان میتوان به درستی این حقیقت را دریافت که هرچند ها د پ را اکثرا کردها متشکل اند، اما حضور غیر کردهای چپ و آزادیخواهان ترک نیز به حدی غیر قابل انکار میباشد. از این رو نمیتوان ها دپ را پیروز ندانست چرا که در رقابتی با حزبی سراسری همگون، توانسته در منطقه جغرافیایی خاصی آرای متساوی را کسب نماید با این تفاوت که آک پارتی در دوره های قبل بیش از 70% آرای این مناطق(کرد نشین) را به خود اختصاص داده بود.

نقطه قوت ها د پ را در تیم رهبری و خصوصا شخص صلاح الدین دمیرتاش میتوان دید که همواره با تصمیم گیری های به موقع و اتخاذ تاکتیک های صحیح سیاسی این حزب را در مسیر ترقی قرار داده است. دمیرتاش فردی خوش فکر و برعکس اکثر سیاسیون بسیار صادق میباشد که این امر محبوبیت اش را روز به روز در میان جوانان و جامعه روشن فکر ترکیه بیشتر نموده است. بسیار صریح باید گفت که موفقیت مذاکرات صلح و پروسه آشتی در ترکیه به میزان آزادی دمیرتاش در تصمیم گیری های آتی گره خورده است. در صورتی که رهبری پ ک ک در قندیل همانند گذشته قصد مداخله رادیکال در این پروسه را داشته باشند از هم اکنون شکست این پروژه قابل پیش بینی است. رهبران پ ک ک همواره به اشتباه و با کپی برداری از مذاکرات ایران و قدرتهای جهانی، دمیرتاش را همانند جواد ظریف دیده اند که این اشتباهی بزرگ است چراکه در مسائل سیاسی به دلیل تفاوت های تاریخی هیچگاه کپی برداری نتوانسته است نتیجه ای مثبت را بدنبال داشته باشد.

با نزدیک شدن پ ک ک و حکومت اسلامی ایران در چند سال گذشته طبیعی است اقدامات سیاسی همگون و هم جنس با ایران را از پ ک ک در معادلات سیاسی اش شاهد باشیم اما رهبران این حزب باید تفاوت های شرایط و طرف مقابل را نیز در نظر داشته باشند. کادر رهبری پ ک ک هنوز تصمیم قطعی برای آینده سیاسی خود نگرفته اند زیرا از طرفی خوشحال از پیشرفت مذاکرات بوده اند که عامل اصلی این روند رو به صلح دمیرتاش و یارانش در ها د پ هستند و از سوئی همواره اعلام میکنند که تصمیم نهایی را ما در قندیل خواهیم گرفت(همانند تصمیم نهایی در مذاکرات اتمی ایران و قدرتهای جهانی که همواره اعلام میشود رهبری و شورای نگهبان تصمیم نهایی را خواهند گرفت).

اردوغان در 3 سال گذشته به دنبال تغییر در ساختار حکومتی ترکیه بوده است و برای رسیدن به این هدف نیازمند دستکم دو سوم کرسی های پارلمان میباشد. در این دوره و با شکست بزرگ حزب حاکم، رویای رسیدن به سیستم شبهه سلطنتی، برای آک پارتی در پارلمان به نوعی به آرزویی دست نیافتنی مبدل گشت. راه دوم برای رسیدن اردوغان به سیستم مطبوع اش، برگزاری رفراندوم میباشد که برای این کار باید بتواند بیشتر از نیمی از پارلمان را متقاعد کند. در این میان نیاز آک پارتی به ائتلاف با یکی از 3 حزب دیگر حاضر در پارلمان کاملا واضح میباشد. به دلیل علاقه شدید اردوغان به امپراتوری عثمانی و به نحوی کینه ورزی نسبت به بنیانگذار سیستم جمهوری در ترکیه "مصطفی کمال آتا ترک" که بنیان گذار حزب جمهوری خواه (C H P) نیز میباشد، از ابتدای قدرت گرفتن عدالت و توسعه تا کنون همواره جدل مابین این دو حزب یکی از اصلی ترین عناوین خبری ترکیه بوده است. از سویی دیگر حزب حرکت ملی(M H P) که همواره خود را اصیلترین حزب ترکیه دانسته است نیز با رهبری آقای باخچه لی که به سوژه خبری رسانه های ترکیه مبدل گشته است، این حزب همواره منتقد اردوغان و آک پارتی بوده و آنان را به اسلامگرایی محکوم نموده اند.

تفاوت مابین این احزاب و عدالت توسعه که اکثریت پارلمان را در دست دارد بسیار آشکار است. آک پارتی با ائتلاف با یک حزب میتواند کابینه دولتی را تشکیل دهد و باید از میان 3 گذینه موجود یک حزب را برای ائتلاف انتخاب کند که به باور نویسنده حزب آقای دمیرتاش(H D P) گذینه مورد نظر اردوغان بوده و هست. اردوغان و حزب تحت امرش هدفی مشخص را دنبال میکنند که عبارت است ازقبضه کردن قدرت به صورتی شبهه سلطنتی و راه اندازی مجدد امپراتوری اسلامی از نوع ترک که خاندان عثمانی نام خود را در این حوزه در تاریخ ثبت نموده اند. در سالهای گذشته اردوغان ثابت نموده است که برای رسیدن به این هدف حاضر به انجام هر کاری خواد بود و از دیگر سو آمادگی دادن هر نوع امتیازی را نیز دارا میباشد.

حزب دمیرتاش نیز به موازات پ ک ک اهداف مشخصی را با این تفاوت که در واقع، دنبال مینماید. ها دپ به دنبال آزادی رهبر زندانی پ ک ک "عبدالله اوجلان" از زندان و تحقق حقوق اقلیتهای ملی عقیدتی بوسیله نوعی سیستم خودگردانی ضعیفتر از فدرال در ترکیه میباشد. این حزب نیز همانند آک پارتی آمادگی امتیاز دهی های احتمالی برای رسیدن به هدف اش را دارد. متقاعد کردن پ ک ک برای خاموشی سلاح و خروج از ترکیه گویای این واقعیت است که میتوان از این حزب انتظار شکستن تابو های چند دهه ای را در راستای رسیدن به اهدافشان داشت.

با در نظر گرفتن شرایط موجود در نحوه نگرش سیاسی گروه های حاضر در پارلمان ترکیه و اهداف تعریف شده این گروه ها و از سوئی میزان هواداران در جامعه ترکیه میتوان ائتلاف آک پارتی و ها د پ را در تشکیل کابینه و گام گذاشتن در مسیر برگذاری همه پرسی برای تغییر قانون اساسی و گنجاندن خواستهای اصلی هر کدام از این دو حزب در قانون جدید را از همکنون پیش بینی نمود. اما باید به یاد داشت که نکته اساسی و غیر قابل انکار در این مسیر میزان آزادی دمیرتاش در تصمیم گیری و عدم دخالت های نا معقول کادر رهبری پ ک ک در این پروسه میباشد.در روزهای آینده و با نزدیک شدن به زمان تشکیل کابیته در پارلمان ترکیه خطوط نانوشته دفتر آک پارتی و ها دپ بیشتر بر روی کاغذ خواهد آمد.