چپ ایران چپ حاکم نبود. چپ میدانهای تیرباران بود. و هست . چپ ایران چپ حاکم همسایه شمالی و چین نبود. چپ حاکم بلوک شرق نبود. چپ کامبوج نبود. چپ ایران چپ میدانهای تیرباران حکومت دیکتاتوری شاه و حکومت فاشیستی اسلامی بود و هست. «نظامهای سرمایه داری دولتی» ، نظام  چپ و سوسیالیستی نبودند. و گردانندگان  سرمایه دار و بروکرات آنها چپ نبودند.
چپ ایران چپ خاوران ها بود و هست. چپ ایران آفریننده ی فرهنگ قرن اخیر ایران است. 

چپ ایران اولین نیرویی ست که جدایی دین و دولت را مطرح کرد. اولین نیرویی ست که عدالت اجتماعی، برابری زن و مرد، حقوق برابر خلق ها، استقلال و آزادی فردی و اجتماعی را مطرح کرده است.
اولین نیرویی ست که در میدانهای تیرباران از ایده های انسانی خود دفاع نموده. اولین نیرویی ست که سعادت و آزادی فرد را شرط سعادت و آزادی همگان دانسته. و برعکس.
چپ میدانهای خونینی ست که شیفته زندگی و سعادت انسان بود. اولین نیرویی ست که بردگی نوین جهانی را نفی میکند. چپ ایران نیروی نفی دیکتاتوری بود و ضامن برقراری دموکراسی.
تحصیل مکتب چپ  که مکتبی ست  عظیم، و هزاران اندیشمند و نویسنده و مبارز سیاسی در آن تلاش میکنند، و تکیگاهی به عظمت همه بردگان روی زمین دارد ، کار هر آدمی نیست. من چپ نیستم. اما چپ را خوب می شناسم. و کوچکتر از آنم که خود را چپ بنامم. 

براین اساس بدون چپ ، در ایران نه مسئله دموکراسی حل میشود و نه مسئله خلقها. و ستم ملی و تبعیض.  نه آزادی و استقلال؛ و نه پیشرفت و رفاه اجتماعی. بدون چپ میدانهای خونین،  تنها  دیکتاتوری ناسیونالیستی فارسی و دیکتاتوریهای ملیتی میتوانند پا بگیرند. اما از آنجایی که هیچ نیرویی نمیتواند وجود چپ و آرمانهای برشمرده ی آنرا در جامعه نفی کند، چپ نامیراست. دشمنی های هستریک حکومت فاشیستی ایران، ناسیونالیستهای ملیتی و پارسی ، آلترناتیو سازیهای برده داران جهانی با آن ، بخاطر آرمانهای بشری و مبارزه ی خستگی ناپذیر چپ،  جز یک تلاش نا امیدانه چیزی نیست. 

چپ تیرباران شده ایران ، در طول یک قرن با تمام اشتباهات و درستی هایش، با تمام شکست و پیروزیهایش ، اولین نیرویی ست که خود را بیرحمانه نقد کرده و جایی برای نق زدنهای ناسیونالیستها و فاشیستها نگذاشته است. 

حکومت ایران چپ را رقیب و دشمن خود میداند. ناسیونالیستها آنرا رقیب و دشمن خود میدانند. از این رو تبلیغات هستیریک چپ ستیزی را در داخل جامعه و در رسانه ها براه انداخته اند. 
-فاشیسم حاکم  بزرگترین نیروی چپ 50 سال اخیر ایران را که آگاه ترین و عاشق ترین نیروی جامعه بود «فداییان جهل» می نامند.
-ناسیونالیستها به همراه حکومت  تبلیغات میکند:«چپها دشمن شماره یک ملت ایران از ترک و کورد و غیره هستند. »
-و یا «بزرگترین جنایت تاریخ را علیه انسانها همین چپی ها در قرن اخیر کرده اند, بازهم دم از انسانیت میزنند».
-یا  کسانی را که «   ملوزوویچها, پوتین ها, چینی ها میکشند انسان به حساب نمی آورین و زیر سبیلی رد میکنید. این است انسان دوستی در فلسفه شما و رفقا.»
-یا «  نیروهای چین کومونیست حد اقل 95 اویغور را در ایالت اویغورستان بطرز وحشتناکی به قتل رسانده است, چرا شما در مقابل چنین جنایتها هیچ خمی به ابرویتان نمی آورید.»
به نقل از کامنتهای سایت ایران گلوبال 

اینها را بی ربط و باربط همه جا علیه چپ محکوم و خونین، بوق میزنند ، و پروپاگاندا راه انداخته و به خیال خود مثلاً با چپ ایران می رزمند. غافل از اینکه اندیشه های چپ در تمام تارو پود جامعه ریشه دارد
 و با تبلیغات گوبلزی هم نمی توان مانعی در برابر انتشار آنها ایجاد کرد. آنچه از درد و زندگی بر می خیزد و در خدمت رفع اسارت است سدی نمی شناسد. نه میدانهای تیرباران مانع میشود و نه  زندانهای قرون وسطی یی، و نه تبلیغات ناسیونالیسم که مادر فاشسیم است.

من به درستی متأسفم از وضع «هیئت گردانندگان» -مان، در سایت  ایران گلوبال ، که نه شناختی از مقولات پروپاگاندا و روشنگری داریم، و نه از نقد و آزادی بیان. و بسیار شرمگینم از اینکه سایت را 
به بهانه آزادی بیان تبدیل کرده ایم به محل تبلیغات گوبلزی علیه چپ و غیر چپ. و به جای روشنگری در تشتت افکار و خشونت کلام گام میزنیم. 
- به یکی حق میدهیم همه اپوزیسیون را گونی وار به لجن بکشد.
- به دیگری حق میدهیم چپ ایران را مسئول جنایات کره ی زمین تبلیغ کند.
-بدون اینکه هیچکدام نقد آکادمیک مطرح کنند.
بله، بدون مبارزه ی یک قرنی چپ ایران، شاه سرنگون نمی شد.
بدون وجود میدانهای تیرباران یک قرنی برای چپ ، و پرواربندی قشر آخوند از سوی سلطنت، فاشیسم مذهبی نمی توانست حاکم شود.

بله، با وجود چپ نیرومند ایران بازگشت سلطنت خیال باطلی ست.
با وجود چپ نیرومند ایران ناسیونالیسم نمی تواند به فاشیسم تبدیل شود.
وجود چپ نیرومند،  ضامن استقرار دموکراسی و آزادی و عدالت اجتماعی در ایران است. 
با وجود چپ نیرومند عمر فاشیسم مذهبی کوتاه میشود.
با وجود چپ نیرومند برده داران جهانی نمی توانند برای ستمکشان ایران چلبی ها آلترناتیوسازی کنند.
این است ریشه های پروپاگاندای گوبلزی، علیه چپ همیشه تیرباران شده ی ایران.  

نگون بختان! بدون چپ چه دارید؟ 
-50 سال دیکتاتوری سلطنت !
-35 سال فاشسیم مذهبی!
هیچ اندیشه کرده اید فرهنگ یک قرنی ایران
- انقلابات و جنبشهای مردمی برای تغییر زندگی، برای آزادی و پیشرفت ،
باخون چپهای ایران آبیاری شده است؟ 
یک سال آذربایجان بهار آزادی را دید، با خون چپ ها و دمکراتها بود. فرهنگ آذربایجان با قلم چپهای این دیار شگفته است.
نگون بختان! بزرگترین شاعر معاصر فارسی شاملوست که یک انسان دوست و سو سیالیست بود. همه نویسندگان بزرگ آذربایجان سوسیالیست و چپ بودند
که فرهنگ ما را بنیان نهاده اند. انقلاب مشروطه، انقلاب بهمن، جنبش دموکراتیک آذربایجان، جنبش فدایی همه با اندیشه و خون چپها آبیاری شده است.
نگون بختان! بدون چپ چه دارید؟ براستی هیچ! آنان که هیچ ندارند شایسته ی دیکتاتوری و فاشیسم اند. این تجربه تاریخ است. 

 بدون چپ چه دارید؟ اندیشه ی بوزقوردگرایی-گرگ خاکستری- را؟ یا ژن شناسی و "ژن معیوب" فارسها را؟
یا تئوری دهشاهی "ملت حاکم وظالم"  فارس را؟ بدون چپ چه اندیشه ای برای مردم خود و دیگرانسانها به ارمغان آورده اید؟ ناسیونالیسم را که مادر فاشیسم است؟
یا ترک گرایی را که خود نژادگرایی ست؟
براستی، ای نگون بختان من، براستی ای ناسیونالیستهای افراطی خلقها ، برای خود و بشریت چه اندیشه ی انسانی به ارمغان آورده اید؟ مادر فاشیسم را؟
دلم از نگون بختی تان مویه میکند. چشمانم از نگون بختی تان اشک ریزان است. تهی بودنتان مرا زنده بگور کرده است.
آینده یتان را سخت غم انگیز می بینم. اگر خود را تغییر ندهید آینده ی دهشتناکی در انتظار شماست. شمارا از نگون بختی نجاتی نیست.
نهایت هنر و تفکرتان آن است که آذربایجان را آزربایجان بنویسید .  «ذ» را به «ز» تبدیل کنید و دنبال ژن این و آن بگردید. این است ارمغان اندیشه ی شما.
وای بر این تهی بودن شما! آذربایجان در هیچ دوره ای چنین از اندیشه تهی نبوده است.