آقای خامنه ای! برای اولین بار اعتراف می کنم حق با شماست. درست گفتید؛ انتخابات دیگر تمام شد. حضرت آقا! سیل میلیونی ملتی که در خیابان فریاد می زند « منتظری مظلوم راهت ادامه دارد»، دیگر به دنبال پس گرفتن رای خود نیست، زندگی شان را پس بده.

این جمعیت خوب می داند که خیابان هم سهم شان نیست در این حاکمیت، خوب می داند که با آمدن به یک خیابان ناامنی که هنوز رد خون برادران و خواهران شان را بر تن دارد، هیچ تضمینی برای زنده ماندن شان نیست. خوب می داند که گلوله ها آماده و باتوم ها مهیای فرود آمدن است. خوب می داند که زندان کمترین پاسخ است برای حضور شان. خوب می داند مرگ بر دیکتاتور گفتن تاوان سنگینی دارد. خوب می داند در جای جای شهر دوربین برای شناسایی صورت های بی نقاب شان کار گذاشته اند، خوب می داند که خیابان هم گاهی خیانت می کند به خیل معترضان آنگاه که از دست ماموران نقاب به رو فرار می کنند و با تابلوی بن بست نسب شده بر خیابان، ته دل جوان از نفس افتاده خالی می شود.این ملت خوب می داند که با آمدن به خیابان ممکن است مادر و پدری تا همیشه چشم به راهشان بمانند. با این همه اما آمدند. بی فراخوان.

آمدند و فریاد زدند: « منتظری مظلوم راهت ادامه دارد حتی اگر دیکتاتور بر ما گلوله بارد». می دانی این شعار ساده یعنی چی ؟ یعنی ادامه دادن راه همان که شما او را گناهکار خوانده ای . یعنی دفاع از از همان کسی که در قاموس شما رفوزه شده است. یعنی دفاع از کسی که شما از خدایتان برایش طلب مغفرت کرده اید. حضرت آقا! این سیل میلیونی ملتی که به خیابان آمد به درستی برای تایید سخن آخر شما بر آمد. برای نخستین بار گمان می کنم ملتی که بی فراخوان صدا و سیما و رسانه های رسمی به خیابان آمدند، حرف شما را باور داشتند و آمدند تا بگویند درست می گویی انتخابات دیگر مسئله این ملت نیست. میلیون ها ملتی که در سوگ منتظری منتظر اعلام عزای عمومی شما نماند و به خیابان آمد بی شک به دنبال باز پس گرفتن رای خود نیست. میلیون ها مردمی که روانه یک خیابان پر از سربازان و سینه چاکان آماده قتل می شوند دیگر کاری به کار انتخابات ندارند. درست گفته اید انتخابات دیگر تمام شده است برایشان. آقای خامنه ای! سیل میلیونی ملت دیگر به دنبال پس گرفتن رای خود نیست، زندگی شان را پس بده.