ادبيات چين امروزه نشانه هويت فرهنگي جمعيت يك سوم بشريت كره زمين است .آغاز خط چين حتي امروزه هم در تاريكي هزاره هاي قبل از ميلاد قرار دارد. ادبيات چين همچون ادبيات ايران هميشه نقش و وظيفه ادبي ، آموزشي و تربيتي را نيز مد نظر داشته .
ادبيات چين حداقل سه هزار سال سابقه دارد، قدمتي كه در ساير فرهنگ هاي باستان نمي توان يافت . در روي ظروف سفالي علايم و نشانه هاي زباني وتصويري پنج هزارساله مانند كوه ، رودخانه ، تور ماهيگيري يا جاي پاي انسان و غيره كشف شده .الفباي كنوني چين حدود 9500 حرف و نشانه و تصوير دارد. به نظر شرق شناسان ، چيني ها دو هزار سال قبل از ميلاد داراي خط و هنر صحافي كتاب بودند. به دليل تصويري بودن خط چيني ، آن را تقليدي از طبيعت مي دانند. و به دليل اين خويشاوندي ، چيني ها ادبيات خود را محصول و نشاني از نظم طبيعت و جهان مي دانند. يعني ادبيات وسيله يي براي شناخت جهان نيز هست .
از قرنهاي قبل از ميلاد حدود 3776 كتاب به جا مانده كه در كتابخانه ها و موزه ها نگهداري مي شوند. به ادعاي محققين ، چيني ها 1200سال قبل از ميلاد، داراي ادبيات فولكلوريك رئاليستي بودند. به ادعاي روشنفكران ملي گرا، مامورين و بازرسان و جاسوسان درباري ، اشعار و ترانه هاي عاميانه را جمع مي كردند تا با درد و رنج مردم آشنا شوند.
چيني ها 11 قرن قبل از ميلاد از استخوان يا اسكلت لاك پشت براي نوشتن استفاده مي كردند. قديمي ترين كتاب شعر چيني ، گلچيني است كه از قرن دهم پيش از ميلاد به جا مانده .ادبيات ابتدايي چين شامل ، آواز و سرودهاي مذهبي ، قصه هاي اسطوره يي ، وردهاي دفع جن زدگي ، احضار ارواح مردگان ، حل معماهاي سرگرم كننده ، فالگيري ، غيبگويي ، وقايع نگاري و غيره بود. شعر، مهمترين ژانر ادبيات چين باستان بود، كه در آن تجربيات طبيعي ، خاطرات تاريخي ، آداب و رسوم اسطوره يي منعكس مي شد يا مورد بحث قرار مي گرفت . ادبيات چين هميشه اجتماعي و سياسي بوده . مطالعه ادبيات ، بخشي از آموزش و تربيت مردم بود. ادبيات هميشه نشان بيان احساسات و درد و رنج زيردستان در برابر حاكمان گرديده .
روشنفكران اصلاحگرا و انقلابيون ملي گرا و سوسياليست در اوايل قرن بيستم سعي كردند به علت تحقير اروپاييان و ژاپني ها به نقد و ارزيابي ادبيات قديم و باستاني چين بپردازند. سال ها در غرب ادبيات سرگرم كننده چيني مانند رمان و نوول ترجمه مي شد يا مورد توجه قرار مي گرفت ، ولي به شعر و ساير ژانرهاي ادبي اهميتي داده نمي شد.
كنفوسيوس ، يكي از چهره هاي مذهبي ، فرهنگي و فلسفي چين ، نامي مستعار است كه يوناني ها در غرب معرفي كردند. او متفكري بود كه بين سالهاي 479تا 551زندگي كرد. كتاب گلچين شعري شامل سه هزار بيت را به او نسبت مي دهند. قرنها است كه از اشعار اين كتاب به عنوان جملات قصار و نقل قول استفاده مي شود. از زمان كنفوسيوس ، شاعران و اديبان و فيلسوفان به محافل درباري و حاكمان راه يافتند و نقش مهم و زنده يي در اشاعه فرهنگ در جامعه به عهده گرفتند. در بعضي از اين اشعار،انتقاد از رهبران عقب افتاده و ارتجاعي يا موضوعات عشقي مطرح مي شد. در چين باستان قشري وجود داشت كه شامل دعانويسها، غيبگويان ، فالگيران ، پيشگويان ، معركه گيران و غيره بودند.
http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1114156#.Tz2AzhOUxYM.facebook