مادری دیگر از میان خیل مادران رنج کشیده زندانیان سیاسی درگذشت، مادر، مهین یزدی که در دامان خود فرزندانی قهرمان پرورانده و درس انسانیت و شرف و جسارت به آنها آموخته بود چند روزی پیش درگذشت و یادی سراسر مقاومت و شور از خود بر جای گذاشت، خورشید زندگی مادر یزدی چند روز پیش غروب کرد اما یاد او و فرزندان شهیدش حسن صدیقی (مسعود) و محمد صدیقی در میان جامعه انقلابی باقی خواهد ماند.

حسن صدیقی از فعالین سازمان راه کارگر بود، با نام مستعار او را می شناختم، در تمام مدتی که با او از نزدیک مرتبط بودم نمی دانستم که مسعود سه سال به عنوان زندانی سیاسی در زندان های رژیم شاه به سر برده است! پیش از آن که در مورد خودش و سوابق مبارزاتیش بگوید به روند تحولات سیاسی و وظایف خود در برابر جنبش مردمی و مقاومت در برابر هجوم وحوش حاکم به دستاوردهای انقلاب ۱۳۵۷ توجه داشت، مشتاقانه  به تبادل نظر و بررسی مباحث تئوریک در جمع خیره می شد و با ولع هر چه تمامتر برای دریافت نظر دوستانش اشتیاق نشان می داد، مسعود، این جوان آرام و رعنا را پس از مدت کوتاهی و به دلائل سازمانی دیگر ندیدم اما چنان شخصیت جدی و نافذ و مصممی داشت و چنان اثری از خود بر جای نهاد که پس از گذشت سی و چند سال هنوز می توانم سیمایش و حرکاتش را مجسم کنم و یقین دارم که این تجسم همانند یاد عزیزش تا ابد همراهم خواهد بود.

مسعود متولد آذرماه سال ۱۳۳٤ بود و در سال ۱۳۶۰ دستگیر شد، لاجوردی او را از زندان های دوره ستمشاهی می شناخت و علیرغم این که  اطلاعاتی از وی نداشتند او را در زندان نگاه داشتند تا این که پس از ضربات جنایتکارانه جمهوری اسلامی علیه سازمان ها و احزاب موجود و مقاوم، برخی از موقعیت های تشکیلاتی وی نیز برملا شدند و طی محاکمه ای ناعادلانه به هشت سال زندان محکوم شد! کشته شدن برادر بزرگترش محمد صدیقی زیر شکنجه های وحشیانه مأموران جمهوری اسلامی در زندان اوین نیز غم بزرگی برای مسعود بود، محمد صدیقی از اعضای سازمان مجاهدین در شهریور سال ۱۳۶۰ در زندان اوین کشته شد، وی از زندانیان سیاسی دوره ستمشاهی نیز بود.

مسعود اواسط آذر ۱۳۶۶ در بند حالش بد می شود و او را به بهداری زندان می برند ولی دیگر برنمی گردانند و ده روز بعد (۲۸ آذر) به خانواده اش خبر می دهند که او در زندان خودکشی کرده است! برای زندانیان سیاسی مطلع شدن از اعدام و تیرباران اعضای خانواده، نزدیکان و دوستان و همرزمان خود از جمله دردآورترین لحظات است، مسعود نیز در غم از دست دادن برادر بزرگ خود و همرزمانش از جمله مقصود فتحی، تقی امانی و سایر رفقایش اندوهی گران داشت.

زندانیان سیاسی اعدامی در دهه شصت همانند مسعود بر عقیده و آرمان خود جان باختند، این آرمان هر چه باشد گفتنی و نیازمند ثبت و اشاره است، درباره مسعود (حسن صدیقی) و با استناد به یکی از نزدیکترین همبندی های وی گفته شده است که او در زندان تا بهار سال ۱۳۶۶ با جمع بچه های راه کارگر بود ولی بعد موضع چپ مستقل را اتخاذ می کند، هم از این رو اشاره به آخرین باورها و اعتقادات زندانی سیاسی مسعود که سربلند ماند و افق رهائی انسان ها را که گریزی از آن نیست دیده بود را لازم می دانم، در کتاب: "شهیدان ما" از انتشارات راه کارگر به علت درگذشت مسعود با عنوان ابتلا به بیماری مننژیت یاد شده است و این واقعه را مسئولین زندان اوین به خانواده وی خودکشی اعلام کرده اند! یاد عزیز همه آنها گرامی و پایدار باد.

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★