درجریان تهاجم نظامی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی به خاک کوردستان، زنده‌یاد ماجد کاویان، معاون فرماندهی نیروهای شرق کوردستان حزب حیات آزاد کوردستان ( پژاک ) به شهادت رسید. همچنین در نتیجه‌ء این تهاجم ددمنشانه 19 گریلای این حزب نیز طی مقاومتی ملی و حماسه آفرین به شهادت رسیدند. نگاهی به محل تولد شهدای پژاک که از همه بخشهای مختلف کوردستان هستند می توان نقشه مام میهن را ترسیم کرد که در واقع تجلی پیمان ( دالانپر) ا ست که هفتاد سال پیش توسط جامعه احیای کوردستان میان کوردهای بخشهای مختلف کوردستان تنظیم وثبت گردید.
زنده‌یاد ماجد کاویان معروف به "سمکو سه‌رهه‌ڵدان" اولین شهید خانواده خویش نیست، بلکه درگذشته نیز ازاعضای خانواده ایشان زنده‌یادان عبدالباقی کاویان از مسئولین شاخه کوردستان سازمان کارگران انقلابی ایران ( راه کارگر ) و سلیم کاویان از کادرهای حزب دموکرات کوردستان ایران ـ رهبری انقلابی در دهه شصت توسط جمهوری اسلامی به شهادت رسیده‌اند. ماجد گرچه درخانواده‌ای سیاسی بدنیاآمده بود اما تفاوت ماجد در انتخاب مبارزه بابقیه دراین بود که ایشان اینبار بهمراه جوانان هم نسل خود نظیر فرزاد و رفقا نسلهای قبلی را باخودهمراه ساختند و درواقع رهبری جنبش را بدست گرفتند.
ماجد کاویان نام مستعار خودرا سمکو سه‌رهه‌ڵدان انتخاب کرده بود. سمکو نام همان رهبر مبارزات خلق کورد و یا به‌عبارتی پدرناسیونالیسم کورد است که دشمنان خلق کورد حساسیت زیادی به تاریخ مبارزاتی ایشان دارند. بدون تردید هرگاه دشمنان خلق کورد به موردی از موارد تاریخ خلقمان با حساسیت برخورد می کنند، باید به حقانیت آن برهه از تاریخ پی برد. شادروان دکتر سعید شرفکندی در کتاب تاریخچه مبارزات رهایی بخش خلق کورد به وضوح ویژگیهای اسماعیل خان سمکو را بیان نموده‌است و اینک بعداز قریب به هشتاد سال برای بار دوم سمکو توسط همان دشمنان به شهادت رسید.
درباره ویژگی های شهید سمکو ناگفته های زیادی وجود دارد و اسناد سمعی و بصری حکایت از اراده فولادین ایشان دارند. بنا به شرایط زندگی چریکی عمر یک چریک شش ماه برآورده شده است. یعنی ممکن است یک چریک بعداز شش ماه به‌لحاظ فیزیکی فرسوده و یا به لحاظ فکری متزلزل و قادربه ادامه راه خود نباشد، اما سمکو بعداز دوازده سال زندگی چریکی آنچنان قدرتمند درجبهه جنگ ظاهرشد که گویی ایشان خود را برای دوازده سال دیگر آماده ساخته بود. شهید سمکو هیچگاه نتوانست عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد را ملاقات نماید و از آموزه‌های ایشان بهره‌مند شود، اما به لحاظ جهان بینی سیاسی و مبارزاتی کاملا متاثر از افکار ایشان بود.
جمهوری اسلامی با چهره‌ای کریه که درعرصه بین المللی ازخود نشان داده و قباحت وجودش به جایی رسیده که سران رده بالای کویت اعلام نمودند که آرزو داشتند همسایه کشوری مثل کومور بودند و همسایه ایران نبودند. با همچون چهره‌ای که خباثت و کراهتشان مشام همسایگان را نیز می آزارد، سران رژیم در یک اقدام فرار به جلو و برای قدرت نمایی در مقابل کشورهای همسایه و همچنین تست میزان قدرت رزمی خود ـ بی توجه به اینکه بعداز بیست سال ازپایان جنگ نیروهای نظامیشان را در چنان فساد مالی و اخلاقی غرق کرده‌اند که فربه و ناکارامد شده‌اند ـ برای انجام مانور زمینی منطقهء کوردستان را برای رزمایش نیروی زمینی سپاه و آذربایجان را برای رزمایش نیروی هوایی انتخاب کرده‌اند تاشاید زهرچشمی ازکوردها دراین طرف و آذریها رادرآن طرف بگیرند و قرار است تاچند روز دیگر رزمایش نیروی دریایی را درجنوب نیز انجام دهند. انتخاب کوردستان برای رزمایش زمینی اهداف پنهان دیگری هم داشت که ابتدا سران رژیم با ایجاد بلو وفرافکنی قصدداشتند سناریوی عبدالمالک ریگی را تکرار نمایند و در این راستا با راه انداختن جنجال دستگیری آقای موراد کارایلان وتائید دستگیری ایشان توسط علاءالدین بروجردی و همچنین متهم نمودن کشور ارمنستان به همکاری با پژاک درصدد توجه رژیم ترکیه برای دستیابی به معامله‌ای بودند تا بلکه بتوان رژیم ترکیه را درامور سوریه ساکت نمایند. نماینده رهبر ایران وامام جمعه اردبیل برای ایجاد دشمنی میان کوردها وآذریها اعلام کرد که نیروهای پژاک در منطقه قره‌باغ کوهستانی آموزش می بینند. اما کشور ترکیه که سیاست شفافی رادرعرصه بین المللی دنبال می کند نه تنها مواضع خودرادرقبال سوریه تغییر نداد بلکه اقدام به تصویت سپر موشکی ناتو درخاک خود نیز نمود. جنگ یادشده و مقاومت پژاک توانست سپاه پاسداران را که هیچگاه از قاعده خاصی پیروی ننموده و بیشتر قصد جنجال آفرینی داشته به گردن نهادن به قواعد جنگی وادار نماید. به عنوان نمونه می توان از تلاش مذبوحانه سپاه پاسداران از طرایق به‌کارگیری کانالهای نیمه دیپلماتیک برای توصیه والتماس از پژاک برای اعلام آتش بس نام برد. و ازجهتی دیگرفرماندهی سپاه با دادن اطلاعیه‌های متناقض و پی درپی قصد داشت تا اقدام مسئولانه و آشتی جویانه‌ء پژاک در اعلام آتش بس یک سویه را به عنوان عملی بی خاصیت و خنثی جلوه نماید.
جمهوری اسلامی روزهای آغازین درگیری ها عنوان می نمود که پژاک باید مثل کومله و دموکرات دراردوگاههای خود در عمق خاک کردستان عراق سکنی گزینند و در همان حال با تبلیغات گسترده و اطلاع رسانی نادرست روزانه سعی داشت تا شمار کشته‌های نیروهای پژاک را بالغ بر دهها تن و وضعیت این نیرو را در استیصال و از هم گسیختگی کامل جلوه دهد. البته معلوم نیست که علیرغم کشته شدن دهها تن از نیروهای پژاک و استیصال کامل آن چرا دست به دامن ارتش شده و آن را به تدخل در این جنگ دعوت نموده‌اند ویااینکه چرااز گوشه‌نشینی آنان همانند کومله ودموکرات چشم پوشی نمود!!
بنابراین می توان گفت که رژیم خارج از اینکه درعرصه دیپلماتیک که می خواست با باج سیاست باج دهی ازترکیه باج بگیرد، شکست خورد، درعرصه نظامی نیز دهها تن از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران را که از شهرهای مختلف فارس زبان ایران به جنگ با نیروهای پژاک آورده بودند، قربانی نمود. در واقع گریلاهای پژاک در این جنگ سخت و نابرابر چنان زهرچشمی از نیروهای سپاه گرفتند که تاریخ هیچگاه فراموش نخواهد کرد.و صد البته این ناشی از حسابگری نابخردانه‌ء فرماندهان سپاه و اعتماد بیش از حد رهبران نظام به این نیرو بود. سران رژیم ازکانالهای پیچیده ارتباطی خود باالتماس از پژاک خواستند تا اعلام آتش بس نماید. تا بلکه با آتش بس موجود بتوانند ازیک طرف اجساد فرماندهان بلند پایه خودرا در میادین نبرد جمع آوری کنند و ازطرف دیگر ازمخمصه جنگ رهایی یابند.
زنده‌یاد ماجد کاویان بنابه تصاویری که اندکی قبل ازبه شهادت رسیدن ازمیدان نبرد اوضاع جبهه‌ها را درجریان مصاحبهء تلویزیونی گزارش می کرد، اعلام نمود که نیروهای رژیم انگیزه و اراده‌ای برای جنگ ندارند و تنها به‌کمک حملات توپخانه وخمپاره‌ای درمقابل نیروهای خلق کورد ایستاده‌اند. متاسفانه ایشان خود نیز براثر ترکش خمپاره ازراه دور به شهادت رسید.
اما علت کشته‌شدن پرشمار پاسداران را باید در ضد پاتک نیروهای ویژه‌ء پژاک جستجو نمود. اول اینکه از سال 2008 طبق طرحی نظامی به نیروهای گریلای کوردستان دستور داده‌شد که از کشتن مزدوران بومی که ازروی ناآگاهی و یافقر به همکاری بارژیم درآمده‌اند خودداری نمایند. این تاکتیک درسال 2008 در کوردستان ترکیه وتوسط پ کاکا تجربه گردید و علیرغم جنگی دشوار درآن سال میان پ کاکا و ارتش ترکیه تنها چهار مزدور محلی کشته شدند که این موفقیتی بزرگ در شکست پروژه‌های جنگ درکوردستان بود. پژاک نیز با تاسی از همچو تاکتیکی از شلیک بسوی نیروهای محلی خودداری و حتی از عبارات خفت آوری نظیر جاش که درگذشته به مزدوران محلی اطلاق می شده خودداری نمود. با این زمینه سازی درجریان جنگ اول سپاه پاسداران با نیروهای پژاک مزدوران محلی حاضر به جنگ با پژاک نبوده و شاهدان عینی دیده بودند که در شهرسردشت پاسداران انقلاب اسلامی بسوی مزدوران محلی که حاضر به جنگ نبوده شلیک کرده و تنی چند ازآنها را کشته بودند. اینبار رژیم با هدف جنگ کورد با کورد بسیاری از کوردهای وابسته را به خط مقدم ارسال نموده بود که نیروهای پژاک با اطلاع از توطئه سپاه با اعزام نیروهای چریکی مجرب به پشت جبهه دشمن که عمدتا" از فرماندهان و اعزامیهای غیر کورد تشکیل شده بودند، آنان را غافلگیر کرده و تلفات سنگینی به آن بخش از سپاه وارد آوردند. آنچه در این جنگ حائز اهمیت است، این است که مزدوران محلی سپاه عامدا از سوی گریلاهای پژاک هدف قرار نگرفتند تا به خود آیند و اسلحه‌ء مزدوری را بر زمین نهند. علاوه بر آن می توان از عدم حضور لشکرهای 31 عاشورا و 64 ارومیه دراین جنگ نام برد که نیروهای این دو لشکر را تورک آذری تشکیل می دهند، و این خود نشان از بی اعتمادی سپاه به آن دو لشکر آذری زبان و عدم تمایل آنان به جنگ با کوردهاست.
شایان توجه است که در حواشی این یورش ددمنشانه‌ء سپاه به مواضع نیروهای پژاک می توان از دو شیوه برخورد با قربانیان این جنگ نام برد. از یک سو عملکرد ضد انسانی جمهوری اسلامی در تهدید خانواده شهید سمکو درکوردستان بود که علاوه بر قطع تمامی تلفنهای ارتباطی آنان با فامیل و آشنایان خود به آنان اجازه سوگواری نیز ندادند، در دیگر سو اما باید از اقدام انسانی پژاک در تحویل احترام آمیز هلاک شدگان سپاه پاسداران نام برد که جنازه‌های پاسداران درمیادین جنگ را با کمک اهالی منطقه در کیسه‌های مخصوص اجساد تحویل مقامات ایران دادند.
¤
پیمان دالانپر نام کوهی درمرزمیان ایران، عراق وترکیه است که معاهده‌ای 14 ماده‌ای میان رهبران کورد همه بخشهای کوردستان است که باابتکار جمعیت احیای کورد " کۆمه‌ڵه‌ی ژ ک " در آن منطقه مرزی معروف به " سه سنوور" تنظیم گردیده‌است وبند هشت آن معاهده، تعهد به همکاری کوردها ازجنبشهای همدیگراست.
http://rajanews.com/detail.asp?id=101298
http://www.kayhannews.ir/900619/3.HTM
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید