از جمله فشارهایی که بازجویان وزارت اطلاعات و زندانبانان ولی فقیه علیه زندانیان سیاسی بکار می برند عدم درمان جدی و قطع داروی زندانیان سیاسی بیمار بخصوص زندانیان سیاسی هموطن بلوچ است .در مواردی که بهداری زندان  نسخه دارویی برای آنها می نویسد باید زندانیان سیاسی داروها را از داروخانه های شهر و با هزینه خود تامین کنند. این در حالی است که داروهای موجود در بهداری زندان بصورت سیاه و به چندین برابر قیمت موجود در بازار به زندانیان فروخته می شود. زندانیانی که امکان تامین هزینه خرید دارو حتی داروهای مسکن را ندارند از داشتن دارو و درمان محروم هستند.

 فردی به نام یوسفی که فاقد دانش تئوریک و عملی پزشکی است  به صرف اینکه مامور وزارت اطلاعات است رئیس بهداری زندان زاهدان است. این فرد بیماری زندانیان را به عنوان اهرمی جهت فشار بر آنها بکار می برد.این فرد علنا برای پزشک بهداری تعیین تکلیف  می کند که چه کسی را معاینه و چه کسی را معاینه نکند . این فرد خصومت غیر انسانی نسبت به زندانیان سیاسی هموطن بلوچ دارد و از درمان زندانیان  محکوم به اعدام خوداری می کند.

زندانیان سیاسی و عادی از سوء تغذیه شدید رنج می برند. غذاهای زندان به لحاظ کمی و کیفی  بسیار پایین می باشد علاوه بر آن  جیره غذایی  با تاخیر چند ساعته به زندانیان داده می شود به عنوان مثال معمولا ناهار زندانیان حوالی ساعت۱۳  داده می شد ولی در هفته های اخیر تا ساعت۰۰: ۱۶ ناهار زندانیان به آنها داده نمی شود همچنین شام آنها تا نزدیکی خاموشی زندان به تعویق می افتد.

در هر سلول چندین برابرظرفیت آن زندانی سیاسی و عادی جای داده اند به طوریکه استراحت شبانه زندانیان به سختی است وحتی طی روز امکان نشستن  برای آنها وجود ندارد و این مسئله خود فشار مضاعفی برای زندانیان ایجاد کرده است . اکثر زندانیان در سلولها  زمین خواب هستند ، کریدورها مملو از زندانی است و حتی زندانیان کنار سرویسهای بهداشتی  ناچار به استراحت هستند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران