غنچه (Qonça (2

12.06.2014 - 16:35

4.Səhnə
Arzı

Qonça mərizxanada təxt üstündə oturub bir karton filimə baxır.Bir az sonra filim qurtulur.
O telviziyonu bağlır.Bu an Aydın əlində bir hədiyyə içəriyə girir.İkindi dir.
Mədirəsələr təzə bağlanıblar.

Aydın Səlam. əmı can,nəcəsən,kefin yaxcıdı?
Qonça (o təxtdən aşağı yenib sürütmə geyib əlverir). Mersı,yaxcıyam.Yalnız bir az öz içimdə
əsirəm.
Aydın Oda gedər.Gel,bu hədiyyni sənə gətirmişəm.(Verir əlinə).
Qonça Açabılərəm?
Aydın Niyə yox,sənə gətirmışəm.
Qonça (açır). Oh! Rəng midad,nəqqaşı dəftəri,adams və şaqalat.Çox sağ olun.Nəqqaşı az
bacarıram. Yalnız hərdən- bir dostumunkun çəkmişəm,aparıb mədirəsəyə yaxcıda
nümürə alıbdı.
Aydın Oh! Bəs sən yaxcı başarırsan.Deyirdim bə hələ gərək bunu sənə örgədəm.
Qonça Hən,istirəm örgəşəm.
Aydın Bəs gəl bir şey çəkək.De nə istəyirsən çəkəsən?
Qonça Bir puflək. İpiynən.Belə gedir göyə(əlinin hətəkətinən görsədir)
Aydın Sən çək mən baxıram.
Qonça (çəkib gurtarır).Yaxdı?
Aydın Çox gözəldir.Mən sən yaşında olanda bələ başarmırdım.
Qonça Mersı.
Aydın Dedin öz içində əsirsən,necə?
Qonça Belə ha!(O əllərin yumub baş-bədənin titirədir).
Aydın Bildim,necə olsa gedər.Dözmək gərək.Toxtadın burdan getdin,istəyirsən mi genə gül
satasan?
Qonça Pol lazımdı.Həyə, mən gərək işləyim.Olmaz ki mama-ma köməhy eləmiyim.
Aydın Yox!Pola,işə,anayan fikir eləmə!İstəyirəm biləm özün nə istirsən mi?
Qonça (fikir elir).Özüm nə istirəm?İstirəm oynuyum.
Aydın Oyun başarırsan mı?
Qonça Xəsdərçin(naqqışlı),beşdaş,top oyunu(hərəkətlərilə onları görsədir).İstirəm
mədirəsəyə, gəzməyə gedəm.Yox olmaz. Onda daha yoldaşlarım yoxdular,
onlar xıyavanlarda adams, gül ,cd satırlar və maşın şüşəsi silirlər.Daha birisi
yoxdur ki mən-nən oynuya.
Aydin Niyə. ayrı uşaqlar vardılar,onlarla dost olub oynarsan.Mədirəsəyə də getsən
genə təzə yoldaşlar taparsan.
Qonça Yox! İstəmirəm tapam!
Aydın Niyə?Adam yeni yaldaşlar taparsa ki golay olmaz.
Qonça Yox!İstəmirəm yoldaş tapam!
Aydın Olar diyəsən niyə istəmirsən?
Qonça Dostum ölübdür!
Aydın Heyif!Çox acındım,navax,niyə öldu?
Qonça Neçə ay bondan qabax.Bilirsiz məndə onnan öldüm!Yanı istirdim öləm amma
qoymadılar!Bir gün gəldilər onu maşına goyub qəbirsanlığa apardılar.Təzə motad,
olmuşdu.Öncədən mən bilmirdim,ələki bildim çox ağladım.Onu çox istirdim,çox
mereban idi.Çox yaxcı idi.Çox axladım.Biləsinə dedim sən alla ötür!Bu işin
dalısıca getmə!Dedi ,yacı,amma genə getdi,buraxmadı.Bilirdim öləcək,öldü də.
Ağladım-ağladım, çox ağladım!Ağlamıyaydım?Axı yoldaşım ıdı,istirdim biləsin,
gözümün qabağında sağlığın aradan aparırdı,məndə bilirdim ki öləcək!
Burdan-ordan eşitmişdim bələ uşaqlar tez ölüblər.Çox qorxurdum.Çox!O öldü,
məndə noxuşladım!
Bir gün gördüm anası bir dəstə gül əlində mindi otubusa.Məndə ikimcinə minib
dalıca getdim.Gördüm gülü goyub qəbirin üstünə ağlayir.Dözdüm gurtulub qayıdıb
getdi. Axşam ıdı.Getdim yoldaşımı gəbiri üstə,üzümü dayadım torpaqlarına,
sərildim.şırın-şırın doyunca ağladım;yalvardım qapunu açsın mənidə alsın özyanına
amma açmadı.Qaldım ağlıya-ağlıya...heç bilmədim daha nə oldu.Bircə o zaman
bildim ki sub idi, qəbirsanlığın sahabı (gözətçini anladir) məni oyatdı
və öz dəftərinə apardı.Sonra polisi çağırıb məni onların elinə verdi.
Mamam xəbər vermişdi ki mən itmişəm. Yox!
İstəmirəm belə yoldaşım olsun.İstəmirəm birinən dost olam.Gorxuram genə bir şey ola,yoldaş söze baxmıya,düşə ölə.
Axı bilirsiz,adam istiyir,çox-çox da istiyir.
Bütün göylər,dənizlər qədəri ;bütün üldüzların sayı qədərı(əllərilə
onların böyüklüğün görsədir).Birdən yoldaş düşüb ölür.Məndə istədim onla öləm,
Amma ayrılmıyam...bilirsiz...(ağlır).
Aydın Canım,gözüm ağlama!Bağışla ki səni incitdim.Bilirəm çox ağır və acıdı.Çox-çox.
Məndə bir gün hiss etdim dostum kefzizdi.Sağlığın əldən verir.Elə bildim motaddı
,amma yanında dəyildim, dərdini yaxı soruşum,və yardım edim.Qaldım dərd ilə
güman arsında,yandım ağladım. Evi də bildi mən yaş tökdüm amma, kimsə anlamadı
nədən?
Qonça Məni anladılar sizi anlıyalar?Məni anlıyanda sizidə anlıyacaqlar.Sizdən iraq,
sizdən iraq,böyüklər çox kiçikdilər!
Aydın Olsun,yoldaşlıq işin özün bilərsən. Dedin istəyirsən mədirəsəyə gedəsən,
əyə anan göndərsə gersən, hən?

Qonça Niyə getmərəm,həyə gedərəm.istirəm gedəm.İstirəm
yazam,oxuyam,nəqqaşı(rəsim cıma) çəkəm(cızam),xıyavanda yazıları oxuyam,istirəm hər nəyi
öyrənəm (sözlərlə hərəkətləri birləşir). Gündə xıyavanlara düşüncən mədirəsəyə
gedəm. Daha bu xanıma o ağaya yalvarmıyam məndən bir şey alsınlar
Mənim heç zadım yoxdu.Mənim nə sicilim var nədə paltarım,nə dəftər kitab və kifim.Heç-heçzadım.Bəyə olar məi mədirəsəyə qoyalar?
Aydın Ananla danışaram.Baxaq görək olar ya yox.Öncədən istədim biləm sən
özün nə istəyir sən.

Qonça Özüm ki istirəm,eyə olsa.
Aydın Əmı can, çox yaxcı,bəs özüyün gözlə genə gələcəkəm.(onu bağrına basır).
Qonça Mən sizi tapa bilmərəm. O olmasın ki birdən gedib gəlmiyəsiz.
Aydın Canım! Niyaran olma, gələcəyəm. Özüyün qoru! Hələlik.
Qonça Hələlik( o əlinə midad -kağaz götürür ).

dalısı var

صحنه چهارم
آرزو

غنچه روی تخت بیمارستان ، در اتاق خود نشسته فیلم کارتونی نگاه میکند. دقایقی بعد فیلم پایان مییابد . او تلویزیون را خاموش میکند.
در این حال آیدین با یک بسته هدیه وارد اتاق میشود. بعد از ظهر است، و مدارس تازه تعطیل شده اند.

آیدین سلام. عمو جان ، چطوری؟ حالت خوبه ؟
قونچا (از تخت پایین آمده، دمپایی به پا کرده، دست میدهد) مرسی، خوبم. فقط یک کمی تو خودم میلرزم.
آیدین آن یک ذره هم تمام میشه. بیا این را هم برای تو آوردم. (هدیه را به دست او میدهد)

قونچا می تونم بازش کنم؟
آیدین چرا نه؟ برای تو ست.
قونچا ( باز میکند) اوه! مداد رنگی و دفتر نقاشی! شکلات و آدامس . خیلی ممنون. نقاشی خیلی کم بلدم. فقط بعضی وقتها نقاشی
دوستم را کشیده ام ؛ برده مدرسه ، نمره خوبی هم گرفته.
آیدین اوه! پس تو خوب بلدی. فکر کردم باید یادت بدهم.
قونچا بله. دوست دارم یاد بگیرم.
آیدین پس بیا با هم یک چیزی نقاشی کنیم. بگو چه دوست داری بکشی؟
قونچا یه بادباک. با نخ اش. اینجوری میره تو هوا.(با حرکت دست نشان میدهد)
آیدین بکش، من هم نگاه میکنم.
قونچا ( او نقاشی را تمام کرده به دست آیدین میدهد) خوبه؟
آیدین عالیه. من اندازه تو که بودم نمی تونستم به این زیبایی نقاشی کنم.
قونچا مرسی.
آیدین گفتی کمی تو خودت میلرزی؛ چه جوری؟
قونچا ( دست هایش را مشت کرده و تن و سرش را میلرزاند) اینجوری. دکتر گفت کم شده، میره.
آیدین فهمیدم. حتماً میره . باید صبر کنی. وقتی خوب شدی ، از اینجا رفتی ، دوست داری بازهم گل فروشی کنی؟
قونچا پول لازم داریم. آره باید کار کنم. نمیشه به مادرم کمک نکنم.
آیدین نه، فکر پول و کار و مادر را نکن. میخوام بگی اصلاً خودت چه دوست داری؟ فکر کن پول هست. لازم نیست کار کنی.
مادر هم کمک لازم ندارد . خودت چه دوست داری؟ میخواهی چه کار کنی؟
قونچا ( کمی به فکر فرو میرود) چه دوست دارم؟ دوست دارم بازی کنم.
آیدین بازی بلدی؟

قونچا آره. لی لی بازی، پنج سنگ، توپ بازی ( همه را با حرکاتش نشان میدهد)،مدرسه برم. گردش کنم. نه، نمیشه! آن وقت دوستام نیستند.
آنها میرن خیابون آدامش و گل بفروشند. شیشه ماشین پاک کنند ، سی دی و اینها بفروشند. دستفروشی بکنند.
دیگه کسی نیست با من بازی کنه.
آیدین چرا بچه های دیگر هستند. با آنها دوست میشی و بازی میکنی. مدرسه هم بری ، باز دوستان تازه پیدا میکنی.
قونچا نه. نمیخوام دوست پیدا کنم.
آیدین چرا؟ آدم دوست های تازه پیدا کند که بد نیست.
قونچا نه! نمیخوام دوست پیدا کنم!
آیدین میشه بگی چرا دوست نداری؟
قونچا دوستم مرده!
آیدین متأسفم. کی؟ چرا مرد؟

قونچا چند ماه پیش بود. میدنید منهم با او مردم. یعنی میخواستم بمیرم ولی نگذاشتند. یه روز آمدند او را با ماشین بردند قبرستون.
تازه موادی شده بود.نمیدونستم. وقتی فهمیدم زیاد گریه کردم. خیلی دوستش داشتم. خیلی مهربان بود. خیلی خوب بود. خیلی گریه کردم.
بهش گفتم ترا خدا این کار-و- نکن. گفت نمیکنم. ولی رفت بازهم کرد. میدنستم میمره. مرد. خیلی خیلی گریه کردم. نباید میکردم؟
آخه دوستم بود. دوستش داشتم.سلامتی اش داشت خراب میشد.
من هم میدنستم که میمیره. شنیده بودم که بچه ها مرده اند. خیلی می ترسیدم. خیلی. آن مرد من هم مریض شدم.
یه روز دیدم مادرش با یه دسته گل ، آمد سوار اتوبوس شد که بره قبرستون. منهم با اتوبوس بعدی به دنبالش رفتم .
دیدم دسته گل-و- رو قبراو گذاشته گریه میکنه. صبر کردم تا تمام شد . گذاشت و رفت. عصر بود.
رفتم سر قبر دوستم. صورتم -و- گذاشتم رو خاکهاش. و دراز کشیدم . سیر اشک ریختم. التماس کردم که در را باز کند من هم برم پیشش؛ ولی نکرد.
ماندم فقط اشک ریختم ...دیگر نفهمیدم چه شد...
صبح بود که صاحب قبرستون منو برداشت و برد دفتراش. بعد پلیس آمد . مادرم به آنها گفته بود که من گم شده ام.
نه نمیخوام با کسی دوست بشم. می ترسم. می ترسم باز یه چیزی بشه، دوستم به حرفم گوش نکنه، بمیره.
آخه میدنید آدم دوست داره. خیلی خیلی دوست داره. اندازه همه آسمانها. همه ستاره ها. همه ی دریا ها( با حرکات دستش بزرگیها را نشان میدهد). بعد یکهو، دوست می افتد و میمیرد.
میخواستم من هم آنجا بمیرم...میدنید...( حق حق میگرید).

آیدین گریه نکن جانم . ببخش که ناراحتت کردم. میدونم سخته. خیلی سخته.
من هم یه روز احساس کردم دوستم حالش خوب نیست.
سلامتی اش را از دست میده. احساس کردم معتاده.اما پیشش نبودم، که خوب باهش صحبت کنم ، ازش بپرسم دردش چیه، واقعاً معتاده یا نه؟
و کمک اش کنم. ماندم لای شک و نگرانی و همه اش گریستم. خانواده او دانستند که ناراحتم ، اشکم در آمده، ولی هیچ نفهمیدند چرا.

قونچا من -و-فهمیدند که شما را بفهمند؟ هر وقت من -و- فهمیدند شما راهم میفهمند. .دور از شما، دور از شما، آدم بزرگها خیلی کوچک اند!
آیدین باشه، دوستی کار خودت. هر طور خواستی انجام میدی. گفتی دوست داری مدرسه بری.اگرمادرت بفرسته میری ،بله؟
قونچا چرا نمی رم؟ دوست دارم برم . خیلی هم دوست دارم. میخوام بنویسم، بخوانم، نقاشی کنم. چیز یاد بگیرم. میخوام تو خیابون هرچه می بینم بخونم.
میخوام عوض اینکه هر روز صبح تو خیابانها راه بیفتم به این آقا و آن خانم التماس کنم چیزی بخرند، به مدرسه برم.
مگه میشه؟ من هیچی ندارم. نه شناسنامه، نه لباس و کیف، نه کتاب، نه مداد. هیچ چی. هیچ چی.

آیدین من با مامانت حرف میزنم . ببینیم میشه یا نه. فقط خواستم اول بدونم خودت چی میگی.
قونچا خودم که دوست دارم. اگه بشه.
آیدین بسیار خوب عموجان! مواظب خودت باش. تا بعد. ( او را در آغوش میگرد )
قونچا ولی نرین یکهو نیایین ها! من شما را پیدا نمیکنم.