درست زمانی که ماموران امنیتی در حال بازرسی خانه جعفر پناهی کارگردان سینما در ایران هستند، خبر این یورش شبانه ماموران امنیتی به منزل مسکونی این کارگردان مشهور لحظه به لحظه در فضای اینترنت گزارش می شود. فیسبوک لحظه به لحظه خبر می دهد که ماموران امنیتی در خانه پناهی چه می کنند.

یک:

درست شبیه همان شبی که به کوی دانشگاه حمله کرده بودند و در تلویزیون ایران خبر از گل و بلبل بود و دانشجو در خوابگاه خود با توییتر به دنیا خبر می داد که دارند خانه اش را خراب می کنند.

بر اساسی اخباری که مرد جوان و برخی دیگر از همسایه های جعفر پناهی از طریق فیس بوک و ایمیل در اخیتار کاربران دنیای مجازی قرار می دهند، ساعت یک نیمه شب تعداد زیادی از ماموران امنیتی به همراه چند مامور زن و دوربین فیلمبرداری به منزل مسکونی جعفر پناهی هجوم می برند. کارگردانی که یک باز بر مزار کشته شدگان راهپیمایی معترضان بازداشت اش می کنند و بار دیگر به جرم سبز بودن در جشنواره های بین المللی ممنوع الخروج اش می کنند و امشب ظاهرا نقشه دیگری برایش کشیده اند.

اما نکته جالب توجه این است که علاوه بر تعطیلی دو نشریه در ایران به منظور جلوگیری از اطلاع رسانی آزاد، در حالی که ماموران سخت مشغول تفتیش منزل مسکونی یک کارگردان سینما هستند، خبرآن توسط شهروندرونامه نگاران از مرزهای ایران خارج شده است.

یکی از کاربران فیس بوک که شاهد ماجرای شب تلخ آقای کارگردان است مضطرب و نگران می نویسد:

بیست و پنج مامور وزارت اطلاعات هنوز در منزل ایشان هستند. الان یک ون سفید جلوی منزل پارک هست، قبلش هم با یک ون وسایلی را از خانه برده اند. امشب ده الی پانزده نفر از دوستان آقای پناهی هم مهمان ایشان بوده اند ولی هنوز ماموران وزارت اطلاغات کسی را دستگیر نکرده اند.

و اینبار مرد جوان، فرزند آقای کارگردان است که با دلهر خبر آخر را در فیسبوک می نویسد و شماره تلفن اش را برای خبرنگاران رانده شده از ایران جا می گذارد و می رود:

همه را بردند، جعفر پناهی، همسرش، دخترش و کارگردانان دیگری که میهمان او بوده اند، همه را برده اند.

خبر در سایت های خبری می چرخد و فردا اگرچه در تلوزیون جمهوری اسلامی دوباره گزارش گل و بلبل نشان دهند اما خبر در تمام دنیا می پیچد و این یعنی:

آگاهی بخشی استراتژی جنبش معترضان ایران است . خبر تعطیلی بردار نیست. خبر زندان و توقیف نمی شناسد، خبر از مرزها می گذرد چه با روزنامه چه بی روزنامه

دو:

حسین کروبی امروز بدون هیچ هراسی به بیشتر خبرنگارانی که به او زنگ می زدند در مورد تعطیلی مجله ایران دخت چنین گزارش می داد:

مادرم (فاطمه کروبی) در جواب به محمد علی رامین معاون مطبوعاتی احمدی نژاد که گفته بود جمهوری اسلامی باید تا کنون ده بار کروبی را اعدام می می کرد ، گفته است: جمهوری اسلامی غلط می کند کروبی را اعدام کند…

دور از ایران که باشی ترس برت می دارد که فردا یا حسین کروبی را می برند زندان یا ما باید برای خبرهایمان توضیح و تصیحیح بنویسیم تا خطری او را تهدید نکند یا آنقدر شیر تو شیر است که کسی به گوشه قبایش بر نمی خورد که یکی بگوید «جمهوری اسلامی گه می خورد اگر کروبی را اعدام کند.»

البته خودم به شخصه واژه ثقیل «گه خوردن» را در متن خبر با سه نقطه(…) عوض کرده ام و فکر می کنم دیگران هم یا همین کار کرده اند یا او فقط یک بار از این واژه استفاده کرد. در عین حال که نمی دانم آیا غلط کردن در کنار سه نقطه همان بار معنایی «گه خوردن» را دارد یا نه؟

حالا وسط این آشفته بازار سیاسی من ویرم گرفته است بدانم آیا خبرنگلر باید عین واژه را انتقال دهد؟ اخلاق و مرزبندی های اخلاقی و عرفی چه جایگاهی درحوزه حرفه ای یک رسانه دارد؟

یادم هست وقتی کوچک زاده نماینده تهران به خبرنگاران پارلمانی گفته بود« زنازاده» فردا تمام رسانه های داخل ایران جای این فحش نماینده اصولگرای مجلس، علامت سه نقطه را گذاشته بودند..

خیلی ها فکر می کنند وقتی دور از ایران باشی خود به خود خط قرمزهایت کمرنگ می شود و برخی از مرزهای ممنوعه را در حوزه خبررسانی فراموش می کنی. منظور همان خط قرمزهای نانوشته در فضای رسانه ای ایران است. اما در هیمن یک مسئله ساده واقعا برایم سوال پیش آمده که چرا نتوانستم با همان ادبیاتی که سوژه خبری حرف می زد خبر را تنظیم کنم؟

و حالا برای اینکه این درگیری را به فضای مجازی بکشانم از شما سوال می کنم کدام درست این که یکی مثل بادامچیان و رسایی و روزنامه جوان و کیهان آنقدر با جسارت می نویسند میرحسین موسوی بیمار روانی است یا اینکه من حتی دستم به صفحه نرفت تا واژه روانی بودن را برای یکی مثل محمد علی رامین معاون مطبوعاتی احمدی نژاد بنویسم؟….

کسی که هر کس حداقل یکبار او را از نزدیک دیده باشد نسبت به برخی از رفتارهای واقعا غیر متعارف او تعجب می کند

و اما ماجرای روانی بودن جناب محمد علی رامین:

این هم موضوعی بود که حسین کروبی در مصاحبه اش با خبرنگاران به آن اشاره کرد….من باز هم سانسورش کردم. یعنی نه توانستم واژه گه خوردن جمهوری اسلامی را در خبر بنویسم و نه روانی بودن محمد علی رامین را. یقین دارم که دست بردن در خبر هم اصلا مطابق با اصول حرفه ای نیست اما دستم نرفت به صفحه تا بنویسم مشاور آقای احمدی نژاد خل وضع است و فکر کرم چون فاطمه کروبی در یک شرایط کاملا عصبانی که محمد علی رامین برایش به وجود آورده بود و از اعدام ده باره همسرش سخن گفته بود ، چنین حرفی را زده است من نباید همه کلمات او را به معنی دیدگاه کروبی تلقی و بازنشر کنم.

.

گاهی وقت ها به این همه جسارت رسانه های هوادار احمدی نژاد غبطه می خورم که ادبیات شان را مطابق با ادبیات احمدی نژاد تنظیم کرده اند و ما هنوز در کف زیبایی کلمات میرحسین و خاتمی مانده ایم و در حلقه ما یکی هم که پیدا می شود و جسارت می کند و با این نودولتان از جنس خودشان حرف می زند، ما نوچه های گفتمان مدنی سانسورش می کنیم