؛ پاسخ رهبران و سران به اعدام را در راهپیمایی بیست دوم بهمن

سران جنبش، اعدام آرش رحمانی پور و محمدرضا علی زمانی را محکوم کردند.

این خبر مرا که در تمام این ساعات هایی که گذشت، چشم به راه بوده ام خوشحال می کند اما ذوق زده نه چرا که می دانم سهم پدر و مادری که خبر به دار شدن عزیزشان را از تلوزیون آقای ضرغامی شنیده اند و فرصت یک خداحافظی کوتاه هم نداشته اند، بیش از این ها است. تنها ساعتی بعد از اعدام این دو جوانی که پیش از انتخابات دستگیر شده اما قربانی قدرت طلبان متقلب در انتخابات شده اند، نوشته بودم کاش سران سکوت بشکنند ودر برابر این دو اعدام موضع گیری کنند. نوشته بودم که مطمئن هستم که فشار افکار عمومی هم پاسخ می دهد اینبار هرگز سران سکوت نخواهند کرد. اما در همان ساعات اولیه باز هم اصل موضوع اعدام فراموش شد و جمعی به اینکه چرا واژه سران را به کار برده ام برای موسوی و کروبی اعتراض کرده بودند و در سایت ها هم مطلب نوشته اند که این جنبش سر ندارد، رهبر ندارد.

به شیوه های پراکنده و روز خیز این اعتراضات مردمی انتقاد وارد هست اما جنبش بی سر نیست، بی رهبر نیست ، رهبران مردم اند و سران کسانی که با رهبری مردم بیانیه می دهند و در خیابان ها هم همپای مردم باتوم می خورند و عزیزان و بستگانشان را هم همپای مردم از دست داده اند.

رهبران مردمی هستند که وقتی کروبی و موسوی برای عاشورا بیانیه نمی دهند خودشان به خیابان می آیند و آنگاه وقتی تاریخ عاشورا را دگر گونه در خیابان های تهران نوشته اند، نیازمند سرانی هستند تا به نمایندگی از آنها بیانیه دهند و با حاکمیت وارد مذاکره شوند.

رهبران مردمی هستند که دورادور نگران و ناظر رفتارهای این سران هستند و تنها دقایقی پس از انتشار مصاحبه کروبی با خبرگزاری فارس و به رسمیت شناختن احمدی نژاد به عنوان رئیس دولت از او توضیح می خوهند . این یعنی همان نکته ای که سران هر جنبشی انتظار دارند تا با فشار مردمی وارد مذاکره با حاکمیت شوند و جایگاه واقعی جنبش را به مردم نشان دهند. یعنی فشار از بدنه جنبش و چانه زنی از سوی سران.

حاکمیتی که می خواهد سران جنبش را با استناد با قوانین خود، ضد نظام جمهوری اسلامی و ضد ولایت فقیه و برانداز معرفی کرده سپس محاکمه سران را راهی برای سرکوب برگزینپد نباید از نمایندگان جنبش توقع داشت در راس همانند بدنه فریاد مرگ بر دیکتاتور سر دهند و در دام آنانی که جنبش را به خشونت و افراطی گری فرا می خوانند بیافتند.

نمی دانم چرا واژه سران جنبش سبز برای کسانی چون موسوی و کروبی، برخی ها را به انتقاد و برخی دیگر را خشمگین می کند. مگر غیر از این است که پافشاری این دو بر ابطال انتخابات ، مردم را مشوق شد و به خیابان آمدند؟ مگر غیر از این است که در یک روند آرام دموکراسی خواهی ابتدا این دو تن سر شدند تا صندوق ها را پر رونق کنند؟ مگر همان کسانی انتخابات را تحریم و به مشارکت مردم به سان هیزمی برای داغ شدن تنور انتخابات نظام نگاه می کردند این روزها همپای مردم و همراه جنبش نشدند؟جنبش متکثر شده است اما دلیلی بر بی سر شدن آن نیست.

پس به گمانم دور از انصاف و اعتدال و و همچنین به دور از رسم سیاست ورزی است که اگر اینبار هم همین دو تن راههای دیگری را برای ادامه حضور آرام مردم در خیابان برگزدیند پشت شان را خالی کنیم و به سرعت جنبش را به سمت شقه شقه شدن پیش ببریم.

بیانیه سران جنبش را بخوانید و بعد شاهد باشیم که رهبران این جنبش چگونه از نمایندگان خود در راس جنبش می خواهند تا گام های بعدی را بردارند.

میرحسین موسوی و مهدی کروبی با ابراز تاسف نسبت به اعدام برخی از شهروندان خواستار رسیدگی قانونی به وضعیت بازداشت شدگان اخیر شدند .

موسوی و کروبی با اشاره به پرونده کسانی که اعدام شدند گفتند : ” به نظر می رسد کسانی که اقدام به اعدام آنها شد ماهها قبل از جریان برگزاری انتخابات دستگیر شده و پرونده آنها نیز ارتباطی با حوادث انتخابات اخیر نداشته است و به گفته وکلایشان آنها تنها توانسته اند دیداری کوتاه با موکلان خود داشته اند و مراحل دادرسی برای آنها انجام نشده است . به نظر می رسد که چنین اقدامی برای ایجاد خوف در مردم جهت عدم حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن است .”

موسوی و کروبی تاکید کردند :” بازداشت های گسترده فعالان سیاسی ، مطبوعاتی و دانشگاهی به اتهام اعتراض جهت دفاع از حقوق خودشان غیرقانونی است و این در حالی است که روند اعتراف گیری از این زندانیان نیز مغایر با مبانی اسلام و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می باشد . ”

کروبی و موسوی با اشاره به خطبه های احمد جنتی در نماز جمعه این هفته ضمن ابراز تاسف از بیان چنین مسائلی از زبان امام جمعه موقت تهران گفتند : “متاسفانه به جای آنکه از تریبون نماز جمعه برای دعوت مردم به تقوا استفاده شود، خطیب نماز جمعه با توصیه به قوه قضائیه مبنی بر اینکه اگر در ۱۸ تیر ضعف نشان نداده بودید و دستگاه قضایی چند نفر را اعدام کرده بود حادثه روز عاشورا به وجود نمی آمد ، مسئولان را به برخورد و کشتار مردم و ترغیب می کند و عملکرد برخی مسئولان برای اعدام شهروندان به اتهاماتی مبهم و واهی را تبرئه می کند . این جای بسی تاسف است که تریبون نماز جمعه به جایگاهی برای تشویق به خشونت گرایی و ترغیب مسئولان برای اعدام شهروندان تبدیل شده است . ”

موسوی و کروبی تنها راه خروج از بحران و بازگشت آرامش به کشور را آزادی زندانیان سیاسی و رفع توقیف مطبوعات ، رفع پلمپ احزاب و برگزاری انتخابات آزاد دانستند و تاکید کردند : “اکنون اکثریت مردم برای احقاق حقوق خود بدون هیچ گونه واهمه ای در میدان حضور دارند و خواست آنها نیز برگزاری انتخابات آزاد می باشد که متاسفانه گویا صدای اکثریت مردم شنیده نمی شود . ”

کروبی و موسوی تداوم وضع موجود را موجب وارد شدن ضربه به اصل انقلاب و نظام جمهوری اسلامی که حاصل رنج و فداکاری ملت ایرات است دانستند و افزودند : ” به نظر می رسد که در میان برخی از مسئولان کشور توهم توطئه نسبت به تغییر ساختاری در نظام شکل گرفته است که این تفکر کشور را به سقوط می کشاند و اصل نظام را با خطر رو به رو می سازد .”

کروبی و موسوی تاکید کردند : “اکثریت مردم تنها حق خود را می خواهند و به دنبال تغییرات ساختاری در اصل نظام نیستند ولیکن به نظر می رسد که حاکمیت نسبت به همین صدای حق خواهی مردم نیز احساس خطر می کند در حالیکه شنیدن این صدای اکثریت و پاسخ به آن تنها راهکار خروج از بحران است .”

گفتنی است کروبی و موسوی از مردم دعوت کردند که در راهپیمایی ۲۲ بهمن حضوری گسترده داشته باشند .