جهان را...
شگفتا جهان را بَرَد آب ها
شما سَروَران را بَرَد خواب ها
گرفتارِ نامید وُ پندارِ خویش
نیاورده نامی زِ مردم به پیش
نه یادی ز زندان وُ بارو وُ بند
نه یادی ز پژمردگانِ نژند
پرندِ دلِ مردمان زیرِ پا
نه آزادگان را پناهی وُ جا
نه اندیشۀ رنجِ بیچارگان
ز آواره دارید آیا نشان؟
چه دانید تنهایِ بی خانه کیست
از امروز وُ فردا هراسان ز چیست؟
ز واماندگان رفته تاب وُ توان
پریشان وُ خاموش گشته بیان
زمین دوزخ وُ آسمان واژگون
دلِ واژۀ خسته دریای خون
چراغی برآورده گر دانشی
به سنگِ سیه کُشته بی ارزشی
چو بانگی به پرسش بلند آوری
به پاسخ مگر دشنه شان داوری
چه جویی تو ای ماهِ بیهوده پُو!
ز خورشیدِ افسرده دیگر مگو
گرفته جهان سر به سر تیره ابر
تبر خورده جانِ درختِ ستبر
نه سبزینه بر جا نه روشن بهار
سپهرِ سترگ آمده سوگوار
هیابانگِ جنگ ست وُ بازارِ آز
پلشتی بر اورنگِ جادو وُ راز
ستایشگرِ مرگ وُ سوگ اند وُ جاه
نیایشگرانِ دروغ اند و راه
جهان را اگر چشمِ بینا بُدی
کجا جنگِ جانسوز پیدا بُدی
سیه شد به مردم همه روزگار
ز نیرنگِ دریوزه آموزگار
نبینی مگر سوگ از زندگی
تنِ زندگی مُرده از بندگی
مبادا ز خُنیا وُ رامش نشان
که از هم بپاشد همه کهکشان
از اندیشه گفتن هراس آوَرَد
به گلزارِ اندیشه داس آوَرَد
شده چشمۀ زندگی پُر شرنگ
ز تن بُرده تاب وُ ز رخساره رنگ...
نیازِ جهان جانِ آگاه شد
سخن را وُ جان را خِرَد راه شد
خوشا شادمانیِ هستی سرشت
که آزاده آزادگی را نبشت
هنر پرتوِ مهرِ تابان شدی
زمین را به شادی نگهبان شدی
رهایی! هماره بلند اختری
رهایی! زِ هر گوهری برتری
2014 / 5 / 28
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید