کانون شهروندی زنان: این مقاله که توسط «لورا بلیس»* به نگارش درآمده و ندا ناجی آنرا به فارسی برگردانده است، با توجه به نمودارهای جدیدی که به منظور پیش بینی شکاف جنسیتی در جهان توسط «ری لیو»[1] تهیه شده به بررسی شکاف های جنسیتی در 177 کشور می پردازد. در این طبقه بندی که بر مبنای میزان مشارکت زنان و مردان در نیروی کار فراهم آمده، افغانستان دارای بیشترین شکاف جنسیتی است و ایران در میان این 177 کشور در جایگاه ششم قرار دارد.

بررسی شکاف جنسیتی در جهان

بر اساس این نمودارهای جدیدی که میزان شکاف جنسیتی در جهان را نشان می دهند، کشورها راهی طولانی و دشوار را برای دستیابی به برابری جنسیتی در پیش دارند.

سنجش زوایا و پیچیدگی های نابرابری جنسیتی هیچگاه به راحتی امکان پذیر نیست. سه ماه پیش «الن پاو»[2] ، مدیر اجرایی فعلی کمپانی اینترنتی «ردیت»[3] دعوایی را که علیه چهار کارمند سابق خود در دادگاه اقامه کرده بود، باخت. در این دادخواست او ادعا کرده بود که او همیشه باید در شرکت، نسبت به همتایان مرد خود مهارت بیشتری از خود نشان می داد و همیشه نیز از سوی همکاران مردش مورد تبعیض ناخواسته و ناخودآگاه قرار می گرفت.

رای نگرفتن او در دادگاه در این پرونده، برای مدافعان برابری جنسیتی یک باخت کامل نبود، زیرا همانطورکه «آماندا مارکوت»4]] در مجله اسلیت[5] اشاره کرده است این دادخواست گفتگوی مهمی را حول چگونگی تبعیض جنسیتی در محیط کار ایجاد کرد و این بحث را مطرح ساخت که تبعیض جنسیتی لزوما آشکار، واضح و روشن نیست و می تواند بسیار پیچیده باشد. همچنین طرح این دادخواست به وضوح نشان داد که ما نیاز به راهکارهای زیرکانه و ریز و دقیقی برای درک پیچیدگی های نابرابری جنسیتی نه تنها در صنعت تکنولوژی بلکه در صحنه جهانی داریم.

«ری لیو» که برنامه نویس و هنرمند تصویرسازی بر اساس داده هاست روشی موثر و جدید و متفاوت در فرآیند سنجش نابرابری جنسیتی در سراسر جهان ارائه داده است. نمودار «شکاف جنسیتی» نشان می دهد که چگونه کشورهای مختلف مشارکت زنان و مردان را در نیروی کار، تحصیلات متوسطه، مشارکت در مجلس ملی و سطح درآمد با هم مقایسه می کنند که اساس آن اطلاعاتی است که اغلب از شاخص های نابرابری جنسیتی گزارشات توسعه انسانی سازمان ملل متحد در سال 2014 گرفته شده است.
«لیو» به سایت «سیتی لب»[6] گفت: «زمانی که من برای اولین بار مجموعه داده ها را گردآوری می کردم، تصمیم گرفتم جریان معمول و مشخص طرح نقش زنان و مردان توسط کشورها را دنبال نکنم، زیرا احساس کردم این امر، موضوع قابل توجهی در مورد آن داده ها نمی دهد.» وی سپس افزود: «من می خواستم بدانم شکاف جنسیتی بین زنان و مردان در کشورهای مختلف چگونه است؟ سپس تصمیم گرفتم به جای تمرکز صرف بر خود اعداد و ارقام، بیشتر روی فضای موجود بین ارقام تمرکز کنم. قصد داشتم افراد زمانی که با بیشترین فاصله بین زنان و مردان که با خط قرمز پررنگ مشخص شده، مواجه میشوند احساس اندوه کرده و متاثر شوند و با مشاهده کوچکتر شدن این فواصل، این حس به تناسب تغییر کرده و کمتر شود.»

هنوز در مورد مشارکت در نیروی کار این نمودارهای تصویرسازی شکاف جنسیتی هم گویای کل ماجرا نیستند. شاخص نابرابری جنسیتی بر اساس اینکه مشاغل فاقد دستمزد یا مشاغل خانگی را در آمار خود محاسبه نکرده است مورد نقد قرار گرفته، همچنین حدس زده می شود شکاف جنسیتی در صورت محاسبه این مقادیر هم، از آنچه که هست نیز در تمامی کشورها بیشتر است. به علاوه میزان مشارکت پارلمانی در نظر گرفته شده در این شاخص شامل کرسی هایی که ممکن است زنان در دولت محلی در اختیار بگیرند نیست.

این موارد فقط مثالهایی است از چگونگی به چالش کشیدن آمارها برای دستیابی به تصویری واضح از نابرابری جنسیتی. با این وجود کار «لیو» قدمی در مسیر درست است، همانطور که او اشاره می کند، تصاویر و پیش بینی هایی که به طور دقیق و مشخص تلاش میکنند تا نابرابری های جنسیتی را افشا کنند خیلی زیاد نیستند - زن رنگین پوستی که در شغلی مربوط به تکنولوژی کار می کند از جمله مواردی است که تا حد زیادی به این گفته او معنا می بخشد.

«لیو» می نویسد: «من ارعاب و سوء استفاده از قدرت و امتیازات ویژه را در دوره ای از حرفه خود تجربه کرده و با آن آزموده شده ام» و ادامه می دهد: «اما اثبات این نمونه ها و همچنین معیار قرار دادن آنها بسیار دشوار است، گرچه هنگام مشاهده داده ها به وضوح می توان به وجود مشکلی اساسی و موثر در نابرابری جنسیتی در محل کار و هر جای دیگری در جامعه پی برد. معمولا اختلاط و توجه به مسایل جزئی و گمراه کننده نسبت به وقایع مهم، مانعی برای زنان است.»

پانوشت ها:

* - Laura Bliss
[1] Ri Liu
[2] Ellen Pa
[3] Reddit
[4]Amanda Marcotte
[5] slate
[6] citylab