باز، پوکه از نخاع ِ نفربر گذشت

زیرزمین ِ بوسه در هوای ضدّهوایی حرام شد

جمهوری ام کروکی ِ کهریزک است و کوچه ای که نقش اول داشت را

کبّاده و کِراک،کشته ست!

سنفونی ِ آخرم همین سوت است که سُرمه از نَفَس اش روی دوده می ریزد

از کرخه تا کربلا ... ولی کسی هنوز،منتظرِ ماست

" بیا تا برویم " !

کنار ِ " گُلدِن گِیت "

صدای گلنگدن می آید و در ضرب و شتم ِ گیتارم، خاطره ی دور ِ سوله ای ناسور،

نارنجک به گریه می بندد ...

کجای ترکِش خورده ایم که کافه تعطیل است وَ من به حلق ِ تنگ ِ پوتین آغشته ام ؟

در این سرود ِ ملّی ، سرزمین ِ سردردی ست

که پشت ِ هر اَلو به سرفه می افتد تا مشروح ِ باد،ناتمام بماند ... !

هنوز بی بی،محو ِ صدای سیّد مرتضاست وَ از کروکیِ" فتح المبین " چند تکه تکه شدن

بیشتر تا کربلا به انفجار ِ مین نمانده ... بیا !

دلم پُر از جُرمی در جریان ِ باد

دلم پُر از گُدار ِگلوبندک است

هنوز، گرم ِ اذان ِ مغربم که هر تدفین ، حمّام ِ فین ِ شاهرگم را می زند!

بیا برویم

کار ِ قیطریه،تمام است!

وَ کار من که با یک ساک

از خاک ِ دردهای قاچاق آمدم .

بیا برویم !

سلامتی ِ خون!هنوز،اکنون است!

سلامتیِ دین!هنوز، از کدئین، زیباترم !

سلامتی ِ زندانبان ِ لات !

هوا،هوای لواط است.

سنفرانسیسکو - فوریه 2011

بازنویسی:ژوئن 2011