2.pərdə
5. səhnə
Ana 

Qonça-gilin evi: 3-ü-4 bir  pencələli otaq. Yatıb-oturmağa və yemək pişirməyə. Duvara dayanmış yorqan-döşək, aşpazxana hacatları ,  və bir tikiş çərxi gözə dəyirlər. Zəngin səsi gələcək, qadın(qonçanın anası) eşiyə
çıxıb Aydını içəri gətirir.

Qadın     Buyurun əyləşin(əlilə sözün görsədir),çox xoş gəlmişi(ni)z
               yoxsul ana-bala evinə.Ajlığı(ni)z var buyurun;yoxsulluğumuza, evin
               darlığına baxmayın,örəyimiz genişdir.Pənir- çörəkimiz var, və acı çay.           
Aydın     Məmnun.Çay içərəm.              
 Qadın    Rahat gəldi(ni)z?
Aydın     Bəli, burda sizin qonşu yardım elədi.
Qadın     Biz sizi çox incidirik.
Aydın     (dizi ustə  əyləşir). Xahış elirəm,yox ,heç bir əziyyət  arada yoxdu.  
               Mən Qonçanın müşkülün öz müşkülüm bilirəm, buna görədə istədim
                siz-inən bir  danışım. Razısı(nı)z uşaq mədirəsəyə getsin?
Qadın     (bir çay verir). Niyə gərək razı olmu(a)yam?Bu hər ananın böyük
               diləki dir ki uşağı dərs oxuyub böyüyüb bir işin sahabı olsun.
               Sevinirəm ki biz bəzi adamlar kimin yoxsulluqdan əlibağlı qalıb əyri
               yollara düşməmişik, öz qıçımız üstə durmuşuq;ata-anamda
               əllərindən gələn qədər bizə yardımcı olublar.            
               Amma elə müşküllər var ki qoymayıblar bizi rahat yaşıyaq.Qnçanın        
               sicillisi yoxdu.
Aydın      Bunu qonçada mənə dedi.
Qadın     Çün ki kəbin kağazım yoxdu.Mən nışanlı olanda atası fovt
               elədi. Biz altı ay nışanlı qaldıq.Bu arada mən boylu oldum. O fəhləlik  
               elirdi, bir gün geddi işə daha qayıtmadı;duvar altında qalmışdı;dedilər.   
               (Gözləri dolur).Uşaq evdə anadan oldu.Buna görə ki o-bu çox söz  
               çıxartmasınlar,onu aldım dişimə kənddən şəhərə qaçdım və biləsin  
               burda böyütdüm.Mən dərzilik elirəm,evlərdə paltar yururam,         
               nəyisə çox çətinlik-nən geçinirk da.Qonça atasın görmüyübdü,onun  
               tərifin bircə mənim dilimdən eşidibdi,amma eləbilir ki özüdə onu
               görübdür. Necə deyim, hərdən buda mənim örəyimi parça-parça eləyir.
               Atası çox mehreban və iyit bir kişi idi...                 
               Bu çətinliklərə görə indiyəcən mən sırrımı kimsəyə açmamışam.

               Atam çox çalışdı hacı ağadan mənə bir kağaz alsın, amma
               olmadı. O deyir özü şahaddı bizim nişanlı olmağımıza, amma bunu
               kəbin kəsmə hesab edəbilməz.Deyir "nə bəlli, bəlkədə uşaq ayrı bir
               kişidəndir!" Bu işə kağaz verə bilməz. Atam deyir "bu işin düzəlməsi
               ağır bir pol istəyir .Versən hacı ağaya oxuya-oxuya yazar".

Aydın     Siz ata-ananın sicillisin gətirə bilərsi(ni)z?
Qadın     Gətirrəm.
Aydın     Çox yaxcı. İşin qalanı mənim.Bir tanış taparam, bəlkə uşağa bir sicilli 
               aldıq. 
Qadın     Olsun,gətirrəm.Amma çox tə'əssuf-nən deməliyəm ki mədirəsənin  
                xərcin verəbilmiyəcəkəm. 
                                             

Aydın      Mədirəsənin xərci mənim boynuma.Xıyalı(ni)z rahat olsun.
Qadın      Sağ olun. Siz bizə çox iyitlik,məhəbbət edirsiz.Soruşa bilərəm 
                nə çün bir bələ məhəbbəti(ni)z var bizə,bu uşağa?
Aydın      Buna görəki hələ öyrənməmişəm " mənə nə!"deyim.
                Bəlkə bir gün məndə bu sözü öyrəndim.Yada birisi  mənədə onu 
                öyrətdi. Onda hər şeyi düz görəcəkəm, indi  isə tərsə,                      
                görürəm.Bu da bir noxoşluqdu ki tutan tez ölür!
Qadın      Yaşayın. Yaman gün görmüyəsi(ni)z.Bu bizim arzumuzdu, sizin  
                üçün. Bağışlayın, mən çox gayam. Siz dedi(ni)z ki  Qonçanın  
                müşkülun öz müşkülünüz bilirsi(ni)z.                
 Aydın     Sizdə sağ olun. Əslinə baxsaz  bu işi görmək mənim borcumdu.
                Burcu nə elərlər? Burcu vermək gərək.Məndə uşaq ikən çalışmışam.        
                Butun bu işləri ki indi uşaqlar xıyavanda görürlər yada iş    
                yerlərində,məndə görmüşəm. Kirbit,qaçaq sığara,adams,bilit,ruznamə
                və hablə  bir şeylər satmışam.Sonra əhək,kərpiç korələrində və        
                kaşı,səvzə kərnanalarında çalışmışam. 8yaşından 14 yaşınacan.
                Mən butun bu işlərdə uşaqlığımı itirib əldən vermışəm.Onu 
                amansızca məndən alıblar.İndi-nin indisi di hələdə onu arayıram.

                Bu arada birisi yoluma çıxdı,hər şeyi   əlimdən alıb dedi"
                bu işləri at qırağa,bunlar uşaq işi deyil,al kağaz qələmi,
                get kitab, dərs dalısıca!"Və illər boyu yardim etdi ki mən özümü
                batlaqdan qurtaram.Buna görə deyəbilmərəm "mənə nə".          

Qadın       Odi ki deyiblər"yananın dərdin yanıq bilər-Əslinin dərdin Kərəm bilər".
Aydın       Bəs sabah saat 9-da idarə qabağında görüşərik.

Qadın      Olsun,gələrəm.
Aydın      Hələlik.
Qadın      Hələlik.

Dalısı var

.

پرده ی دوم
صحنه ی پنجم
 مادر

خانه غنچه: اتاقی ست سه در چهار با یک پنجره؛ برای خواب و آسایش و آشپزی. کنار دیوار لحاف و تشک، وسایل آشپزخانه و یک چرخ خیاطی به چشم میخورند. 
با صدای زنگ، زن -مادر غنچه- بیرون رفته و آیدین را به داخل راهنمایی میکند. 

زن           خیلی خوش آمدید ، به خانه ی فقیران.بفرمایید بشینید،(تعارف را با دست نشان میدهد). 
               میل دارید چیزی بخورید، بگید. به کوچکی خانه و بی چیزیمان نگاه نکنید؛ 
               قلبمان بزرگ است. خدمت تان نان و پنیرداریم ؛ و چایی تلخ .           

آیدین       ممنون. چایی میخورم.
زن           راحت پیدا کردید؟
آیدین       بله. اینجا همسایه یتان کمکم کرد.
زن            ما شما را خیلی اذیت میکنیم.
آیدین        (روی دو زانو می نشیند).خواهش میکنم. نه، اذیتی در میان نیست. من مسئله غنچه را 
                مسئله خودم میدانم. به خاطر همین نیز خواستم با شما صحبت کنم. راضی هستید 
               بچه به مدرسه برود؟            

زن           (چایی میدهد). چرا باید راضی نباشم. این آرزوی بزرگ هرمادری ست که فرزندش به مدرسه برود،
               بزرگ شود، و شغلی داشته باشد.خوشحالم که ما مثل بعضی از آدمها ، بخاطر فقر و از روی
               ناچاری، پا به راههای نادرست نگذاشته ایم . روی پای خودمان ایستاده ایم.           
               پدر و مادرم نیز درحد توان یاور مان بوده اند. اما مشکلاتی هست که موجب شده ما نتونیم راحت  
               زندگی کنیم.غنچه شناسنامه ندارد.          

آیدین       این را غنچه هم به من گفت.
زن           برای اینکه سند ازدواج ندارم. نامزد بودم پدرش فوت کرد. در شش ماهی که باهم بودیم 
               من حامله شدم. 
               او عملگی میکرد. یک روز رفت سرکار و دیگر برنگشت. زیر آوار مانده بود.گفتند.          
               (چشمانش پر از اشک میشود). بچه در خانه متولد شد. برای اینکه این و آن کمتر حرف دربیآورند، 
               او را  زدم بغلم و به شهر آمدم؛ و اینجا بزرگش کردم.من خیاطی میکنم، 
               در خانه ها لباس برای مردم می شویم. با سختی یک جور میسازیم دیگر.غنچه پدرش
                را ندیده است. تنها تعریف او را از زبان من شنیده، اما احساس میکند که خودش  نیز 
               او را دیده است.گاهاً این هم دلم را تکه -تکه میکند. پدرش آدم جوانمرد و مهربانی بود...
                پدرم خیلی سعی کرد از حاجی آقا کاغذی برای من بگیرد، ولی نشد. او میگوید:
               خودش شاهد نامزدی ما بوده ولی نمی تواند آنرا به حساب عقد و ازدواج بگذارد.میگوید:
               از کجا معلوم، شاید بچه از یک مرد دیگری ست. نمی تواند کاغذ بدهد. پدرم میگوید:
               حل این مسئله پول کلانی میخواهد. اگر بدهیم حاج آقا با خوشحالی کاغذ را می نویسد.
آیدین       شما می توانید شناسنامه پدر و مادر را آماده کنید؟
زن           بله. میتوانم.
آیدین       بسیار خوب. باقی کار با من. آشنایی پیدا میکنم که شاید بتوانیم برای بچه شناسنامه بگیریم.
زن            باشد. من شناسنامه ها را میاورم. ولی متأسفانه باید بگویم مخارج تحصیل را نمی توانم بپردازم.
آیدین       هزینه تحصیل را من به عهده میگیرم. خیالتان راحت باشد.
زن            زنده باشید. شما برای ما خیلی محبت و مهربانی میکنید. میتونم بپرسم چرا اینهمه برای ما ، 
               این بچه، محبت میکنید؟ 
آیدین       بخاطر اینکه هنوز یاد نگرفته ام بگویم «به من چه». شاید روزی من هم این سخن را 
                یاد گرفتم و یا یکی آنرا به من هم یاد داد. آن وقت همه چیز را درست خواهم دید؛ ولی اکنون
               وارونه می بینم. این هم یک بیماریی ست که هرکس به آن مبتلا میشود، زود می میرد.
زن           سلامت باشید.هیچوقت روز بد نبیند.این آرزوی ماست برای شما. من خیلی فراموش کارم،
               شما گفتید که مشکل غنچه را مشکل خودتان میدانید.

آیدین      شما هم سلامت باشید. در حقیقت، انجام این کار پرداخت یک بدهی ست.بدهی را چکار 
               میکنند؟باید آنرا پرداخت کرد. من هم در کودکی کار کرده ام. همه کارهایی که امروزه بچه ها

               در خیابان یا محلهای کار انجام میدهند انجام داده ام. فروش کبریت و سیگار قاچاق، 
               بلیط ،روزنامه و مانند اینها را انجام داده ام. بعد در کوره های آهک پزی،
               آجر پزی، و کارخانه های کاشی سازی و سبزه پاک کنی کار کرده ام. از 8 تا 14 سالگی. 
               من کودکیم را در این کارها گم کرده و از دست داده ام.آنرا بیرحمانه از من گرفته اند. 
               هنوز که هنوز است به دنبالش میگردم.

               در این میان یکی برسر راهم قرار گرفت و گفت: این کارها را رها کن. آنها برای بچه ها نیست.
               برو دنبال درس و مدرسه.و سالها کمکم کرد ، که خود را از باتلاق رها کنم. از اینرو نمی توانم
               بگویم «به من چه».
زن           اینه که میگویند: درد را پیش دردمند بگو. عظمت درد "اصلی" را  تنها "کرم " میداند.
آیدین       پس، فردا صبح، ساعت نه ، جلوی اداره همدیگر را می بینیم.
زن           باشد. میام.
آیدین      به امید دیدار
زن           به امید دیدار

   ادامه  دارد          
-----------------         

 1-   غنچه (Qonça (1 

http://www.iranglobal.info/node/34341
2-     غنچه (Qonça (2 
  http://www.iranglobal.info/node/35062   
3-  غنچه ( Qonça ( 3
 http://www.iranglobal.info/node/35737