برگزاری انتخابات آزاد و گزینش نماینده هایی توسط مردم برای مردم، مدافع حقوق مردم و در خدمت مردم از خصوصیات یک حکومت دموکراتیک واقعی می باشد. ولی در حکومت های غیر دموکراتیک خبری از انتخابات آزاد نیست و بیشتر انتخابات فرمایشی در جهت خواسته های سیستم دیکتاتوری حاکم و رهبرمستبد آن برگزار می شود. ایران هم در طول تاریخ به سبب وجود حکومت های توتالیتر از چنین ویژگی هایی برخوردار بوده و هست. در حقیقت انتخاب هیچ وقت از پایین یعنی با تکیه بر اراده و تفکر مردم نبوده است و در راستای تحقق اهداف شخصی و سیستم دیکتاتوری به وقوع پیوسته است. رژیم اسلامی ایران هم در طول 33 سال حکومت خود از چنین ویژگی برخوردار بوده و با اجرای انتخابات کاذب و دروغین سعی کرده بر جنایات 33 ساله خود سرپوش بگذارد و حکومت خود را دموکراتیک در چشم جهانیان جلوه دهد. با توجه به این در ایران با چنین حکومت توتالیتر و رهبر مستبد که تمام نامزدهای انتخاباتی افراد باب میل او انتصاب می شوند انتخابات معنایی ندارد. هیچ ناظر مستقل و بین المللی با این جو غیردموکراتیک حاکم بر ایران اجازه ندارد بر چگونگی برگزاری انتخابات نظارت کند و صحت و سقم آن را تایید کند.

اقتدارگرایان بخصوص رهبر مطلقه و دیکتاتورجمهوری اسلامی ایران دوست دارد کسانی از صندوق رای بیرون بیاید کاملا ضعیف، مطیع، چاپلوس، مداح، ترسو، کم سواد، کوته فکر و... باشد و سراغ هر کاری دست به دامن رهبر شوند و در حل مشکلات از او کمک بخواهند. درکل خواسته بیت رهبری کسانی است که کاملا ذوب در ولایت باشند و به خاطر همین سهم نیروهای سپاهی و اطلاعاتی در مجلس نهم بیشتر است. چون این قشر جامعه به خاطر داشتن سهم بیشتر از غنائم رهبری کاملا فرمانبردار بوده و رهبر را مثل بت پرستش می کنند. خامنه ای هم دنبال دردسر نیست و این قشر با انجماد فکری که دارند خواسته های این شخص را بهتر از دیگران بر آورده می کنند. در این مجلس هم بیش از 80 درصد نمایندگان کسانی هستند که مورد نظر رهبر می باشد و اسمشان هم از قبل به فرمانداریها و نمایندگان شورای نگهبان بطور محرمانه اعلام شده است که مبادا کسی غیر از فرد مورد نظرشان پیروز انتخابات شود.

نتایج انتخابات هم نشان داد سهم نظامیان، نیروهای اطلاعاتی و افراد نزدیک به بیت رهبری در مجلس نهم بیشتر است. سایر گروههای سیاسی مثل اصلاح طلبان (جریان فتنه) و اصول گرایان نزدیک به محمود احمدی نژاد (جریان انحرافی) به نحوی از حضور در انتخابات و ورود به مجلس منع شدند. اختصاص اکثر کرسی های مجلس به نظامیان منسوب به سپاه پاسداران بیت رهبری، افراد منسوب به نهادهای امنیتی که حافظ بی قیدو شرط منافع بیت رهبری می باشند و همچنین نیروهای اصول گرا نزدیک به آیت الله خامنه ای که اکثر آنها دارای سوابق بسیجی، سپاهی و اطلاعاتی هستند به این دلیل است که این افراد و گروهها کاملا مطیع و در اختیار رهبر می باشند. با تفکرات رادیکالی که دارند از برنامه اتمی ایران پشتیبانی می کنند و در برابر کشور های غربی و نظام بین الملل حالت تهاجمی به خود می گیرند و با استفاده از ادبیات  شرطی جنگ طلبانه بر تنش موجود بین ایران و جامعه جهانی می افزایند که مورد پسند رهبری می باشد. در داخل کشور این افراد هم مدافع ماشین سرکوب حکومت بوده و راه را برای سرکوب گروههای مخالف هموار می سازند که به نظر خامنه ای برای بقای حکومت ضروری است.

به خاطر این علی خامنه ای دست این طیف ها را در خرج کردن بیت المال برای تطمیع مردم فقیر بمنظور اخذ رای باز گذاشته بود و مردم تهی دست به خاطر لقمه نانی چاره ای جز فروختن شناسنامه خود در چنین شرایطی به این افراد نداشته اند و همچنین اقتصاد رانتی دولتی هم در کشاندن کارکنان حکومت و خویشاوندان آنها به پای صندوق های رای تاثیر بسزایی داشته است. این قشر از جامعه بخاطر امنیت شغلی، حفظ مقام و موقعیت خود در نهادهای حکومتی و کسب امتیازات و غنائم از حکومت خواسته و یا ناخواسته تن به رای دادن به این طیف ها و افراد می دهند چون این افراد از نفوذ بالایی در داخل حکومت بخصوص نهادها و ادارات برخوردار هستند و براحتی  می توانند خواست این قشر از جامعه را بر آورده کنند. اگر افراد مورد نظر خامنه ای رای نیاورد با دستوری که از بالا یعنی نهاد رهبری صادر شده در خلوت صندوق ها را از برگه های رای پر می کنند تا اینکه فرد مورد نظر به مجلس راه یابد.

با توجه به مطالب فوق می توان نتیجه گرفت انتخابات مجلس نهم ایران هم مثل انتخابات گذشته در ایران فرمایشی و توسط بیت رهبری مهندسی شده بود و در کل انتصاباتی بود که رای مردم در آن ارزشی نداشته و در نتایج آن تاثیرگذار نبوده است. بنابراین این انتخابات با اصول دموکراتیک امروزی و استاندارد های بین المللی هم خوانی نداشته، در خدمت و تامین منافع اقلیت خاص حکومتی می باشد.