در روز 12 اسفند بمب اتم ایران منفجر خواهد شد!
این تیتر تحریک آمیز یکی از مقاله های تارنامه تابناک وابسته به محسن رضایی که در روز 24 دی ماه گذشته به انتشار رساند، بود.  در این مقاله آمده بود که در روز 12 اسفند ماه سال جاری بمب اتم ایران منفجر خواهد شد. بنا به گفته پاسدار نقدی رئیس سازمان بسیج مستضعفان، مردم ایران در روز انتخابات با حضور گسترده خود پاسخ محکمی به جنایات صهیونیستها خواهند داد و ملت ایران در این روز در انتخابات 12 اسفند بمب اتم حضور خود را  منفجر خواهند کرد.
وی گفت:‌ «آنها مدعی‌اند ایران به دنبال بمب هسته‌ای است در حالی که مردم ایران بمب هسته‌ای خود را علیه آنها منفجر کرده است. نمونه‌های آن را در پیروزی انقلاب اسلامی، فتح لانه جاسوسی، پیروزی در غزه و لبنان نشان داد ه بود».
همه ما بخوبی میدانیم که رژیم استبدادی جمهوری اسلامی با کمک رسانه هایش در این روزهای آخر دست به تبلیغات وسیعی جهت دلگرمی و حضور حداکثری مردم در پای صندوقهای رای زده است زیرا که این نمایشهای مسخره آمیز حکومتی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و به گفته خودشان صلابت کشور به حضور مردم بستگی پیدا کرده است. بی شک مشارکت بیرنگ مردم در روز انتصابات سبب کور شدن چشم طرفداران رژیم خواهد شد زیرا که مردم ایران دست کم دریافته اند که نبود حضورشان در این انتخابات نمایشی بهتر از حضورشان در صحنه سیاسی کشور خواهدبود. رژیم اسلامی از هم اکنون میداند که از پشتوانه مردمی برخوردار نیست ولی با این حال با تبلیغات وسیع تلاش مینماید و تمام توان خود را بکار گرفته است تا شاید مردم را به خیابانها بکشاند تا این مطلب را به دنیا القا کند که حکومت ولایتمدار توسط مردم اداره میشود.
متاسفانه در شرایط حساس کنونی علی رغم میل باطنی نیروهای سیاسی پرکار  بهترین راه مقابله با این نظام ستمکاراز سوی شورای هماهنگی راه سبز امید و همچنین از سوی جناب واحدی  خانه نشینی پیشنهاد شده است! گویا این تنها گزینه ایست که در حال حاضر با توجه به وقت کم و مشکلات سیاسی از یک سو و سوء نیت ها از سوی دیگر، پیش روی ما قرار دارد. طبیعی است که نیروهای سیاسی مخالف نظام میتوانستند تا به امروز مواضع سیاسی خود را به صورت درست برای مردم تبیین کنند و از گسستی که در جامعه به وضوح پدید آمده است، نهایت استفاده را بکنند که  دست کم به اعتراضات مسالمت آمیز خیابانی ختم میشد و ما امروز عملن در مقابل گزینه خانه نشینی قرار نمیداشتیم و میتوانستیم از میان گزینه های بهتر بهترین ها را انتخاب نماییم. در کشوری که نور خورشید عدالت و آزادی به مردم نمیتابد، و ابرهای تیره و جبار نظام اسلامی جلوی هر گونه تابشی را میگیرند، مردم انتظار دارند که سازمانهای سیاسی به وظایف خود عمل و برنامه های سیاسی خود را شفاف بیان کنند. در گذشته و حال میبینیم که همیشه انتخابات در نظام اسلامی یک نمایش مضحک سیاسی بوده است. اکثریت مردم ایران خواهان سرنگونی کامل جمهوری اسلامی بوده و همچنان هستند و این تنها مربوط به انتخابات سال 88 نمیشود و این دیدگاه درست  را باید همیشه عنوان کرد تا اشتباهی پیش نیآید. کسانیکه به وضعیت سیاسی جمهوری اسلامی بعد از انتخابات سال 88 میپردازند،  بخوبی میدانند که طرفداران سرنگونی جمهوری اسلامی از سالیان دراز تا به امروز دست از تلاش خود جهت رهایی ایران بر نداشته اند و تا به این لحظه به مبارزه سیاسی با این حکومت پرداخته اند. زمانی که چیزی بنام جنبش سبز وجود نداشت، این مردم و نیروهای سیاسی برجسته مخالف نظام بودند که با دادن بهای بسیار سنگین دست از مبارزه برنداشته بودند و برای ایرانی آزاد و آباد به هر نحوی تلاش کردند و جنبش سبز در واقع فرزند تازه متولد شده این مبارزات دائمی است که اکنون با نفس تازه به میدان آمده است و خواهان مطالبات بر حق مردم ایران شده است و شاید هم بعضی ها بر این باورند که جنبش سبز یک جریان احساسی یکبار برای همیشه بوده است و در پاسخ این افراد بزله گو مادر سهراب اعرابی مینویسد که سهراب ها با آگاهی کامل در خیابانهای ایران حضور به هم رسانیدند و میدانستند که به دنبال چه چیزی هستند و از روی احساس و یا ماجراجویی به خیابانها سرازیر نشده بودند. باید تاکید کرد که در انتخابات 88 اکثر مردم ایران تنها برای سرنگونی خامنه ای با شعار خامنهای قاتله، ولایتش باطله و هم با این شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه به خیابانها نیامده بودند بلکه خواهان سرنگونی تمام رژیم و بقایا و سران بی کفایت و مزدور آن بودند. تشدید اعتراضها در ایران به معنای بر باد دادن رویاهای پلید جمهوری اسلامی خواهد بود همچنانکه بوده است. مردم ایران منهای اقلیتی که وابسته به نظام هستند، بخوبی میدانند که سیاست مماشات نیروهای طرفدار نظام از جمله اصلاح طلبان حکومتی چه هدفی را دنبال میکند. آنها بخوبی میدانند که مهمترین هدف این نیروهای به اصطلاح اصلاح طلب و حامیان این نظام خاموش کردن شعله های مبارزاتی است که تنها به فروپاشی نظام خواهد انجامید، اگر از واژه انقلاب نخواهیم استفاده کنیم. تحریم انتخابات به این معناست که به درستی مردم ایران و آزادیخواهان همه میدانند که این یک نمایش مضحک سیاسی بیش نبوده و نیست که جمهوری اسلامی به رهبری خامنه ای و یارانش به مردم ایران تحمیل کرده اند. جمهوری اسلامی دانسته و میداند که مردم معترض ایران که خواهان تغییر اساسی در ایران هستند به مبارزه خود ادامه خواهند داد و دست دوستی و همکاری به سوی تمام مخالفین واقعی این نظام دراز کرده اند وبا هر گروهی که وفادار به فروپاشی نظام مستبد اسلامی باشد همکاری و همیاری خواهند کرد.
انتخابات نمایشی و فرمایشی که در روز 12 اسفند برگزار میشوند نشان خواهد داد که آیا میتوان ورق خوردن صفحه نوینی در مبارزات مردمی را شاهد باشیم یا خیر؟ اگرچه با اطمینان ازهم اکنون میتوان پیشگویی کرد که رژیم ایران شاهد شکست مفتضحانه خود در این روز خواهد بود. دیر یا زود باز هم شاهد مبارزات مردم از نو خواهیم بود زیرا طرح ضد مردمی که حکومت اسلامی برای انتخابات  در ایران کشیده است به مشروعیت نظام تمامیت خواه مبدل نخواهد شد که بر عکس به مبارزات مردم ایران مشروعیت بیشتر خواهد بخشید و حقانیت در آن ظهور پیدا خواهد کرد و درست به همین دلیل مردم ایران باید در مقابل این سیاست های خانه برانداز نظام اسلامی بیدار و هوشیار باشند و بصورت یکپارچه و متحد در برابر تحقق اهداف خود در ایران ایستادگی کنند و عملن مانع طولانی تر شدن عمر رژیم ایران شوند. یکی از راههایی که از عمر نظام اسلامی میکاهد این است که مانع  دستیابی رژیم ایران به سلاح هسته ای شویم . با صراحت میتوان گفت گزارشهای اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی حاکی از آن است که رژیم جمهوری اسلامی تلاش میکند تا زمان بیشتری برای خود خریداری کند زیرا که تمام فعالیت های هسته ای ایران در زمینه علوم و تکنولوژی هسته ای زیر نظر آژانس قرار ندارند و به رغم تمامی تبلیغات جمهوری اسلامی جهت القا صلح آمیز بودن برنامه های اتمی ایران صرفا بازی سیاسی برای خرید زمان و در نهایت تولید سلاح اتمی است زیرا که این امر برای نظام بسیار حیاتی شناخته شده و در دکترین سیاست دفاعی جمهوری اسلامی پایگاه ویژه ای را بخود اختصاص داده است. اگر آنگونه که رژیم تهران ادعا میکند که برنامه اتمی ایران صلح آمیز میباشد، سئوال این است چرا بازرسی‌ها از تمامی اماکن هسته‌ای در ایران امکان پذیر نیست و به بهانه  درنظرگرفتن ملاحظات ایران و توافق این کشور میباید بازرسی ها انجام گیرند؟ و از همه مهمتر چرا 18 سال مخفیانه  در پستوی خانه سیاست ایران در این راه گامهای نخستین و اصلی بر داشته شد؟
علی اصغر سلطانیه نماینده دائم ایران در آژانس بین‌المللی انرژی گفته است:‌ « برای هر نوع دسترسی و یا بازدید، باید چارچوبی مورد توافق قرار گیرد که ملاحظات مربوط به کشورها در آن درج شود. مذاکرات اولیه در رابطه با چارچوب و مدالیته کار انجام شده اما هنوز به توافق اولیه نرسیدیم و لازم است که مذاکرات ادامه یابد». آیا نمیتوان این مذاکرات بدون پایان از سوی جمهوری اسلامی را خرید زمان تلقی کرد؟
اما بحث امروز ما در مورد سیاست دو پهلو جمهوری اسلامی در زمینه غنی سازی اورانیوم و تولید بمب اتمی نیست و تنها به طرح دو پرسش اغتنا کردیم. در کل بدست گرفتن تصمیم گیری ها پیوسته بدست مردم ایران باید باشد و این چیزی است که همه ما خواهان آن هستیم و از ابتدا تا کنون منادی آن بوده ایم و به دست گرفتن سرنوشت خود به دست خود مردم تاکید کرده ایم. مردم ایران، مردم 33 سال پیش نیستند و امروز از درک بالایی برخوردارند و میتوانند به درستی راهی را پیدا کنند که به تمام بدبختی هایشان خاتمه بدهد و وظیفه نیروهای سیاسی مخالف حکومت این است که در قبال خواسته های بر حق مردم ستمدیده ایران ساکت ننشینند و دست از مبارزه بی امان بر ندارند. جای هیچگونه شکی باقی نمیماند، اگر بگوییم این نظام با تمام قوای نظامی خود نمیتواند برای همیشه تا پایان دنیا و روز آخرت اسلامی با آنچه که خواست و اراده مردم ایران است، مقابله کند! بطور کلی  تحریم انتخابات در جمهوری اسلامی یک جنبه قضیه است و فروپاشی کامل آن جنبه دیگر قضیه میباشد. مردم ایران با تجربه تلخ و دردناک سیاسی خود هرگز آرام نخواهند گرفت و تن به وضعیت اسفبار سیاسی اقتصادی موجود نخواهد داد و ریشه این نظام دیکتاتوری را یکبار برای همیشه خواهند زد زیرا که ما همه هیچ گزینه ای جز تکیه بر مبارزات خود و ادامه و تشدید اعتراض ها و تاثیر بر گروهها و طبقات مختلف مردم بر اساس انگیزه های سیاسی نداشته و نداریم. ما ایرانیان خارج از کشورنیز موظفیم که بر خواسته های مردم ایران پافشاری کنیم و پژواک صدای آنان در جامعه جهانی باشیم تا روز نهایی که مردم ایران سربلند و آزاد در خیابانهای کشورشان به رقص و پایکوبی مشغول باشند و آنوقت میزان تنها رای مردم خواهد بود.  
در روز انتخابات مجلس نهم شورای اسلامی خواهیم دید  تنها اقلیتی که وابسته به نظام جمهوری اسلامی است به خیابانها آمده اند و در پای صندوق رای ایستاده اند و دنیا شاهد خواهد بود که مردم ایران با عدم حضور چشم گیر خود به تمام توطئه های نظام اسلامی خط بطلان خواهند کشید و پیمانشان را با آرمانهای آزادیخواهی عملی خواهند کرد. اینک بر مسئولین و افراد ایران دوست است که در خدمتگذاری به مردم ایران از هیچ تلاشی فرو گزاری نکنند و صادقانه تر از همیشه یاور مردم ایران باشند. اکنون آزمون دوباره ای در مقابل سازمانهای سیاسی قرار گرفته است و میباست در جهت مخالف رسانه های تبلیغاتی وابسته به نظام دیکتاتوری ایران با اتخاذ درست سیاست اعتراضی، مردم ایران را به راهی هدایت کنند که سزاوار آن هستند و آن راه راهی است که به پیروزی مردم دردمند ایران منتهی خواهد شد. ایران فردا ایرانی باید باشد که جهت جبر ستیزی و استبداد دینی و نماد مردم سالاری به الگویی بی بدیل تبدیل شده باشد! با توجه به آنچه که گفته شد، همه با هم در این راه کوشا باشیم تا با از هم فروپاشیدن این نظام بد کردار و دین فروش، عزت و سربلندی را دوباره نصیب خود سازیم. به امید آن روز