برای ما مینویسند : در برخی روزها و مناسبتها نیازی به تبریک و خجسته باد و استقبال نیست. از جمله : « روز زن، روز زبان مادری، روز کارگر و مانند اینها.» چرا که : «زن تحت ستم است. زبان مادری ممنوع ست. روز کارگر روز کشتار کارگران شیکاگوست. تبریک گفتن این روز ها بیمعنی ست.»
حال پرسش اینست به راستی چرا باید این روزها را بهمدیگر تبریک بگوییم ؟ منظورمان از این گرامیداشتها و استقبالها و تبریکات چیست؟
این زیر سئوال بردنها نگاه بخشی از جوانان ماست و چیزی که درآن درست و زیباست  وجود« شک» است. شک، حتی در بدیهیات. چرا که "شک و چرا" آغاز اندیشیدن و تفکر مستقل است . چیزی که همه یمان به متد آن نیازمندیم.
پاسخهای رسیده -به صورت کامنت یا نوشته- زیر همین سئوالات درج خواهد شد. از همه علاقمندان دعوت میشود برای یافتن پاسخها ایران گلوبال را یاری کنند.