وقتـی خبـر اعـدامِ سمکـو خورشیـدی زنـدانـی سیـاسـی سرزمین نفـریـن شده از زمین و آسمانِ مان را شنیـدم، نفـرت و کینـه 35 سال ِ از رژیم ضـد انسـانی جمهوری اسلامی در ایـران، تمام وجودم را فـرا گـرفـت امـا، این حقیقتـی است که هم چون گذشته، ماشین تـرور اعدام 35 سال ِ این نظام، کُشتن ِ سمکو و سمکو ها را بهمراه خواهد داشت.

رژیمی که دستش به خون صدها هزار انسان آلوده است تحت رهبری هرکه باشدحال چه خمینی یا خامنه ای و یا هرکس دیگر، برای بقای عُمر ننگین اش، بـایـد دست به هـر جنایتی بـزنـد و فـرزنـدان آن مـرز و بـوم را در اشکال گوناگون، سـلاخـی کُنـد.

در واقـعیـت امـر، شناسنامه این رژیـم یا بهتـر بگویم هـویـت سـردمـداران این نظـام جهـل و جنـون و خـون، با کُشتن، سنگسـار، اعدام، شکنجه، چشم درآوردن و غیره، عجین شده است.

خبـر نـاگهـانـی اعـدام این جـوان، این انسان، که مانند من و تـو حـق نفس کشیدن داشت، ذهن مـرا کمی به عقب بُـرد!

گـویـا همین دیروز بود که رژیم ضـد مـردمـی جمهوری اسلامی در ایـران، دو انسـان دیگر را، بنـام شهلا جاهد و کبرا رحمانپور را می خواست اعدام کند.

در آن زمان هم، بنا به وظیفه ای که داشتم در سایت خود،www.harkat.net برای جلوگیری از اعـدام آنهـا در حد توانایی خود تلاش کردم.

بازگو کردن این ماجرا ذکـر خاطره نیست بلکه، نشان دادن ترفندهای رژیمی است که 35 سال است به خوبی توانسته است در اهداف پلید و شوم خود، ما و اُرگان های حقوق بشری را به زبانی، به بازی بگیرد !

آن زمان هم این نظام ِحیله و تـزویـر، به "علت فشارهای بین المللی!" دست به همان تـرفنـد و شیـوه کثیف خود که نشان دهنده ماهیت بـربـریـتِ اوست، زد .

در آن همه هیاهو و فـریـاد آزادیخواهان، کُبـرا رحمان پور را اعـدام نکـرد ولی در مقابل، در زیـر سـایـه آزادی کُبرا، شهلا را اعـدام کـرد.

قصدم من در این نوشته کوتاه که می توانست با ذکـر شجرنامه و غیره این قُـربـانیـان نظام قُـرون وسطـایـی، صفحه ای بیشتر را سیـاه کُند نیست بلکه، شیوه های شیطانی است که این رژیم دغلکـار از این فرصت ها برای منافع پلید خود استفاده می کند.

در هیاهو و اعتـراض این و آن"شخصیت مطرح"و فشارهای بین المللی! عبداله حسین زاده توسط مادر مقتول، از چـوبـه دار نجـات می یـابـد ولـی،در زیر همان سـایـه بخشش، جـوان دیگری از آن سرزمین، بنـام سمکو خورشیدی، بدون سر و صدا، به چوب دار آویخته می شود.

شاید در فردا هم، در هیاهو و اعتراض به اعدام ریحانه، انسانی دیگر به بالای دار برود و یا خود ریحانه در زیـر سایه بخششِ اعدامی دیگر، طنـاب دار بر گردنش ...

بنابراین، تا این رژیم ضـد انسـانـی، در اریکه قُـدرت است،

طنـاب دار بـازهـم، در آسمانـی کـه دیگـر

زیبـایـی رنگ آبـی را هـم در خـود نـدارد

رقـص مـرگ را نـدا مـی دهـد و مـن و تو در زمیـن،

نـظـاره گـر  ِ آن رقـص خـونینـیـم

آپـریل 2014 - استکهلم