من زمانی که در ایران بودم فردی در یک مهمانی برایم تعریف کرد که یکی از مخالفین سیاسی رژیم ایران که مرد بود در اثر شکنجه تواب می شود او در رسانه های گروهی ظاهر شده و به اصطلاح به گناهان خود اعتراف کرده و اظهار پشیمانی می کند روزی او را بطور ناگهانی برای اظهار ندامت به مدرسه ای می برند که دختر شانزده ساله ی او در آن مدرسه مشغول تحصیل می باشد دختر او از دیدن پدرش در آن وضعیت دشوار، شوکه شده از خوردن و خوابیدن امتناع می کند و نهایت کارش به بیمارستان کشیده می شود و برای نجات جانش به او سرم وصل می کنند بعد از آن مهمانی ارتباط من با آن فرد یاد شده قطع شد و به این دلیل از ادامه ی سرگذشت این دختر نگون بخت بی خبر ماندم.

با شنیدن و یا خواندن این خبر شاید این سئوال مطرح شود به چه دلیل این دختر نابالغ اینگونه مورد شکنجه ی روحی و روانی واقع می شود؟ در کشور هایی نظیر ایران افکار عمومی به جمع گرائی ( کلکتویسم ) تمایل دارد و از فرد گرائی و به تبع آن از حقوق فردی درک صحیحی وجود ندارد و اغلب از فرد گرایی نوعی اگوئیسم منفی یعنی خود پسندی منفی برداشت می شود به این معنا که فرد حاضر است جمع را قربانی منافع فردی نماید در این باره ضرب المثل مشهوری بدین مضمون وجود دارد « اگر قرار است من صاحب دستمالی شوم پس بگذار بازار امیر آتش بگیرد» البته در جوامع مختلف تمایل به کلکتویسم از نقطه نظر شدت و ضعف باهم فرق دارند در حالت های افراطی کلکتویسم بصورت ترمین امت اسلامی درحکومت های اسلامی و یا اکثریت زحمتکشان در حکومتهای کمونیستی و یا ملت اصیل در حکومتهای فاشیستی خود را نشان می دهد در این نوع کلکتویسم های افراطی، رفتار فرد در رابطه با جمع مورد قضاوت می گیرد و از فرد انتظار می رود در رابطه باجمع ایثارگر باشد و حتی اگر لازم شد جان خود را نیز قربانی کند این نحوه ی نگرش به رفتار فردی اصطلاحا الترویسم ( Altruism ) خوانده می شود در حکومت های ایدولوژیک که بر اساس جمع گرایی افراطی بر پا می شوند الترویسم ( Altruism ) کارپایه ی قوانین، رسانه های گروهی، تعلیم و تربیت را تشکیل می دهد اگر فردی ایثارگری خود را نسبت به جمع به اثبات برساند بطور مبالغه آمیز مورد ستایش قرار می گیرد و اگر در مقابل جمع قرار دارد به بدترین شکل مورد هجوم تبلیغاتی قرار گیرد بنابراین در ایران امروز بر اساس قوانین، افراد را در مکانهای عمومی تازیانه می زنند ویا موی سر آنانرا به شکل ناهنجاری تراشیده و در ملاء عام می گردانند و یا در مثال بالا برای رسوا کردن دشمن امت اسلامی که امری مقدس است دختری نابالغ و بیگناه قربانی می شود چون وقتی فردی در مقابل خدا، رسول و امت اسلامی قرار می گیرد همه ی حقوق فردی از او سلب شده و بصورت هیولا در می آید و در مکانهای عمومی مورد شکنجه قرار می گیرد و اخبار این وقایع بطور وسیع در رسانه گروهی بازتاب پیدا می کند و این نوع رفتار در تعلیم وتربیت به کودکان آموخته می شود و در طول زمان این نوع نرم رفتار در جامعه نهادینه می شود و نهایتا در حوزه ی سیاست آدمهای بحران زده ای تربیت می شوند که نمی توانند نظرات مخالفان خود را از حقوق فردی آنان تمییز دهند و اغلب به بجای نظرات مخالفان، خصویات منفی فردی آنانرا برجسته می کنند این امر باعث کشمکشهای شخصی شده و عملا دیالوگ و پولومیک سیاسی را غیر ممکن می کند به این دلیل است در ایران مناظره ی سیاسی بین اعضای جریانات سیاسی امری غیر عادی بشمار می آید و جنبه ی استثنایی دارد.

در سیستمهای سیاسی دمکراتیک از حقوق فردی بصورتی که در تضاد با حقوق جمعی نباشد پاسداری می شود قوانین بطور نسبی بیطرف، عادلانه و دارای ضمانت اجرایی برای همه ی شهروندان هستند بنابراین اگر فردی مرتکب جرائم سنگین جنایی هم شود باید که حقوق پایه ای وی رعایت شود برای مثال نمی توان او را در مکانهای عمومی با شلاق زدن مورد شکنجه قرار داد یا در حوزه سیاست، تجاوز به حریم شخصی افراد و یا افترا زدن جرم محسوب می شود وشخص خاطی مورد پیگرد قانونی قرار می گیرد در سیستمهای سیاسی دمکراتیک فردیت و پاسداری از حقوق فردی کارپایه ی قوانین، رسانه های گروهی، تعلیم و تربیت محسوب می شود ودر طول زمان شهروندان می آموزند حقوق فردی را از نظرات فردی تمییز دهند و با رعایت حقوق فردی نظرات همدیگر را مورد بررسی قرار دهند این امر باعث هارمونی و همزیستی مسالمت آمیز در حوزه ی سیاست می شود به این دلیل است در کشورهای غربی مناظره ی سیاسی بین اعضای جریانات سیاسی امری عادی محسوب می شود.