پس از چندین سال ،سرکوب و ایجاد جو امنیتی و زندانی و اعدام کردن فعالین سیاسی اجتماعی در داخل کشور، امروز شاهد آن هستیم که جنبش های اجتماعی همچون «فرهنگیان،زنان،دانشجویان،کارگران،پرستاران،حامیان محیط زیست، فعالان حقوق بشری و به ویژه نسل جوان» توانسته اند که با سازمان دهی و عنوان کردن خواسته های «صنفی و حقوقی» خود ،امیدی را در دل همه ایرانیان،برای «عبور از استبداد حاکم و نهادینه کردن دموکراسی و آزادی» زنده کنند.
برای پایین کشیدن استبداد ما چاره ای جز تظاهرات سراسری و اعتصابات سراسری و همگانی، همزمان با یکدیگر نداریم.
برای رسیدن به چنین خواسته ای باید «جنبش های مختلف» را تقویت و سازمان دهی کرده و سپس با پیوند دادن اعتصابات و اعتراضات آنها در یک مقطع زمانی به یکدیگر ،حکومت را به زانو در آوریم.
خوشبختانه امروز اکثر گروه ها ، احزاب و سازمان ها مختلف به این نتیجه رسیده اند که حمایت از فراخوان ها و اعتراضات و اعتصابات جنبش های درون کشور می تواند مخرج مشترکی برای رسیدن «به همبستگی در عمل» باشد.
از این رو ما امضا کنندگان این نامه پشتیبانی خود را از جنبش ها و فراخوان های زندانیان سیاسی داخل کشور اعلام می داریم و از همه شخصیت ها ،احزاب ،سازمان ها،گروه ها و رسانه های مختلف تقاضا داریم که آنها نیز حمایت و پشتیبانی های خود را از اعتراضات و اعتصابات جنبش های درون میهن به هر طریقی که می توانند انجام دهند و صدای آزادی خواهی«جوانان بیکار،مردم تحت ستم و زیر فشاراقتصادی و فقر» ایران را به گوش جهانیان برسانند.
با این کنش سیاسی ما نشان خواهیم داد که امروز به دنبال «همبستگی ،اتحاد،کنشگرایی و مبارزه هوشمندانه» بر علیه استبداد حاکم هستیم.
من اگر بنشینم، تو اگر بنشینی، چه کسی برخیزد؟/من اگر بر خیزم، تو اگر برخیزی، همه بر می خیزند.
برای دیدن اسامی و امضا این نامه به سایت www.Hemayat.cf مراجعه نمایید.
مـــــا می توانیــــــــم و مــــــا می پـــیروزیــــــــم
18 اسفند 1393--9 مارس 2015