خانواده‌ی فرخنده می‌گوید که وی از دارالعلوم عایشه‌ صدیقه فارغ شده بود و در روزهای اخیر درس تجوید می‌خواند؛ آنان می‌گویند که او تلاش داشت که در آخر همین هفته با سپری کردن امتحان کانکور فارغان چهارده به تحصیلات عالی‌اش در دانشکده‌ی شرعیات کابل ادامه دهد.
پدر ناتوان و داغ دیده‌ی فرخنده می‌گوید که وی قاری قرآن بود و همواره هم گروهان خود را به راه راست دعوت می‌کرد. وی از نهادهای عدلی و قضایی می‌خواهد تا عاملان این رویداد را سخت پیگیری کند.
انجنیر نادر پدر فرخنده در حالی که اشک از چشمانش جاری بود گفت: "من از تمامی نهادهای عدلی و قضایی می‌خواهم که دادخواهی کنند و خون اولاد مرا تلف نکنند".
فرخنده روز پنجشنبه به زیارت شاه دوشمشیره می‌رود تا از ملایی که در این زیارت به زنان تعویذ می‌دهد، بخواهد که این کار را متوقف بسازد.
این کار سبب می‌شود که ملا داد بزند که گویا فرخنده قرآن را آتش زده است و این کار سرانجام فرخنده را لگدمال مردانی می‌کند که شاید به مراتب سطح سوادشان کمتر از فرخنده بوده است.
مادر فرخنده از نهادهای امنیتی می‌خواهد تا امنیت تمامی شهروندان کشور به ویژه زنان را تأمین کند و نگذارند که دختران و خواهران مردم به سرنوشت فرخنده دچار شوند.
وی در ادامه افزود: "من به دخترم افتخار می‌کنم. دخترم سر قوم من را خم نکرده است. سرخودم را خم نکرده است. بلکه به راه حق جانش را سپرده است. خداوند مقام شهید را نصیب‌اش کرده است و روحش شاد باد".
نزدیکان فرخنده تنها یک خواست دارند و آن به دادگاه کشانیدن عاملان این رویداد است.
انجنیر نجیب‌الله برادر فرخنده در حالی که تصویری از خواهرش را در دست داشت به مردمانی نفرین می‌فرستد که در این رویداد دخیل بوده‌اند.
نجیب‌الله از اندوه مرگ خواهر کمتر صحبت می‌کرد و ناتوان از زبان گشودن بود. وی خطاب به عاملان این رویداد و مردم گفت: "تو چگونه جرأت کردی که به جان یک مسلمان، یک قاری قرآن بزنی. من از تمام مردم دعوت می‌کنم که بیایند و خواهرشان را به خاک بسپارند. من این کار را نمی‌کنم؛ مردم کابل باید این کار را کنند".
سید کریم پادشاه همسایه‌ی فرخنده این رویداد را بسیار تکان دهنده می‌داند و از حکومت می‌خواهد تا این را با جدیت کامل پیگیری کند.
وی ادامه داد: "اگر واقعاً حکومتی باشد، باید این را بپرسد که این کار را چرا و چگونه این کار را کرده‌اند و بربنیاد کدام قانون این جنایت را مرتکب شده‌اند".

نجم‌الدین که گواه این رویداد بوده است افزود: "ما از مردم خواستیم تا بگذارند که از وی بپرسیم که پیرو کدام دین و مذهبی است. اما مردم اجازه ندادند و وی را به زمین زدند".
درهمین حال؛ شماری بی آنکه از این رویداد آگاهی درست داشته باشند؛ این رویداد را ستایش کرده‌اند.
داکتر ایاز نیازی خطیب مسجد وزیرمحمداکبرخان کابل، زلمی زابلی سناتور و سیمین حسن‌زاده معین وزارت اطلاعات و فرهنگ در میان کسانی هستند که این رویداد را توجیه کرده‌اند.
محمدایاز نیازی خطیب مسجد وزیر محمد اکبرخان در این باره گفت: "در آن زمان نیاز نیست که بر روی وی معاینه کنی که بیمار است یا خیر؟ فکرتان باشد این اشتباه بزرگی است که مردم را به زندان می‌فرستید. مردم در برابر این کار شما قیام خواهد کرد و در آن زمان اداره‌ی قیام کننده‌گان بسیار دشوار خواهد بود".

اما برخی از عالمان دین این رویداد را غیرشرعی می‌دانند.
حاجی نوراحمد یکی از عالمان دین گفت: "دکانداران می‌آیند و از قرآن دفاع می‌کنند و به همین علت حکم مرگ یک انسان را صادر می کنند. این کار کاملاً غیرمجاز و نامشروع است".
این رویداد همچنین خشم دیده‌بان حقوق بشر را که مرکز آن در نیویارک است، برانگیخته است. این نهاد از سهل‌انگاری پولیس در مهار این رویداد خشمگین است و این کار را پذیرفتنی نمی‌داند.
نورالحق علومی وزیر امور داخله در رابطه با اقدامات این وزارتخانه در برابر این رویداد تصریح کرد: "اسناد و مدارک نشان می‌دهند که شماری از کسانی در این رویداد دست داشته‌اند و ما شماری از متهمان را بازداشت کرده‌ایم. اتهام سوزاندن قرآن بر این خانم نیز درست نمی‌باشد. این درست نیست که گویا وی به آنجا رفته باشد و به قرآن کریم اهانت کرده باشد".
باورها چنین است که اگر حکومت تمامی عاملان این رویداد را با سخت‌ترین شیوه کیفر نکند، راه استفاده‌ی سوء را برای کسانی باز خواهد کرد که از قانون آگاهی ندارند و در برابر هر رویدادی احساساتی برخورد می‌کنند و برخی را از حق زنده‌گی کردن محروم می‌سازند.