این عکس اسکن شده ی یکی از روزنامه های صبح ایران است که در آن علناً اعتراف شده است که بهائیان ایرانی حق تحصیل ندارند. این اتفاق از نظر بنده بعنوان یک بهائی، بسیار خجسته و مبارک است. در مملکتی که هر روز دروغ جدیدی را از زبان دولتمردان آن می شنویم، اعترافی چنین واضح و آشکار به نقض حقوق شهروندان بهائی بسیار مبارک و خجسته است. دیگر خسته شدیم از اینکه باید برای عالم و آدم توضیح می دادیم که در ایران، حق تحصیلات عالیه را از ما سلب کرده اند، اینکه با ما بعنوان شهروندان درجه ی دو رفتار می کنند، اما اکنون همه چیز آشکار شد. اکنون اعترافش هم موجود است!

اکنون دنیا می فهمد ژست های، حقوق بشری نمایندگان ایران در مجامع جهانی، دروغی بیش نیست؛ اگرچه تا کنون نیز دنیا باید این را فهمیده باشد. باید ببینیم بعد از ارائه این سند، باز هم کسانی مانند لاریجانی، حرفی برای گفتن دارند؟ صد البته دبوار حاشا بلند است، و آقایان فردا این مصاحبه و انتشار آن را به بهائیان ربط خواهند داد، دقیقاً همان کاری که با نامه نماینده رهبری در مورد بی گناهی جوانان شیرازی انجام دادند.

اما مردم ما بسیار آگاه تر ان هستند که حاکمان فکر می کنند، مشکل مملکت ما این است که کسانی در راس حکومت هستند که میزان IQ آنها کمتر از شهروندان است، برای همین مرتب مجبورند دروغ بگویند و دروغ، دروغ می آفریند.

بیش از ۳۰ سال است که در مملکت خودمان از حق طبیعی و قانونی تحصیلات عالیه محروم هستیم. تا بحال این حقیقت توسط دولت ایران انکار می شد، اما اکنون با وقاحت هرچه تمام تر این ننگ را فریاد هم می زنند!

آیا ایران برای همه ایرانیان است یا تنها برای حزبی کوچک؟ حزبی که تنها دستاوردش، نهادیه کردن دروغ، ظلم و ستم و ترویج خرافات و باورهای پوسیده و ماقبل تاریخی در ایران بوده. حزبی که بسیاری از جوانان پاک و بی گناه ایران را یا اعدام کرده یا در گوشه زندان قرار داده. حزبی که جوانان ایرانی را از ایران فراری داده. حزبی که به نام حکومت دینی، مردم را از دین بیزار کرده است.

ای کاش جامعه جهانی تنها به مسئله هسته ای ایران نمی اندیشید، زیرا مسائلی بس مهمتر از این وجود دارند که همانا نقض گسترده، روز افزون و سیستماتیک حقوق اقلیت ها در ایران است.